koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Muzyczne Opowieści EuropyTpL repertuarBANKSYCO JEST GRANE - kwiecień 2024 -nr 359
zmodyfikowano  5 lat temu  »  

Dyskusyjny Klub Filmowy - Dance, dance, dance | marzec 2019

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 11 147 wyświetleń od 26 lutego 2019
  • 25 marca 2019, poniedziałek
    » 19:00
  • 18 marca 2019, poniedziałek
    » 19:00
  • 11 marca 2019, poniedziałek
    » 19:00
  • 4 marca 2019, poniedziałek
    » 19:00

"W Diable Andrzeja Żuławskiego, jest scena, kiedy grany przez Wojciecha Pszoniaka bohater, mówi, że świat jest tak piękny, że nie potrafi o tym opowiedzieć. Ja ci to mogę jedynie zatańczyć – twierdzi. Niektórych emocji nie sposób wyrazić słowami, a taniec – jak zobaczymy to w marcu – emocjonalny, maksymalny, a nawet opętańczy, wyrazić potrafi często wiele więcej. Cztery filmy, gdzie podniesiony jest do rangi najważniejszego i najpiękniejszego z języków. Cztery bardzo różne filmy, z których każdy zachwycił mnie lub zaintrygował czym innym. W każdym z nich warto się zanurzyć kompletnie, do czego najlepszym miejscem jest zawsze sala kinowa." - Adam Kruk

4 marca Suspiria Reż. Luca Guadagnino, USA, Włochy 2018 Dystrybucja: Kino Świat Berlin Zachodni, późne lata 70. Nazistowska przeszłość zamieciona została pod dywan, media donoszą o terrorystach z Baader Meinhof, a w prowadzonej przez Madame Blanc (Tilda Swinton zrobiona na Pinę Bausch) kompanii tanecznej zaczynają znikać dziewczyny. Tymczasem na przesłuchanie przybywa tu niejaka Susie Banion (Dakota Johnson)... Suspiria to remake, czy - jak chce reżyser Luca Guadagnino, autor Tamtych dni, tamtych nocy i Jestem miłością – „cover” kultowego giallo Dario Argento. Oszałamiające sceny tańca działają tu na wyobraźnię równie mocno, jak te rodem z horroru. Klara Cykorz pisała w „Czasie Kultury”, że to film utkany ze śladów historycznych, filmowych, nabrzmiały, przeraźliwie smutny, ciężki od pamięci, w końcu ambiwalentnie seksowny – tak, jak tylko seksowna może być włoszczyzna osadzona w pruskich murach.

11 marca Strike a Pose. Tancerze Madonny Reż. Ester Gould, Reijer Zwaan, Belgia, Holandia 2016, 83’ Dystrybucja: Against Gravity Vogue! - słynna piosenka Madonny i równie słynny teledysk Davida Finchera wstrząsnął w posadach kulturą popularną początku lat 90. Sukces singla sprawił, że królowa popu zabrała występujących w wideoklipie tancerzy w międzynarodowe tournée zatytułowane Blonde Ambition World Tour. Jak naprawdę wyglądała atmosfera na trasie, z której następnie zrealizowano film W łóżku z Madonną? Co kryło się pod jej atrakcyjną powierzchnią? Jak wyglądało dalsze życie tancerzy, którzy dzięki współpracy z Madonną trafili na pierwsze strony gazet? Strike a Pose. Tancerze Madonny – jeden z najgłośniejszych dokumentów 2016 roku – opowiada nie tylko o fenomenie popkulturowym, ale i o seksualnej emancypacji oraz epidemii AIDS.

18 marca Climax reż. Gaspar Noe, Francja 2018 Dystrybucja: Gutek Film Grupa francuskich tancerzy ćwiczy układy taneczne przed wyjazdem na tournée po Stanach. Po próbie czas na imprezę. Co wydarzyć się może jednej szalonej nocy w remizie na prowincji Francji? Prawie wszystko. Jak pisał Adam Kruk w „Dwutygodniku”: tytuł jest swego rodzaju spełnionym zaklęciem. Climax jest bowiem jedną wielką kulminacją: rozerotyzowanych ciał, oszałamiających układów tanecznych, używek, rozkoszy, bólu, rozpaczy. A także humoru, bo przy wielu dialogach i sytuacjach – jakkolwiek makabryczne by nie były – trudno się nie uśmiać. Tyle, że to śmiech mocno sadystyczny.

25 marca Girl [PREMIERA] reż. Lukas Dhont, Belgia 2018 Dystrybucja: Gutek Film

Lara uczy się w szkole baletowej, tańcowi poświęca się całkowicie. Dlaczego jednak tak martwi się o nią jej ojciec, koleżanki z klasy spoglądają dziwnie, a młodszemu bratu zdarza się nazwać ją Victorem? Girl w sposób jak najdalszy od sensacji podejmuje trudny temat transseksualizmu - ujmując go w formę filmu o dojrzewaniu, sprawia, że film uniwersalizuje się, a z bohaterką łatwo jest współodczuwać. Ciepła i czuła, a przy tym niepozbawiona dramatyzmu opowieść o tym, jak trudno być sobą i jak wielką cenę trzeba niekiedy za to zapłacić. Głośny debiut młodego belgijskiego reżysera Lukasa Dhonta ze wspaniałą rolą Victora Polstera zdobył trzy nagrody na ostatnim festiwalu w Cannes i uznany został przez Europejską Akademię Filmową za odkrycie roku.

Bilety: 12 zł

autor:
zmodyfikowano  5 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ