koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
TpL repertuarCO JEST GRANE - kwiecień 2024 -nr 359
zmodyfikowano  11 lat temu

CALDERÓN

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 25 174 wyświetleń od 12 października 2007
  • 15 października 2007, poniedziałek
    » 19:00

Pier Paolo Pasolini

NOWA DRAMATURGIA

Pier Paolo Pasolini, CALDERÓN

opieka reżyserska Urszula Kijak

Pier Paolo Pasolini znany jest w Polsce przede wszystkim jako jeden z najwybitniejszych włoskich reżyserów filmowych XX wieku. O wiele mniej znana twórczość dramatopisarska Pasoliniego rozwijała się niemal równolegle z filmową. Pierwszy dramat w dialekcie friulijskim napisał już w 1944 roku. W 1960 roku przetłumaczył na zamówienie teatru „Oresteję” Ajschylosa, trzy lata później Żołnierza samochwałę Plauta. Jego najważniejsze sztuki teatralne – „Calderon”, „Pilades”, „Affabulazione”, „Chlew”, „Orgia” i „Bestia da stile” – powstały w 1966 roku, choć musiały czekać na publikację i wystawienie. Reżyserzy niechętnie sięgali po sztuki Pasoliniego. Odstraszała ich niemodna, skomplikowana forma wzorowana na tragedii antycznej i barokowych „autos sacramantales”. We Włoszech najczęściej wystawiał je Luca Ronconi. W Polsce jedynym znanym dramatem Pasoliniego było do niedawna „Affabulazione” w przekładzie Józefa Opalskiego („Literatura na świecie” 4/1985). W 2003 roku w serii „Dramat współczesny” ukazały się „Orgia” i „Chlew” w przekładzie Ewy Bal, a w tym roku – „Calderon” i „Pilades”.

Po czytaniu zapraszamy na spotkanie z Ewą Bal, tłumaczką dramatów Pasoliniego i autorką książki Cielesność w dramacie. Teatr „Piera Paola Pasoliniego i jego możliwe kontynuacje”, wydanej przez Księgarnię Akademicką. Książka analizuje najważniejsze utwory sceniczne Pasoliniego w kontekście współczesnego dyskursu cielesności w dramacie. Korzystając m.in. z ustaleń Barthes’a, Foucaulta i Butler, autorka pokazuje najbardziej znane sztuki Pasoliniego jako prekursorskie wobec wielu dzisiejszych nurtów dramatycznej i teatralnej awangardy w Europie. Potwierdzają to również zawarte w ostatnim rozdziale analizy sztuk dwóch najbardziej znanych kontynuatorów teatru Pasoliniego: Annibala Ruccello i Enza Moscato.

bilety:

wstęp wolny

zmodyfikowano  11 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ