koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
TINA
zmodyfikowano  11 lat temu

WARIAT I ZAKONNICA

Gdynia »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 20 496 wyświetleń od 1 stycznia 2007
  • 24 maja 2007, czwartek
    » 19:00
  • 23 maja 2007, środa
    » 19:00
  • 18 lutego 2007, niedziela
    » 19:00
  • 17 lutego 2007, sobota
    » 19:00
  • 16 lutego 2007, piątek
    » 19:00
  • 13 stycznia 2007, sobota
    » 19:00
  • 12 stycznia 2007, piątek
    » 19:00
  • 11 stycznia 2007, czwartek
    » 19:00
  • 10 stycznia 2007, środa
    » 19:00
  • 29 września 2006, piątek
    » 19:00
  • 7 maja 2006, niedziela
    » 19:00
  • 6 maja 2006, sobota
    » 19:00
  • 5 maja 2006, piątek
    » 19:00

Stanisław Ignacy Witkiewicz

Reżyseria: Jacek Bunsch

Wariat i zakonnica czyli nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło.

Krótka sztuka w trzech aktach i czterech odsłonach

Rzecz dzieje się w domu wariatów. Atmosfera jest sensacyjna i mocno napięta, bowiem On – Mieczysław Walpurg jest poetą – oczywiście demonicznym – albo wariatem – jak kto woli. To zestawienie arcyniebezpieczne – jak się wkrótce okaże. Zabójcze narkotyki, nieprzewidziane morderstwa, śmiercionośna poezja, specyficzni psychiatrzy i piękna zakonnica... jednym słowem groteska, zabawa i absurd, czyli śmiech na sali, a ponadto:

Piekielne pomysły

działają na zmysły

a dusza gdzieś skryta

nikt o nią nie pyta

Jacek Bunsch

Reżyser. Urodzony w Krakowie w 1954 r. Ukończył filologię polską i teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1978), a później Wydział Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST (1981). W latach 1976-1977 pracował jako dziennikarz. Debiutował w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie, reżyserując w roku 1980 Odejście Głodomora Tadeusza Różewicza. Od 1981 r. był związany z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zrealizował szereg przedstawień, z których najważniejsze to dramaty Witkacego: Szewcy (1982), Oni (1984), Janulka, córka Fizdejki (1986) oraz W. Gombrowicza Historia (1985), a także Śmierć Dantona G. Büchnera (1989), A. Rybakowa Dzieci Arbatu (1988), A. Czechowa Iwanow (1989), Biesiada u Hrabiny Kotłubaj wg W. Gombrowicza (1991) oraz Gracz wg F. Dostojewskiego (1995).

W latach 1985-1990 był dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, potem współpracował z nim jako reżyser. Od roku 1991 rozpoczął współpracę z teatrami zagranicznymi (Dania, Czechy). Na scenie teatru w Odense, jednego z najważniejszych teatrów w Danii, wystawił Wariata i zakonnicę Witkacego (1992), Iwonę Gombrowicza (1993) i Wesołe kumoszki z Windsoru Szekspira (1998). Prowadził również wykłady w szkole teatralnej w Odense.

W roku 1990 podjął współpracę z Teatrem Polskim w Poznaniu, gdzie zrealizował J.K.M. Wścieklicę, ponownie Szewców Witkacego (1991) i Król umiera E. Ionesco (1991). W roku 1994 wystawił Dekameron wg Boccaccia, który zaprezentowano na Festiwalu Teatru Polskiego w Rydze, a także adaptację Don Kichota Cervantesa (1995).

W kaliskim Teatrze im. W. Bogusławskiego przygotował inscenizację Czarownic z Salem A. Millera (1992), powtórzoną następnie we wrocławskim Teatrze Współczesnym 1994 – nagroda publiczności na VI Gliwickich Spotkaniach Teatralnych 1995. Także w roku 1995 powstała w teatrze kaliskim Wizyta starszej pani F. Dürrenmatta (nagroda na 35 Kaliskich Spotkaniach Teatralnych dla odtwórczyni roli tytułowej). W roku 1996 zrealizował sztukę M. Bułhakowa 'Moliére, czyli zmowa świętoszków' – nagroda aktorska za 36 KST.

W katowickim Teatrze Śląskim zrealizował Wariata i zakonnicę Witkacego (1997) (Złota Maska dla odtwórcy głównej roli), a także Dziewictwo. Na kuchennych schodach wg W. Gombrowicza (1998) i 'Przemianę wg F. Kafki (1999), a w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu Operę za trzy grosze B. Brechta i Rewizora M. Gogola (1999) oraz W. Gombrowicza Operetkę(2001) Ferdydurke( 2002) i Ślub (2004).

Wiele jego przedstawień było prezentowanych na festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. we Francji, Hiszpanii, Rosji, Czechach i na Łotwie. Został nagrodzony Złotą statuetką Fredry za najlepszy spektakl sezonu – Szewcy Wrocław 1982. Na Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska w Opolu otrzymał nagrodę za przedstawienie Janulka w roku 1987 oraz za spektakl Biesiada u Hrabiny Kotłubaj w 1991, a także wyróżnienie za przedstawienie Kontrabasista na Festiwalu Komedii Talia 2001. Jego Operetka została uznana za spektakl roku i nagrodzona Złotą Maską – Katowice 2002. Za spektakl Ferdydurke otrzymał nagrodę Kreaton oraz Złotą Maskę dla najlepszego reżysera – Katowice 2003.

Podejmuje także realizacje TV – m.in. Szalona lokomotywa Witkacego (1989), Bobok wg. Dostojewskiego (1990), Gyubal Wahazar Witkacego (1994), 8-odcinkowy serial o historii teatru Konwencje Teatralne (1996-1997), oraz wiele programów muzycznych.

Jest również autorem wielu adaptacji prozy i scenariuszy do własnych przedstawień.

W roku 2004 objął dyrekcję Teatru Miejskiego im. W. Gombrowicza w Gdyni, gdzie zrealizował Wizytę starszej pani F. Dürrenmatta, Don Kichota wg Cervantesa w wersji plenerowej na Scenie Letniej w Orłowie, a także inscenizację Niebezpiecznych związków Ch. Hamptona.

zmodyfikowano  11 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ