Spektakle "Public Space", "Ukradkiem" oraz "Maathai" Polskiego Teatru Tańca

Serdecznie zapraszamy na wieczór z trzema spektaklami Polskiego Teatru Tańca:

Public Space, chor. Karol Miękina

Ukradkiem, chor. Tomasz Pomersbach i Katarzyna Rzetelska

Maathai, chor. Niels Claes

Wszystkie miały swoją premierę w lutym 2013, podczas VI Festiwalu Atelier.

Wydarzenie odbędzie się w Studiu PTT, 24 marca o godz. 17.00, w ramach akcji "Dotknij Teatru".

Bilety w cenie 30 zł i 15 zł (ulgowe) do nabycia w impresariacie Polskiego Teatru Tańca (ul. Kozia 4) lub na stronie http://zaproszenia.ptt-poznan.pl/

Dotknij teatru to ogólnopolski projekt przygotowany z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, którego celem jest stworzenie możliwości twórczego spotkania artystów teatru i widzów.

W dniach 18–28 marca widzowie 41 miast w 16 województwach będą mogli wziąć udział w specjalnie z tej okazji przygotowanych wydarzeniach: spektaklach, próbach otwartych, warsztatach edukacyjnych, zwiedzaniu teatrów, spotkaniach z twórcami, wystawach, koncertach, czy happeningach.

Dzięki temu widzowie poznają teatr od kuchni, a artyści podzielą się swoimi osiągnięciami i doświadczeniami.

Opisy spektakli:

PUBLIC SPACE

Idea i choreografia: Karol Miękina Tańczą i współtworzą: Urszula Bernat, Artur Bieńkowski, Kornelia Lech, Jacek Niepsujewicz, Tomasz Pomersbach, Katarzyna Rzetelska Udźwiękowienie: Joanna Waluszko Muzyka: Various Production, Emika, Orbital, Massive Attack, Efterklang, Burial

Człowiek jako „ostrze strzały ewolucji” znajduje w fenomenie miasta najbardziej adekwatną formę swojej egzystencji w rozwijającym się i zmieniającym świecie; na długo wiąże z miastem (i tylko z nim) ideę postępu, rozkwitu, dobrobytu, szansy jako takiej, choć ciążąca nad nim klątwa i tragiczność, szczególnie jego amoralność i zepsucie, otchłanie otwierające się w nim i kary niebieskie oczekujące go w koncepcjach eschatologicznych, prawie zawsze są zakorzenione w samej wewnętrznej istocie miasta, w jego strukturze. I im większe, bogatsze i sławniejsze jest miasto, tym straszniejszy jest jego los w urbanistycznych objawieniach od czasów starożytnych po naszą współczesność.

"Vilnius. Wilno. Wilna: miasta i mit", Władimir Toporow

UKRADKIEM

Reżyseria, choreografia i wykonanie: Tomasz Pomersbach, Katarzyna Rzetelska Muzyka: Nouvelle Vague Kostiumy: Roksana Rzetelska

Kobieta i mężczyzna uwikłani w pokrętną ekonomię pożądania, które zawsze pojawia się niespodziewanie i nie daje się opanować. Poczuciu spełnienia towarzyszy strach i niepewność, rozkosz niesie w sobie ból. Obmyślane wcześniej role niepostrzeżenie wymykają się spod kontroli i stają się płynne. Kusiciel staje się ofiarą, zdobywca prześladowanym, a stale łaknące ciała demaskują groteskowe oblicze człowieka.

„Ludzie i owady, inne zwierzęta zresztą też, zdają się zmierzać do jakiegoś celu, ich ruchy są szybkie i celowe (…).” "Mapa i terytorium", M. Houellebecq

MAATHAI

Choreografia: Niels Claes Kostiumy: Africa Fashion (www.africafashion.nl ) oraz Barbara Niedrich Muzyka: Moby, Edit, Plaster Tańczą: Agnieszka Fertała, Paulina Jaksim, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Lukas Lepold, Josefine Patzelt

Tytuł spektaklu pochodzi od nazwiska Wangari Maathai - pierwszej Afrykanki, która została nagrodzona Pokojową Nagrodą Nobla. Była ona założycielką Ruchu Zielonego Pasa, którego głównym zadaniem jest walka o prawa kobiet.

Choreograf o swojej pracy mówi: "Wyobraź sobie, że jesteś uwięziony w ciele, które nie pozostawia ci wolności dokonywania własnych wyborów. Jak byś się czuł? Co byś myślał?

Pierwszą inspiracją dla mojej choreografii jest książka „Matka Ryżu" Rani Manicka, a także opowiedziana w wywiadzie prawdziwa historia dziewczyny z RPA, która ze względu na zainfekowanie wirusem HIV została zmuszona do prostytucji oraz reportaż „Kobiety Islamu". Wraz z rozwojem choreografii prowadziłem studia dotyczące innych kultur, strojów i religii. Czytałem także wywiady z kobietami, które dotknęły represje związane z nierównym traktowaniem kobiet i mężczyzn. Bazując na tych informacjach stworzyłem kolaż uczuć, przekonań i myśli dziewcząt i kobiet. Pierwszym podejmowanym przeze mnie tematem są kobiety z Indii, Malezji oraz krajów arabskich, które zawierają aranżowane małżeństwa, nie znając nawet swoich przyszłych małżonków. Interesowałam się również historiami dziewczyn, które nie mogą dzielić życia z ukochanym mężczyzną ze względów kulturowych lub religijnych. Zagadnienie przyciągało moją uwagę ze względu na wspomnianą książkę „Matka ryżu". Kolejnym tematem 'Maathai' są dziewczęta z Afryki i Tajlandii zmuszone do prostytucji przez zarażenie wirusem HIV, brak środków finansowych lub presję społeczną. W moim spektaklu pragnę także zwrócić uwagę na losy kobiet w krajach islamskich, które nie mogą wykonywać pracy, na którą mają ochotę lub podążać za własnymi marzeniami, ponieważ religia lub obowiązująca polityka nie pozwalają im na to. Na całym świecie wiele kobiet żyje w przekonaniu, iż nie ma przyszłości ponieważ musi egzystować w środowisku, rządzonym przez mężczyzn, którzy wykorzystują taką sytuację dla własnych celów.