POSZUKIWANIE ŹRÓDEŁ

GRUPA MILON MELA

Poszukiwanie źródeł to nieustający projekt artystyczny prowadzony przez Abaniego Biswasa w Indiach i w Europie w ciągu ostatnich 15 lat. Członkowie grupy od jesieni do wiosny pracują w Bengalu, potem ruszają w objazd po świecie aby spotykać się i dzielić się swą sztuką z innymi. Podstawą warsztatu prowadzonego przez grupę Milon Mela są ćwiczenia praktyczne. Zaczynają się one codziennie o 6 rano i trwają przez cały dzień - od zmierzchu do świtu. Struktura wszystkich działań jest precyzyjnie określona. Zespół złożony z członków Milon Mela i uczestników stażu pracuje razem w tej samej przestrzeni, czasie, i tym samym rytmie. Część zajęć obejmuje taniec starożytny, sztuki walki i pieśni tradycyjne. Pozostałe działania oparte są na pracy z uważnością, umiejętnością obserwacji, nad oddechem i ruchem. Również praca w milczeniu stanowi zasadniczy element praktyk Milon Mela.

W skład grupy wchodzą artyści i mistrzowie najstarszych indyjskich dyscyplin artystycznych: - tancerze chhou z Bihary - mistrzowie sztuk walki kalaripayattu (Kerala) - muzycy-śpiewacy baulowie z Bengalu.

Chhou Chhou to starożytny święty taniec z regionu Purullia (Bihar). Po dziś dzień jest on wykonywany przez niektóre plemiona podczas obrzędów ku czci boga Sziwy, aby zesłał im deszcz i obfite żniwa. Tancerze wykonują Chhou w pięknych maskach (ważących do 4 kg) które przedstawiają hinduskie bóstwa, demony i plemienne duchy. Każda maska ma tylko cztery niewielkie otwory, które przepuszczają bardzo ograniczona ilość światła i powietrza. Spośród innych tańców Chhou wyróżnia eksplozja ruchu, energii, śmiałe salta i skoki. Dwa duże bębny: jedno-membranowy Nagra i dwu-membranowy Dhal wyznaczają tempo i rytm tańca, podczas gdy sam dramat wprowadza muzyka fletu (Shanai). Wszystkie historie pochodzą ze świętych ksiąg Indii: Mahabharatty, Ramajany i Purany.

Kalaripayattu Kalaripayattu jest jedną z najstarszych form starożytnych sztuk walki w Indiach. Wywodzi się z rejonu Kerali i przez niektórych uważana jest za matkę wszystkich dyscyplin artystycznych południowych Indii. Wykonywanie jej poprzedza zawsze Guruvandhanam tj. pozdrowienie Nieba, Ziemi, swojego własnego Guru oraz boga Ganesha. Na kalaripajattu składa się seria ruchów/pozycji (pierwszy jest zawsze obronny) wykonywane w czterech kierunkach. W sztuce Kalaripayattu wykorzystuje się kije, ostre szable, miecze, tarcze oraz ogień. Od lat, razem z praktyką sztuk walki, rozwija się Marma: wiedza na temat ludzkiego ciała i jego 108 witalnych punktów. Dwaj młodzi mistrzowie Kalaripayattu, którzy pracują z Milon Mela pochodzą ze znanej szkoły Trivandrum.

Baulowie z Bengalu Baulowie wywodzą się ze wspólnoty wędrownych śpiewaków, której korzenie sięgają wieków średnich. Mimo że są hindusami, nie uznają podziałów kastowych, wyznają równość wyznań i religii oraz utrzymują iż to co boskie wywodzi się z serca człowieka. Ich sztuka została odkryta przez słynnego indyjskiego poetę Rabindranatha Tagore, który uznał ich poematy za arcydzieła literatury hinduskiej. Występy i techniki twórcze stały się dla baulów sposobem na życie, co początkowo łączyło się z poszukiwaniami wewnętrznej mądrości. Dzisiaj, ze szkodą dla osobistych poszukiwań, przewagę zdobył artystyczny aspekt ich działalności. Baulowie samodzielnie konstruują swoje instrumenty muzyczne i są prawdziwymi mistrzami improwizacji. Żyją poprzez muzykę. Płynąca z jej dźwięków radość życia jest tym, co sprawia, że stają się oni prawdziwymi baulami to jest bożymi głupcami.

Miejsce warsztatu: Brzezinka koło Oleśnicy