Po Prostu

Szczawińskiej. Punktem wyjścia dla tekstu, w oryginalny sposób przetwarzającego formułę dokumentalną, są autobiograficzne doświadczenia. Autor sięga do lat osiemdziesiątych XX wieku i wydarzeń związanych ze śmiercią żony. Opowieść, którą uruchamia tragiczny w skutkach błąd lekarski, dotyczy nie tylko przeżyć osobistych, ale staje się poruszającym zapisem instytucjonalnego porzucenia, etycznego krachu struktur medycznych i społecznej wrażliwości. Kwestie te, pomimo upływu lat, brzmią niepokojąco aktualnie, a głos autora zaskakuje gorzkim humorem. Spektakl zrealizowany na podstawie dramatu, eksponuje nie tylko historię, ale staje się opowieścią o pamięci i jej mechanizmach, o tym, w jaki sposób budujemy narrację swojego życia, powołujemy się w opowieści - tym razem na własnych zasadach. Skrajnie autobiograficzna treść staje się podstawą empatycznego porozumienia z widownią, sprawy prywatne i publiczne przecinają się, a dokumentalna historia zostaje zderzona z innowacyjnymi i minimalistycznymi środkami teatralnymi.

[źródło:inszper.org]

Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych.