Benefis

Szczęsnego Wrońskiego

Animatora kultury, poety, założyciela Teatru Promocji Poezji, prezesa Związku Literatów Polskich w Krakowie.

Szczęsny Wroński – poeta, prozaik, człowiek teatru i animator kultury, urodził się w 1951 r. w Żywcu, mieszka zaś i pracuje w Krakowie.

Debiutował w 1977 r. w Życiu Literackim. W latach 1980-1981 był prezesem Koła Młodych przy ZLP w Krakowie, zaś w latach 1981-1985 pracował jako asystent reżysera, współpracownik literacki i artystyczny oraz kierownik studia aktorskiego w krakowskim teatrze STU. Jest twórcą działającego od 9 lat teatru Promocji Poezji (autorskie spektakle inspirowane poezją, turnieje czytania własnego wiersza, spotkania poetyckie Rozmawiajmy wierszami). Prowadzi również warsztaty artystyczne dotyczące teatru i literatury.

Jest redaktorem almanachów poetyckich. Publikował w prasie literackiej, m.in. w: Życiu Literackim, Studencie, Przemianach, Ikarze, Trwaniu, Suplemencie.

Obecnie Szczęsny Wroński jest prezesem Krakowskiego Oddziału Związków Literatów Polskich, wiceprezesem oraz kierownikiem literackim i organizacyjnym Stowarzyszenia Dialog, członkiem Stowarzyszenia Artystycznego ZA, Stowarzyszenia Teatr Atelier-Kraków.

Wydał: tomik wierszy Nadzieja matka głupich (ZLP 1980), powieść Praktyki (WŁ 1984), wspólnie z synem Piotrem i córką Agnieszką tryptyk poetycki Przenikanie (Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza 1997), prozę Potwór nie opisany (STON 2, 1999) oraz powieść Wolna miłość (STON 2, 2000) – I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie im. M. Reja z Nagłowic w 1998 roku.

W roku 2001 debiutował jako aktor w spektaklu Józef K. Stowarzyszenia Teatr Atelier – Kraków, reżyserowanym przez Marka Kalitę. W roku 2002 wyreżyserował w Teatrze Dialog, wspólnie z Tomaszem Piaseckim, spektakl Dżuma wg własnej adaptacji, gdzie gra rolę ojca Paneloux, a w roku 2004 Lekcję E. Ionesco (rola Służącego).