PETER WHITE & Smooth Jazz Night

Smooth jazz

Kiedy przed laty w prasie amerykańskiej ukazały się recenzje albumu "Caravan of Dreams" brytyjskiego gitarzysty Petera White’a recenzenci natychmiast nazwali go "Patem Methenym smooth-jazzu".Odtąd określenie to najpełniej oddaje zarówno stylistykę muzyki,jak i wirtuozerię artysty. W popularnej serii gwiazd radiowej Trójki "Smooth Jazz Cafe" nagrania Petera White’a często są przebojami zarówno audycji jak i bestsellerowych płyt.

Tak na dobra sprawę to jednak nie rekomendujące recenzje i liczne nagrody lecz udział gitarzysty w nagraniach i koncertach najwybitniejszych i najpopularniejszych artystów dzisiejszego jazzu, rocka i muzyki rozrywkowej wykreowały Petera White’a jako twórcę nieograniczonych, artystycznych brzmień i skojarzeń. Stał się także poszukiwanym side-manem ubarwiającym swą grą i pomysłami albumy takich gwiazd jak Matti Bianco, Craig Chaquico, Richard Elliot, David Koz, Boney James, Groove Washington, Rick Brown, Kirk Whalum, Gato Barbieri, Chris Botti czy "nasza" Basia Trzetrzelewska.

*Fenomen smooth jazzu* – wyjaśnia Dionizy Piątkowski, dyrektor Ery Jazzu –* polega przede wszystkim na umiejętnym przekazaniu trudnej ortodoksji jazzu w pogodnych, melodyjnych rytmach i przebojowych nagraniach. Poprzednia Smooth Jazz Gala Ery Jazzu pokazała jak wielkim powodzeniem i popularnością cieszą się jazzowe hity grane i śpiewane przez jazzmanów, że wspomnę koncert niemieckiego trębacza i wokalisty Tilla Broennera – idola europejskiego smooth –jazzu.Dzisiaj ze etykietą smooth-jazzu promuje się wielu artystów, choć ta trudna sztuka łączenia jazzu z przebojowym brzmieniem udaje się tylko nielicznym. Peter White jest takim doskonałym przykładem i wzorcem współczesnego smooth-jazzu.*

Jak wszyscy nastolatkowie Peter White zaintersował się grą na gitarze elektrycznej i jak wielu swoich rówieśników zauroczony był muzyką swoich rodaków z grupy The Beatles. Nim pierwsze amatorskie próby stworzenia własnego zespołu okazały się sukcesem przez kilka lat praktykował w modnym i popularnym zespole Ala Stewarta. To w tym zespole P. White odniósł pierwsze sukcesy: nagrał bestsellerową płytę Stewarta "Year of the Cat", sporo koncertował i za namową lidera coraz częściej grał także na gitarze akustycznej. "Byłem oszołomiony tymi sukcesami i wydawało mi się, że świat legł u moich stóp". Przełomem okazał się jednak czas jego okazjonalnego grania w grupie brata Danny’ego, który wciągnął do nowej formacji Matt Bianco. Połączenie rozkołysanych latynoskich rytmów, new wave, popu i jazzu stało się impulsem do kontynuacji takiej własnej stylistyki, ale także zwracało uwagę innych na zdolnego instrumentalistę. Do swojego autorskiego projektu pozyskała go młoda wokalistka Basia (Trzetrzelewska) i niebawem Peter White stał się jej nadwornym gitarzystą oraz współautorem bestsellerowych albumów (np."Time & Tide") i światowej kariery polskiej wokalistki.

Nagrany w 1990 roku solowy, debiutancki album "Reveillez-Vous" ugruntował pozycje gitarzysty i stał się najczęściej graną płytą w angielskich stacjach radiowych. Kolejne autorskie albumy były już tylko konsekwencją twórczą i budowaniem popularności modnego artysty. W 1995 roku Peter White zdecydował się na korektę stylistyki: z pop-jazzowej wirtuozerii przeszedł na stronę modnej i popularnej konwencji smooth –jazzu. Zrealizował entuzjastycznie przyjmowany album "Caravan of Dreams" oraz wielką trasę koncertową "Guitars & Saxes Tour" z udziałem niekwestionowanych gwiazd smooth –jazzu: Craiga Chaguico, Richarda Elliota, Warrena Hilla. Kolejne albumy artysty ( np. "Perfect Moment" oraz "Glow" ) doskonale zafunkcjonowały także na amerykańskim rynku zdobywając muzykowi ogromna publiczność. Obsypany licznymi i prestiżowymi nagrodami (od "Guitarist of The Year" po coroczne Smooth Jazz Awards) doskonale zaistniał także jako współtwórca nagrań i koncertów innych, wybitnych artystów. Precyzyjnie rozróżniany jako gitarzysta-wirtuoz modnego smooth-jazzu zapraszany był do współpracy przez m.in. Gato Barbieri‘ego, Davida Koza, Boneya Jamesa, Mindi Abaira, Philipa Baileya, Grovera Washingtona i wielu, wielu innych.

W rozległej dyskografii Petera White’a szczególnie ważny jest jeden z ostatnich albumów artysty; nagrany w 2004 roku "Confidental" jest swego rodzaju syntezą pomysłów i możliwości stylistycznych, brzmienowych i technicznych gitarzysty. Podobnie jak w poprzednich projektach zaprosił wielu uznanych muzyków: od Chrisa Botti po Paula Browna i powstały wręcz wzorcowe przeboje smooth jazzu: od rytmicznej latynoskiej ballady ("She’s in Love") po rhythm and bluesowe brzmienie ("Quiet Storm") oraz subtelnie romantyczne gitarowo-akordeonowe "Sweet Away".

Peter White i jego zespoły prezentują swego rodzaju konglomerat nurtów i melodii podawanych w doskonałym, przebojowym, często wręcz tanecznym wymiarze. Może właśnie dlatego muzyka gitarzysty jest niezwykle popularna i często prezentowana w stacjach radiowych na całym świecie, a koncerty przypominają,już po kilku chwilach, rozkołysane zabawą i dźwiękiem dyskoteki. "Staram się być w swojej muzyce wiarygodny – mówi Peter White – *grać radością i zabawą. Nie stronię od modnych przebojowych rytmów, ale zawsze pobrzmiewa w nich jazz. Gram smooth-jazzem! Gram by bawić się wraz z moimi słuchaczami!,/i>"

www.jazz.pl