koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
POK KWIECIEŃ - MAJ 2024TINA
zmodyfikowano  11 lat temu

Ken Bugul

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 1 170 wyświetleń od 1 stycznia 2007
  • 17 marca 2005, czwartek
    » 18:00

spotkanie z pisarką

'Pisać po francusku"

Spotkanie-debata z pisarzami francuskojęzycznymi. W debacie wezmą udział pisarze tworzących w języku francuskim: Ken Bugul z Senegalu, Abdelkader Djemai z Algerii, Nicolas Ancion z Belgii. Prowadzenie: Catherine Blondeau, attaché Kulturalna Ambasady Francji w Polsce.

Ken Bugul pisarka z Senegalu, autorką powieści "Widziane z drugiej strony" wydanej w serii SPOJRZENIA przez Państwowy Instytut Wydawniczy. Pisarce będzie towarzyszył Jacek Giszczak, tłumacz jej kolejnej ksiązki "Ulica Felix-Faure", która ukaże się w serii SPOJRZENIA w czerwcu 2005.

Ken Bugul naprawdę nazywa się Marietou Mbaye Bileoma, a przyjęty pseudonim oznacza w języku wolof "Ta, której nikt nie chce". Urodzona w 1947 roku w Senegalu, po kilkuletniej nauce w wiejskiej szkole podstawowej Mbaye ukończyła liceum. Rok studiowała na uniwersytecie w Dakarze. Otrzymała stypendium, które pozwoliło jej wyjechać do Belgii. Skończywszy studia wróciła do ojczyzny, wyszła za mąż i została dwudziestą ósmą żoną Marabuta w haremie. Po śmierci męża przeprowadziła się do Beninu, gdzie do dziś mieszka i prowadzi galerię sztuki (zajmuje się promocją dzieł sztuki oraz kuchni afrykańskiej). W roku 2000 otrzymała nagrodę Grand Prix Littéraire de l'Afrigue Noir.

Ken Bugul jest również animatorką warsztatów pisarskich w tym również dla osób potrzebujących pomocy (pisarstwo terapeutyczne i rehabilitacyjne), w 1999 roku otrzymała Nagrodę UNESCO dla Kobiet Afryki. W ramach międzynarodowej organizacji pozarządowej zajmującej się programami i projektami dotyczącymi planowania rodziny prowadziła projekty w Kongo, Afryce Środkowej, Kamerunie, Burkina Faso, Czadzie Rwandzie i Burundi.

Abdelkader Djemai urodzony 16 listopada 1948 roku w Oranie (Algieria), Abdelkader Djemai jest autorem noweli, sztuk teatralnych i powieści. Jest laureatem nagrody im. Alberta Camus w kategorii odkrycie literackie, nagrody Tropiques za "Un été de cendres" (1995) oraz nagrody im. Amerigo Vespucci za "Camping" (2002). Od wielu lat prowadzi warsztaty literackie w szkołach i instytucjach kulturalnych we Francji i zagranicą; w Polsce gościliśmy go już w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Katowicach.

Nicolas Ancion pisarz belgijski młodego pokolenia, urodził się w Liege trzydzieści trzy lata temu. Pisze powieści, nowele, sztuki teatralne, wiersze oraz felietony do radia i internetu. Wiele podróżował, uczestnicząc w wydarzeniach literackich m.in. na Madagaskarze (Jeux de la Francophonie), w Quebecu (konkurs Traversées), Szwajcarii (międzynarodowa nagroda młodych pisarzy) i wielu innych zakątkach Europy (Train Littérature Europe 2000, Raconti senza dogana). Za ostatnią powieść, Quatrieme étage otrzymał Belgijską Nagrodę Licealistów. W innym życiu, Nicolas Ancion pragnąłby być brodą Georgesa Pereca lub wielkim palcem u nogi Aleksandra Dumas.

Seria: SPOJRZENIA

Ken Bugul

Ulica Félix Faure

Przełożył z francuskiego Jacek Giszczak

wydanie I

książka ukaże się w czerwcu 2005 r.

Miejsce akcji: centrum Dakaru. Czas: listopadowy poranek.

Na chwilę przed świtem pierwsi przechodnie znajdują na ulicy Félix Faure zmasakrowane ciało. Rozwikłanie tajemnicy tej zbrodni, która nie była zbrodnią, staje się osią akcji najnowszej powieści Ken Bugul. I podobnie jak w czarnym kryminale klucz do mrocznej zagadki znajdziemy na ostatnich stronicach książki. Realny czas akcji to kilka chwil tuż przed wschodem słońca. Jednym z realnych bohaterów powieści jest Djib, reżyser - przedwcześnie zmarły mistrz afrykańskiego kina Djibril Diop Mambety. To jemu opowiadana jest ta niezwykła historia, żeby z niej zrobił film.

Jest to historia kobiet. Wykorzystywanych, krzywdzonych, hańbionych przez innych bohaterów tego afrykańskiego moralitetu: Muezina, Imama i fałszywych mędrców – mokademów. Przez sekty posługujące się czarna magią, przez 'zawodowców od modlitwy': *Mieszkańcy ulicy Félix Faure nie pojmowali, że w dzisiejszych czasach, po tylu znakach, po przysłaniu syna, po objawionych księgach, ludzie mogą chodzić do świątyń, do kapłanów, którzy bywają pedofilami, do rozpustnych mokademów, do sfrustrowanych imamów, do rabinów, którzy nie przestają być mężczyznami, do fałszywych guru, do nowych proroków, żeby mieć kontakt z Bogiem. *

Wyraziste sylwetki kobiet: mistrzyni bluesa Drianké czy Muñ, biednej dziewczyny z prowincji, która szukając zemsty trafia na ulicę Félix Faure, i obrazy współczesnego Dakaru: targ Kermel, dzielnice kolonialne, dzielnice nędzy, budują egzotyczny świat tej powieści.

Ulica Félix Faure jest prawdziwym bohaterem książki. Tętniąca życiem w dzień i w nocy, pełna barów, tajemniczych zaułków, przejść i podwórek, w których gubią się nawet stali bywalcy. Pełna dziewcząt z Wysp Zielonego Przylądka. Rozbrzmiewająca nostalgiczną muzyką gitar i skrzypiec: morną, biguine… Muzyka ubogich imigrantów z Wysp nie milknie tu nawet na chwilę. Także melodyjna, urzekająca fraza Ken Bugul przywodzi na myśl pieśni Cesarii Evory, której dedykowana jest ta książka.

zmodyfikowano  11 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ