Eric Burdon and The Animals

Soul of a man Tour 2006

The Animals to jeden z najbardziej znanych zespołów rockowych. W latach 60. zdobył popularność m.in. dzięki przeróbce piosenki Boba Dylana "Dom wschodzącego słońca", która zajmowała pierwsze miejsca na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i USA. Utwór ten do dziś cieszy się ogromną popularnością także w Polsce. W czerwcu w Lublinie ponad 440 osób wykonało wspólnie tę piosenkę, ustanawiając rekord Guinnessa.

Grupa powstała w 1963 roku w Newcastle-upon-Tyne w Anglii. W jej skład weszli: weszli Alan Price (urodził się 19 kwietnia 1942 roku, w Fairfield w Anglii; jego pasją był fortepian, na którym też grał w zespole), Hilton Valentine, (właściwie jego imię i nazwisko brzmi Hilton Stuart Patterson, urodził się 22 maja 1943 roku w North Shields w Anglii, w zespole grał na gitarze), John Steel (urodzony 4 lutego 1941 roku w Gateshead, w Anglii; grał na perkusji) oraz Chas Chandler (właściwie nazywał się Bryan James Chandler, urodził się 18 grudnia 1938 roku w Heaton w Anglii; jego atrybutem w zespole była gra na gitarze basowej). Początkiem można nazwać moment, gdy Eric Burdon stał się członkiem miejscowej rhythm-and-bluesowej grupy The Alan Price Combo, występującej wcześniej jako The Pagabs.

Valentine grał wcześniej z The Gamblers, natomiast Burdon i Steel wspólnie występowali w jazz-bandach uniwersyteckich; Burdon grał na puzonie, a Steel - na trąbce. Swymi występami zwrócili na siebie uwagę kilku osobowości ze świata show-biznesu. Zostali poleceni przez Grahama Bonda- zajął się nimi jego menadżer i już wkrótce zespół stał się gwiazdą w słynnym klubie A-Go-Go w Newcastle. Zagrali wspaniały koncert z Sonny Boy Williamsonem, a album z tego koncertu ukazał się w 1977 roku. Gdy w Londynie pod koniec roku 1963 roku masowo powstawały kluby, Animals przenieśli się do tego miasta i stają się częstymi bywalcami nowopowstałych lokali. Zadebiutowali w kwietniu 1964 roku, żywiołowym nagraniem "Baby Let Me Take You Home", które było coverem blusowego kawałka Erica Von Schmidta "Baby Let Me Follow You Down" spopularyzowanego przez Boba Dylana. Było to możliwe dzięki kontraktowi z Mickiem Mostem.

Następna piosenka, kompozycja Josha Whit’a trwająca cztery i pół minuty piosenka o domu publicznym w Nowym Orleanie, "House Of The Rising Sun", została odrzucona przez wytwórnię Columbia, z powodu długości, została wydana na singlu w 1964 roku i od razu dostał się na szczyty list przebojów na całym świecie i sprzedał w ilości kilku milionów egzemplarzy. W ciągu następnych dwóch lat The Animals mieli siedem kolejnych wielkich hitów, np. o wersji piosenki "Don't Let Me Be Misunderstood" spopularyzowanej przez Nine Simone, która ukazała się na singlu w styczniu 1965 r. Napisali również autobiograficzny utwór "Club A-Go-Go'.

Ich albumy zawierały interpretacje takich klasycznych utworów jak piosenki Chucka Berry'ego, Sama Cooka, Jimmy'ego Reeda czy idola Burdona, Raya Charlesa. W listopadzie 1965 roku, tuż po ukazaniu się singla "It's My Life" i koncercie w Polsce z grupy odszedł Price. Zastąpił go Dave Rowberry (urodzony 27 grudnia 1943 roku w Newcastle w Anglii) z Mike Cotton Sound.

Zespół w tym nowym składzie zadebiutował w lutym 1966 r. singlem "Inside Looking Out' a po tej piosence grupę opuścił Steel. Zastąpił go perkusista The Nashville Teens - Barry'ego Jenkinsa (urodzony 22 grudnia 1944 roku w Leicester w Anglii). Niestety w 1967 roku Burdon i Valentine pogrążyli się w psychodelii, zarówno muzycznie jak i chemicznie, wyalienowało to ich z reszty grupy (która preferowała alkohol) i doprowadziło do jej rozpadu. Wtedy Chandler odkrył fenomen Jimi'ego Hendrixa i został jego menedżerem. Ponieważ Burdon zachował prawo do nazwy zespołu i natychmiast Eric Burdon And The Animals (a później Eric Burdon and The New Animals), pojawili się na rynku muzycznym.

Nowa formacja odniosła większy sukces w USA i tam osiadła na stałe. Wśród wielu nowych współpracowników Burdona znalazło się kilku fascynujących muzyków: John Weider, Danny McCulloch, Tom Parker, Vic Briggs oraz Zoot Money i Andy Summers późniejszy gitarzysta The Police.

Burdon zaczął pisał introspektywne i refleksyjne teksty. Niestety, wielu spośród jego dawnych fanów nie zaakceptowało nowego kierunku proponowanego przez muzyka. W czasie występów na żywo zaczęły pojawiać się długie improwizacje, których krótsze wersje można odnaleźć na albumach Winds Of Change, The Twain Shall Meet, Every One Of Us i Love Is. Zespół definitywnie rozpadł się w grudniu 1968 roku. Do ciekawostek może należeć fakt, ze grupa dwukrotnie reaktywowała się w pierwotnym składzie w 1977 a później 1983 roku. Za każdym razem nagrywała nowy album.

W latach 80. grupa nagrała swój ostatni album w starym składzie (Hilton Valentine, John Steel, Eric Burdon, Alan Price i Chas Chandler). Klawiszowiec Alan Price opuścił kolegów jeszcze w latach 60. Zastąpił go wtedy Rowberry. Z zespołem rozstali się też gitarzysta Valentine i wokalista Eric Burdon. Basista Chas Chandler zmarł w 1996 roku na atak serca.

Grupę reaktywowało w 2000 roku dwóch dawnych jej członków - perkusista John Steel i klawiszowiec Dave Rowberry, do których dołączyli wokalista Peter Barton z zespołu Mindbander oraz John Williamson, grający wcześniej w Titanicu. Tak powstał The Animals and Friends. Kiedy w 2003 roku zmarł nagle 63-letni Rowberry, jego miejsce zajął Micky Gallagher - członek The Animals z lat 60.

W 2004 roku grupa wydała album z nowymi piosenkami. Do nagrania płyty "Instinct" zaprosiła m.in. muzyków z Electric Light Orchestra i zespołu Smokie. Zespół w starym składzie wystąpił w Polsce tylko raz - w 1965 roku w Warszawie. W następnym, jako The Animals II (z gitarzystą Hiltonem Valentine'em i perkusistą Johnem Steelem), przyjechał do Polski na tournee, koncertując w Toruniu, Łodzi, Ustroniu, Poznaniu i Opolu. W 1998 roku wraz z grupą Flying I Band swoje największe przeboje zagrał w Warszawie wokalista Animalsów - Eric Burdon.

Bilety: 80 zł, 60 zł