KOSTAS KIRITSIS

Wystawa polskiego artysty greckiego pochodzenia, zamieszkałego obecnie w Nowym Jorku. Będzie pierwszą dużą indywidualną wystawą tego autora. Twórczość Kostasa Kiritsisa jest dotąd mało znana, toteż wystawę można śmiało określić jako prezentację nowej, interesującej osobowości artystycznej.

Kostas Kiritsis - urodził się w 1962 roku w Szczecinie. Prezentował indywidualne wystawy prac, m.in. w Małej Galerii w Warszawie, w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, w Sztokholmie i w Nowym Jorku. Dwukrotnie brał udział w Biennale Fotografii w Poznaniu, w zbiorowej wystawie fotografii polskiej podczas Miesiąca Fotografii w Bratysławie, a także w wystawach we Frankfurcie, w Sztokholmie oraz w Danii i na Litwie.

Na wystawę składają się wielkoformatowe (do formatu 2 x 4 m w dyptyku) czarno-białe fotografie, księgi fotograficzne oraz instalacja przestrzenna, którą tworzy prosty długi stół, krzesło i książki - zamalowane kartka po kartce na biało, niektóre niedokończone. Całość sugeruje archiwum nieistniejącego już świata, którego ślady odnajdywane są, zbierane i dokumentowane przez przybyszy z nowej cywilizacji. Księgi fotograficzne przypominają katalogi dokumentów, ukazujących fragmenty minionej cywilizacji: betonowe nabrzeża, drogi, tory kolejowe, bloki mieszkalne, korytarze urzędów, pola wypełnione walcami zrolowanej słomy. Specjalna księga, w której pojawia się element koloru, poświęcona jest ludziom.

Wybrane zdjęcia z ksiąg, umieszczone w wielkich formatach na ścianie galerii, wprowadzają nowe wątki. Niektóre z nich, przedstawiające opustoszałe pejzaże betonowych nabrzeży czy przemysłowo uprawianych pól będą zaopatrzone w tabliczkę z napisem Miejsce przyszłego dzieła sztuki - prowokując pytanie o sens i charakter sztuki w cywilizacji, którą tworzymy. W sferę pytań metafizycznych przenosi wielkoformatowa fotografia jednego z ukazanych w księdze korytarzy, dopełniona fragmentem zdjęcia nieba, który został wklejony w miejsce zamykającej perspektywę ściany. Praca ta zestawiona jest w dyptyk z fotografią nieba i naniesionym na nią schematem rysunkowym korytarza, gdzie perspektywę rysunku zamyka ściana wycięta z poprzedniego zdjęcia.

Fotografie Kostasa Kiritsisa mają charakter trójwymiarowych materialnych obiektów. Żeby odebrać ich emocjonalny wyraz i zrozumieć sens, trzeba osobiście stanąć przed wielką płachtą światłoczułego papieru, zawieszoną bez ram, luźno na ścianie, pełną zagięć świadczących o wielokrotnym jej składaniu oraz widocznych śladów sklejania ze sobą jej części. Trzeba osobiście przerzucić, jedna po drugiej, wielkie i ciężkie karty ksiąg fotograficznych, utworzonych ze zdjęć złączonych swoimi odwrotnymi stronami.

Te prace są przeciwieństwem tego, co tradycyjnie rozumiemy pod pojęciem dzieła sztuki. Nie mają wyglądu starannie dopracowanego majstersztyku i zabezpieczonego na wieloletnie przetrwanie muzealnego eksponatu. Najbardziej przypominają na wpół zniszczone dokumenty, stanowiące ocalałą część nieznanego większego ich zbioru. Wyblakła, jakby spłowiała na słońcu lub spłukana przez wodę powierzchnia zdjęć wielkiego, nieraz kilkumetrowego formatu; zmarszczki, wybrzuszenia i pęknięcia powierzchni fotografii wklejonych do ksiąg - wszystko to wydaje się być reliktem i pamiątką z odległego czasu, fragmentem archiwum składanego amatorską, niewprawną ręką z tego, co udało się odnaleźć i ocalić.

Wystawie towarzyszy katalog zatytułowany Księgi dawnej cywilizacji wydany nakładem Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu. Kurator: Elżbieta Łubowicz.

Wystawa w ramach Dolnośląskiego Festiwalu Artystycznego.