Jacques Toussaint

Prace włoskiego projektanta francuskiego pochodzenia, zajmującego się także malarstwem i fotografią. Jego studio projektowe Atelier proponuje konceptualny minimalizm, poszukując możliwości wyrazu najprostszych brył geometrycznych. W swojej twórczości chętnie wykorzystuje oddziaływanie światła i cienia, biorąc pod uwagę także ich znaczenia metaforyczne.

'Droga rozwoju artystycznego Jacquesa Toussainta zaczęła się we Francji, pod koniec lat sześćdziesiątych, od otwarcia Pracowni malarskiej. (...) Nazwę Pracownia wybrał też Toussaint dla swojej firmy produkcyjnej, którą założył w 1985 roku. (...) Gama materiałów, których używa projektant jest różnorodna, pewne w nich będą dopiero stanowić przedmiot eksperymentów; wyjątkowo sięga do plastiku. Jest on zdecydowanie bardziej zainteresowany materiałami naturalnymi, ekologicznymi, które dają możliwość powtórnego użycia lub przetworzenia - używając jego słów: stanowią zaporę przeciw subkulturze śmierci. (...) Tak więc skóra (gładka lub wytłaczana) połączona jest z aluminium w kolekcji Golfo dei Poeti (Zatoka poetów), zaprojektowanej dla firmy Matteograssi; drewno fornirowane lub lakierowane oraz laminaty plastikowe, połączone ze stalą, stanowią wartość stałą i motyw przewodni dla jego niezwykłych możliwości konstrukcyjnych oraz elastyczności w zakresie produkcji. (...) Wybór języka dokonany przez Toussainta, w odniesieniu nie tylko do produktów seryjnych, ale także do jego dzieł artystycznych - takich jak ostatnie, obecnie wystawiane wielkoformatowe serigrafie, w których na surowym płótnie zaznaczone są pełne siły wyrazu skrzyżowania wyrafinowanych, prostych, białych linii lub świetlne rzeźby, starające się określić przestrzeń przy użyciu elementów szklanych i światła neonów - prowadzi do postawy minimalistycznego konceptulisty. Od lat osiemdziesiątych artysta skoncentrował się na stworzeniu produktu łączącego w sobie - w sposób konkretny, a nie wirtualny - przestrzeń dzieła sztuki i przestrzeń przedmiotu użytkowego, na pokazaniu, że nadzieje na interakcje pomiędzy architekturą środowiska a sztukami wizualnymi jeszcze nie wygasły (Gillo Dorfles, 1978). Praca ta skupiała się coraz bardziej na definicji przestrzeni fizyczno-mentalnej, któa w równowadze waloryzuje pełnię i pustkę, formy przestrzenne i płaszczyzny. Miejsce - dla mnie - idealne, zgodne z człowiekiem, jego wymaganiami, jego poszukiwaniem duchowości (tak napisał Toussaint w maju 1994 roku, prezentując wystawę Design e Materiali (Projektowanie i materiały). (...) Anty Pansera: Jacques Toussaint. Sztuka i projekty, znak i rzeczywistość, tekst z katalogu wystawy Art Works, Mediolan, Paryż, Helsinki, 2000