Spektakl przygotowany w stulecie urodzin Senpo Sugihary pod patronatem Ambasadora Japonii i Ambasadora Izraela w Polsce Scenariusz oparto na podstawie książki Teruhisy Shino Długa podróż do ziemi obiecanej. Akcja rozgrywa się w Kownie podczas II wojny światowej. W Polsce mieszkało wówczas około 3,5 miliona żydów. Dwóm rodzinom żydowskim, Sznajderom i Holcmanom, udało się uciec na Litwę dzięki pomocy Dawida, członka organizacji żydowskiej. Dawid załatwił dla nich mieszkanie w Kownie, lecz okazało się, że i tu nie są bezpieczni. Konsulaty wielu państw zostały zamknięte w wyniku rozporządzenia wydanego przez władze Związku Radzieckiego. Personel także musiał opuścić kraj. Jedyną placówką, która jeszcze funkcjonowała, był konsulat japoński. Stanowił on dla Żydów szansę ocalenia, ponieważ można tam było dostać wizy tranzytowe umożliwiające przejazd przez terytorium Związku Radzieckiego, potem przez Japonię – skąd można już było dotrzeć do krajów ewentualnego zamieszkania. Tymczasem przed konsulatem gromadziły się tysiące Żydów. Trwały przygotowania do zamknięcia placówki. Głęboko poruszony ich losem, konsul Sugihara wysyła do MSZ w Japonii telegram z pytaniem, czy można wydać wizy dla uciekinierów żydowskich. Odpowiedź brzmi: Nie, nie wydawać! Sugihara stanął przed dylematem. Żydzi proszą o pomoc. Spod okien budynku dobiegają rozpaczliwe błagania: - Ratuj nas, Sugiharo! Ratuj nasze dzieci! Konsul decyduje się wydać wizy na swoją odpowiedzialność, sprzeciwiając się tym samym rozkazowi zwierzchników. Taka niesubordynacja oznaczała zagrożenie dla niego samego i jego rodziny. Wystawia wizy od wczesnego rana do późnej nocy aż do zupełnego wyczerpania. Śpieszy się, gdyż zgodnie z rozporządzeniem musi niebawem opuścić kraj. Jankiel Sznajder, mimo że otrzymał upragnioną wizę, postanawia zostać na Litwie, żeby działać w komitecie ratowania Żydów. Ale ojciec nie zgadza się na to i zmusza syna do wyjazdu. Sugihara zamyka konsulat. Zgodnie z decyzją swojego MSZ ma jechać do Berlina. Przed opuszczeniem Litwy nocuje w hotelu, gdzie nadal podpisuje wizy. Jeszcze z okna pociągu do ostatniej chwili rozdaje dokumenty. Pociąg rusza... Sugiharę ogarnia żal, że nie zdołał pomóc tylu innym. W 1968 r. dom Sugihary w Japonii odwiedza pewien Żyd. Jest to Józef Sznajder. Odnalazł byłego konsula po długich poszukiwaniach. W ręku trzyma dokument wydany przez Sugiharę, wizę życia. Pyta: - Czy pamięta Pan tę wizę?