Hasmik Papian - sopran

gościnne w operze 'Tosca'

Z przyjemnością informujemy, że po raz kolejny specjalnie dla warszawskiej publiczności wystąpi gościnnie znakomita armeńska sopranistka HASMIK PAPIAN gorąco oklaskiwana na największych scenach operowych świata, mająca w swym dorobku współpracę z takimi dyrygentami, jak: Placido Domingo, Valerij Gergiev, Marcello Viotti, Myung Whun-Chung.

Tym razem artystka uświetni swym udziałem spektakl TOSCA 2 marca 2005, w którym wykona partię tytułową.

HASMIK PAPIAN

Znakomita sopranistka armeńska. Absolwentka Akademii Muzycznej w Erewaniu w klasach skrzypiec i śpiewu. Debiutowała jako Rosina w Cyruliku sewilskim Rossiniego na scenie Erewańskiej Opery Narodowej. W 1992 roku zaproszona została przez warszawski Teatr Wielki, gdzie wystąpiła jako tytułowa Norma w operze Belliniego, potem śpiewała u nas także Salome, Aidę, Violettę w Traviacie i Abigaille w Nabuccu. Wykonywała te partie podczas licznych występów gościnnych naszego zespołu w Austrii, Francji, Luksemburgu, Niemczech, Szwajcarii i we Włoszech, a także na Festiwalach w Xanten i Carcassonne. W tamtym okresie zadebiutowała również gościnnie na scenach Opery Bońskiej i Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie.

Sukcesy te zaowocowały wkrótce całą serią jej kreacji na największych scenach operowych świata. Artystkę oklaskiwała publiczność w takich teatrach, jak: Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Aida), Staatsoper w Wiedniu i Deutsche Oper w Berlinie (Tosca, Aida), Teatro Comunale di Bologna (Donna Anna w Don Giovannim), Opéra Bastille (Matylda w Wilhelmie Tellu), Staatsoper w Hamburgu i Stuttgarcie (Mimi w Cyganerii), Teatro Regio di Torino i Washington Opera (Norma), Teatr Maryjski w Sankt Petersburgu i Teatro de la Maestranza w Sewilli (Desdemona w Otellu), Accademia di Santa Cecilia w Rzymie (Leonora w Mocy przeznaczenia), Opera Marsylska (Traviata, Aida), Opéra de Montpellier (Elwira w Ernanim), Opera Flamandzka w Antwerpii (Elwira w Ernanim, Małgorzata w Mefistofelesie), Opéra de Toulon (Nieszpory sycylijskie), Opéra de Nice (Abigaille w Nabuccu i Amelia w Simonie Boccanegra), Teatro alla Scala w Mediolanie i New Tokyo Opera (Abigaille w Nabuccu), Opera w Zurychu (Odabella w Atylli), Nowa Opera Izraelska w Tel Awiwie i Carnegie Hall w Nowym Jorku (Żydówka), Canadian Opera Company w Toronto (Liza w Damie pikowej), San Francisco Opera (Olimpia w operze Arszak II armeńskiego kompozytora Tigrana Czuchadżiana) i Baltimore Opera (Norma).

Wielokrotnie uczestniczyła w prestiżowych festiwalach muzycznych: Cincinnati Opera Festival, Festival de Carcassonne, Festival des Chorégies d’Orange i Ravenna Festival oraz w VIII Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie.

Z powodzeniem występuje na estradach koncertowych. Jej repertuar obejmuje m.in.: Kantatę nr 101 Bacha, Niemieckie requiem Brahmsa, Stabat Mater Rossiniego, IX Symfonię Beethovena, Requiem Mozarta, Fauré i Verdiego, jak również pieśni rosyjskie i niemieckie oraz utwory kompozytorów współczesnych. Występowała z recitalami w najbardziej renomowanych salach: m.in. w Salle Pleyel, Théatre des Champs-Elysées i Beethovenhalle w Bonn.

Pracowała z takimi dyrygentami, jak: Marcello Viotti, Georges Prêtre, Myung Whun-Chung, Zubin Mehta, Michel Plasson, Riccardo Muti, Valerij Gergiev i Placido Domingo.

W swoich najbliższych planach ma występy na scenie Metropolitan Opera (Aida i Madame Butterfly, w Opéra Bastille (Lisa w Damie pikowej), w wiedeńskiej Staatsoper (Żydówka) oraz debiut na scenie Teatro Real w Madrycie u boku Placida Domingo w Damie pikowej.

TOSCA

Dyrygent: Jacek Kaspszyk

Reżyseria: scenografia - Gianmaria Romagnoli

Przygotowanie chóru: Bogdan Gola

Soliści, Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Chór Alla Polacca

Obsada:

Irina Gordei, Krzysztof Bednarek, Mikołaj Zalasiński, Piotr Nowacki, Czesław Gałka, Krzysztof Szmyt, Ryszard Morka, Robert Dymowski.

'Tosca" jest dziełem najbardziej może charakterystycznym muzycznego weryzmu. Pełna dramatycznego napięcia muzyka Pucciniego w mistrzowski sposób podkreśla i potęguje rysujące się w powieści francuskiego pisarza, Victoriena Sardou, przeciwieństwa i kontrasty: promienną radość życia i posępny cień zbliżającej się nieuchronnie tragicznej śmierci, pogodną atmosferę dworskiego balu i przejmującą w swym realizmie scenę tortur. Brutalność niektórych sytuacji w operze wystawia nerwy widzów na poważną próbę - wynagradza im to jednak w pełni urok muzyki Pucciniego.