wystawa Kingi Ciężak "Dzika"

Zapraszamy na wernisaż w dniu 4 sierpnia do sali 28 MOK w Nowym Targu, al. Tysiąclecia 37. Wstęp wolny.

Kinga Ciężak – fotograf, grafik - absolwentka Szkoły Fotograficznej Fotoedukacja w Katowicach, studentka Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach na kierunku Grafika.

Wystawy: 2012 – Wystawa pokonkursowa, wyróżnienie, Kraków, grupa fotograficzna FotoBzik 2014 – Wystawa zbiorowa Absolwentów Szkoły Fotograficznej Fotoedukacja w Siemianowicach śląskich 2016 - Wystawa pokonkursowa, zbiorowa „Wystaw się w CSW” w Toruniu

Są dwie pasje, które wprawiają w drżenie moje serce. Pierwsza to moje córki, które każdego dnia dają mi bezwarunkową miłość. Uczą mnie, jak być, jak czuć i jak cieszyć się życiem. Dają mi lekcję cierpliwości i pokory. W codziennej gonitwie odnajduję drugą pasję i miłość – fotografię. Miłością do zdjęć zaraził mnie mój Tata - pasjonat fotografii analogowej. Zachwycają mnie momenty, drobiazgi, ulotne spojrzenia i kompozycja codziennych elementów. Dzięki fotografii mogę utrwalić to zwiewne piękno na kliszy. Co dzień poszukuję najlepszy kadrów. Przyciągają mnie piękne, stare domy, pełne dobrej energii i wspomnień. Zachwycam się wnętrzami, polnymi kwiatami i bukowym lasem o poranku, zatopionym w mgłach, uśmiechem dziecka.

Projekt „Dzika” inspirowany jest literaturą, filmem, muzyką i fotografią towarzyszącymi mi w codziennym życiu. „Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach” Clarissy Pinkoli Estés, poezja Papuszy – Bronisławy Wajs pozwalają zobaczyć siebie jako kobietę wypełnioną dobrymi instynktami, pasją i kreatywnością. Filmy „Sekret z księgi z Kells” i "Księżniczka Mononoke" pełne obrazów, dźwięków i treści dotykających zagadnień rozpadu, powiększającej się przepaści między ludźmi i przyrodą. Czarno – białe fotografie analogowe, wykonane aparatem Holga. „Holga umożliwia spotykanie świata w sposób szczególny. Najbardziej może ze wszystkich aparatów jest ona bowiem obciążona subiektywnością i przypadkowością. Fotografując Holgą nigdy nie jesteś pewny końcowego rezultatu. Podobnie jak wyruszając w drogę, nie wiesz, dokąd ostatecznie dotrzesz i kogo spotkasz. Lub kto spotka Ciebie. Jest subiektywna i tego nie ukrywa. Dlatego właśnie jest uczciwa. I fascynująca.”[3] Miejsce, w którym możesz poholgować. http://holga.pl/

To zdjęcia kreacyjne ukazujące wewnętrzne krajobrazy. Skupiają się na tym, co osobiste, a jednocześnie decydujące o sposobie odbierania i interpretowania rzeczywistości. Obrazy te powstały w celu zbadania różnych, często skrajnych emocji i stanów psychicznych. Praca z obrazem pozwala oswoić nowe miejsca i nowe życie. Daje możliwość nawiązania kontaktu ze swoim wnętrzem i zewnętrzną przestrzenią, umożliwia interpretację zarejestrowanych słów, obrazów i dźwięków.

„Noc po nocy rodzimy się i odradzamy z tego samego dzikiego snu, wracając do światła z szorstką jeszcze sierścią, wilgotną ziemią na stopach, z włosami pachnącymi oceanem, lasem lub dymem z ogniska. To z tego kraju wkraczamy w zwykłe życie, zakładając dzienny strój” [5] 5. Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach Clarissa Pinkola Estés.

Fotografie te to nie tylko naznaczanie własnej przestrzeni. To próba oswojenia jej. Nadawanie jej imion. Im więcej nazwiemy, tym większy staje się ten świat. To, co nienazwane, nie istnieje – brzmi znane, powtarzane zdanie. To oswajanie przestrzeni, która pozostaje anonimowa. Człowiek obcą przestrzeń musi oswoić, naznaczyć sobą by poczuć się swobodnie. Przestawia ją zatem, poprawia, retuszuje, dodaje, odejmuje – wystarczy do tego odrobina wyobraźni niewymuszonej. Trochę podobnie, jak w fotografowaniu Holgą, która układa elementy przestrzeni (choć mówią, że układają się same), jak wyznacza jej własne granice, historie. Jak dostrzega w niej to, co chce zobaczyć, a czego tam tak naprawdę nie ma.

Fotografie to podróż do magicznego świata, gdzie nienasyconymi zmysłami chłoniemy nieodkrytą jeszcze naturę, zamrażając jej obraz w elektronach mózgu i filmu.