Towarzystwo im. Edyty Stein zaprasza na kolejne spotkanie autorskie z serii Understand the past / die Vergangenheit verstehen / rozumieć przeszłość. Shoah w tekstach młodych autorów izraelskich, niemieckich i polskich

Tym razem gościem Towarzystwa będzie Piotr Paziński, pisarz, filozof, naczelny redaktor "Midrasza", badacz związany z Uniwersytetem Muri im. Franza Kafki, który słuchaczom zaprezentuje fragmenty dwóch swoich książek: "Pensjonatu" i "Ptasich ulic", które ukazały się nakładem wydawnictwa "Nisza".

Spotkanie, które odbędzie się w czwartek, 5 listopada 2015 o godzinie 19:00 w siedzibie Towarzystwa, poprowadzi dr hab. Urszula Glensk. Wstęp wolny - serdecznie zapraszamy!

Cykl spotkań realizowany jest przy wsparciu finansowym Goethe Institut w Krakowie.

W swojej literackiej pracy Piotr Paziński zajmował się "Ulissesem" Jamesa Joyce'a (książki "Labirynt i drzewo", 2005 oraz przewodnik "Dublin z Ulissesem", 2008), następnie ogłosił dwa tomy własnej prozy: "Pensjonat" (2009) i "Ptasie ulice" (2013). Laureat Paszportu Polityki i Europejskiej Nagrody Literackiej. Pisze, tłumaczy, zajmuje się filozofią judaizmu i tematem żydowskim w literaturze. Bywa także wykładowcą, fotografem oraz redaktorem i składaczem książek własnych i cudzych.

Bohater „Pensjonatu” odwiedza miejsce, gdzie jako dziecko bywał z babcią żydowskim domu wypoczynkowym pod Warszawą; dawniej pełnym życia, dziś zaludnionym duchami przeszłości. Stwarzając na nowo rzeczywistość, która zaginęła w odmętach czasu, Piotr Paziński unika patosu, za to sprawnie operuje ironią i humorem. To powiastka filozoficzna o trwaniu, przemijaniu i rozpadzie, a zarazem literacki obrzęd wskrzeszania pamięci. Pierwszy w Polsce literacki głos trzeciego pokolenia po Holokauście. (Justyna Sobolewska, lubimyczytac.pl)

„Ptasie ulice” to swego rodzaju kontynuacja pierwszej powieści Pazińskiego. Kontynuator, następca, "ostatni w szeregu", który od garstki starców przejmuje opiekę nad tradycją, opowieści i pamięć – w tej figurze kryje się klucz do prozy Pazińskiego. Drugi klucz, a może właściwie ten sam, to postpamięć, wzrastanie w cieniu historii poprzednich pokoleń (Aleksandra Lipczak, culture.pl)

Zapraszamy do śledzenia wydarzenia na naszym profilu na facebooku i do odwiedzin na naszej stronie interentowej