Teatr uliczny

zbiory jeleniogórskiego Teatru Animacji

Ekspozycja prezentuje scenografię widowisk plenerowych: 'Legendy zamku Chojnik", 'Hofmamania", 'Gimpel-Głupek" i 'Z życia smoków".

Z życia smoków, przedstawienie w reżyserii Bogdana Nauki i scenografii Edwarda Lutczyna, opowiada o sympatycznych bajkowych stworach, z których jeden zakochał się w żabie. Miłość uszlachetnia każdego. Zatem zakochany smok przestaje ziać ogniem, zmienia mu się charakter i nawer kolor łusek. Takim smokiem już nie można straszyć dzieci. Smoki spod Karkonoszy podbiły Polskę; zrobiły też furorę m.in. w Izraelu. Gościły na wielu festiwalach teatrów ulicznych i na okazjonalnych imprezach w różnych miastach i miasteczkach. Spektakl, pokazywany tylko w miesiącach letnich, zagrano rekordową ilość - 225 razy do końca maja 2004 roku.

Legendy zamku Chojnik, również w reżyserii Bogdana Nauki i scenografii Edwarda Lutczyna, to spektakl oparty na legendzie - przed wiekami władała owym zamkiem piękna i okrutna Kunegunda, która ogłosiła, iż odda swoją rękę rycerzowi, który konno, w pełnej zbroi objedzie zamkowe mury znajdujące się nad głęboką przepaścią. Było wielu chętnych, ale żadnemu z nich nie udało się bezpiecznie przejechać po blankach. Znana i w gruncie rzeczy smutna legenda została potraktowana prz przez realizatorów z przymrużeniem oka, zwłaszcza autora plastycznego kształtu widowiska, dlatego wzbudza zainteresowanie także dorosłych widzów.

Hofmamania, w reżyserii Bogdana Nauki i scenografii Dariusza Milińskiego, to spektakl inspirowany życiem i twórczością Wlastimila Hofmana (1881-1970), wybitnego polskiego malarza symbolisty (z pochodzenia Czecha), który przez ostatnie 23 lata mieszkał i tworzył w Szklarskiej Porębie. "Hofmamania" nie jest teatralizowaną biografią ani scenicznym przeniesieniem tematów malarskich w uliczną przestrzeń, ale raczej poszukiwaniem wspólnych obszarów wrażliwości ludzi, których życie u stóp Karkonoszy przenika niezwykłość miejsca, magia przyrody, krajobrazu i czasy. Tym niemniej zbudowany z siedmiu obrazów spektakl (Wszyscy jesteśmy malarzami, Muza, Płótna, Madonny, Udręka, Frasobliwy, Z gór aż do nieba) odwołuje się i do doświadczeń życiowych Hofmana i do jego twórczości, a postaci i znaki plastyczne świadomie odwzorowują świat płócien malarza spod Szrenicy.