DOTYKANIE OBRAZU

JACEK JARCZEWSKI

Jacek Jarczewski - Ukończył studia w 1988 r. na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Obecnie jest adiunktem na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w Pracowni Technik Malarskich i Technologii Malarstwa prowadzonej przez prof. Pawła Lewandowskiego. Brał udział w 8 wystawach indywidualnych i 14 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą m.in. w Poznaniu, Warszawie, Lesznie, Rawiczu oraz Pall-Beringen (Belgia), Heusden-Zolder (Belgia), Deurne (Holandia), Rouen (Francja ), Torgelow (Niemcy). Zajmuje się również malarstwem ściennym, pozłotnictwem i projektowaniem witraży. Te ostatnie realizacje znajdują się w Polsce, Niemczech i Belgii głównie w obiektach sakralnych np. Klasztorze O.O.Paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie. Jacek Jarczewski nazywa swoje prace kompozycjami dotykalnymi-haptycznymi - co oznacza dotykalne, sprawdzalne dotykiem. Jak mówi artysta, obrazy haptyczne działają swoimi właściwościami materialno- przestrzennymi, wydobyciem linii i modelunkiem przy asyście efektów świetlnych i barwnych. Narodziny obrazu przebiegają w wielu warstwach. Najważniejszą rolę w przemianie materiałów w materię malarską odgrywa proces twórczy. Komponowanie dzieła własną materią, ułatwia wypowiadanie własnych myśli. Obrazy swoje artysta analizuje w kategoriach równowagi, harmonii, rytmu, również ekspresji. Sš dla niego emocją, kierowaną i określaną. Artysta zwraca się w stronę instynktu, który sobie ceni nie tylko w sztuce, ale również w życiu. Używa grubej pasty z piaskiem, klejem, farbą, gipsem, werniksem i kleju Atlas. Łączy techniki malarstwa sztalugowego z technikami malarstwa ściennego. Cały proces tworzenia wynika jednak przede wszystkim z nadrzędności samego aktu malowania, który sam w sobie jest źródłem magii. Obrazy jego zawierają ładunek intymnych emocji i stają się wcieleniem obecności człowieka z całą jego wrażliwości, wiedzą, myśleniem i czuciem. Malarstwo stało się dla Jarczewskiego dyscypliną wyposażoną we własne prawa i dla niego także szukaniem w dotykalnej konkretności obrazu w malowaniu - przeciwwagi dla nieuchwytności świata, którego nie określa żadna wspólna reguła i pozostaje niewypowiedziany. Mówi o tym świecie poprzez język kształtów, barw, faktur, znaków i światła. Sugestywność  wzrokowej wizji, nie poddającej się słownym opisom i klasyfikacjom, jest  siłą i wartością tego malarstwa. Cała refleksyjna strona jego sztuki dociera bez dodatkowego symbolicznego sztafażu, a jej kreatywność malarz przekazuje środkami bliskimi naszym  zmysłowym doświadczeniom. Jest to więc malowanie osobiste, przekonywujące, że celem jest osiągnięcie - poprzez osobistą prawdę - ogólnych wartości. Urok tych obrazów wzmagany jest prowokowaniem do ich dotykalnośći. A więc dotykać! Przesłania tych obrazów są ukryte, może nawet zbyt starannie. Próbując określić to malarstwo przychodzi na myśl malarstwo materii. Jej urok jest jedną z cech malarstwa wywodzącego się z kręgu wrocławskiej uczelni plastycznej. Próbując określić to malarstwo przychodzi na myśl malarstwo materii. Jej urok  jest jedną z cech malarstwa wywodzącego się z kręgu wrocławskiej uczelni plastycznej. W formule dobrego malarstwa, wyraźnie znajduje indywidualną twórczość tego malarza. Jego malarstwo  mnie cieszy i zachęca do odbierania....