Fotografie Filipa Łepkowicza

Proste, czarno-białe fotografie. Egzotyczne piękno i surowość syberyjskiego krajobrazu. Ludzie - prostota ich domów, codziennych czynności, ich twarzy, ich modlitw. Delikatne światło i harmonia kompozycji prezentowanych na wystawie prac, oddają ducha tej prostoty i surowości. Zdjęcia przesiąknięte sś ciszą i spokojem. Każdy ruch wydaje się szeptem, słychać jedynie miarowy stukot siekiery i odgłos grubych butów na śniegu.

Jezus - milicjant przyciągnął w głąb syberyjskiego lasu (150 km od asfaltu, kolejne 150 od miasta) ludzi, którzy zdecydowali się na porzucenie swoich rodzin, domów, pracy, by zamieszkać w lesie, w Zonie i tam tworzył bajkę o Nowym Jeruzalem, by stać się bohaterem Ostatniego Testamentu. Są wśród nich artyści, buisnessmani, nauczyciele. Wszyscy przybyli, by nadać życiu sens. Słowa jednego z mieszkańców Zony: Może to wszystko fałszywe. Ale ja wolę pozostać przy świetle, nawet, jeśeli miałoby okazać się nieprawdziwe, niż pozostawać z dala od światłości bez punktu zaczepienia przedstawiają smutną prawdę o współczesnej Rosji, w której podobnych sekt działa o wiele więcej, a może raczej to smutna prawda o współczesnym, ciągle jeszcze mocno postmodernistycznym świecie, w którym każdy szuka swojej bajki i swojej prawdy. Dlatego też, z fotografii Filipa Łepkowicza wyczytać można szacunek dla tych, którzy zdecydowali się na życie w syberyjskim Jeruzalem i tęsknotą za tym, co szare, zwykłe proste i prawdziwe, tak jak Zona.