Szkło, Rysunek, Grafika

Witold Turkiewicz 1926-1993

Witold Turkiewicz (1926-1993) urodził się w Kobryniu na Polesiu. W 1955 r. ukończył studia na PWSSP we Wrocławiu, na Wydziale Ceramiki i Szkła u prof. Stanisława Dawskiego. Po obronie dyplomu w 1956 r. został zaangażowany jako projektant szkła w Hucie Kryształów w Stroniu Śląskim. W 1957 roku podjął pracę pedagogiczną w Zasadniczej Szkole Szklarskiej w Szczytnej Śląskiej, jako nauczyciel rysunku i projektowania szkła, później dyrektor. Niezależnie od pracy etatowej projektował szkło i podejmował pierwsze próby obróbki kwasami. Od 1957 r. brał udział w wielu ogólnopolskich wystawach szkła i wystawach indywidualnych. W 1968 r. obejął stanowisko plastyka powiatowego w Kłodzku - mieście gdzie funkcjonowało liczne i aktywne środowisko artystyczne. W 1969 r. został dyrektorem Muzeum Ziemi Kłodzkiej, następnie dyrektorem Muzeum Filumenistycznego w Bystrzycy Kłodzkiej. Zajmował się grafiką użytkową: plakatem, folderami, ilustracjami książkowymi, projektami etykiet zapałczanych. Był to okres obfitujący w grafikę artystyczną, opartą o pejzaż Ziemi Kłodzkiej. W 1976 r. pod presją władz zrezygnował z zajmowanego stanowiska. Poświęcił się wyłącznie twórczości artystycznej - projektowaniu i własnoręcznej obróbce szkła ołowiowego i wielowarstwowego, zafascynowany dziełami Gallé i braci Daum. W tym czasie otrzymał docelowe stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Od 1978 r. mieszkał w Jeleniej Górze. W letnim domu w Karpaczu prowadził intensywną pracę i eksperymenty ze szkłem. Oddawał się temu bez reszty. Dużo czasu poświęcał też rysunkom. Trzykrotnie brał udział w plenerach graficznych w Dreźnie, trzykrotnie uczestniczył w plenerach szklarskich w Polanicy Zdroju. Ostatnie dwadzieścia lat jego życia było okresem obfitującym w indywidualne, polskie i międzynarodowe wystawy. Jako twórca szła unikatowego specjalizował się w stylu art. Nouveau. Jest uznawany za najwybitniejszego polskiego przedstawiciela neosecesji w Polsce. Zmarł 13 maja w szpitalu w Poznaniu. Pochowany w Karpaczu.