meine liebe freundin

Patrycja Dubiel vel Złota Ręka

Wernisaż: 28 października 2006 r., godz. 18:00

Prowokująca. Wyuzdana …

Zaborcza i zazdrosna. Niecierpliwa. Uparta i konsekwentna. Ale przede wszystkim ambitna i pracowita…

Nie ogranicza swojej wyobraźni. Nie zamyka się przed nowymi doświadczeniami…

Jej erotyczne monstra zadziwiają mocą koloru i kruchością szkła, z którego zostały wydziergane. Komiksowe obrazki zaskakują przyjemną, wręcz przyjazną lubieżnością…

Nikogo nie naśladuje. Nie podlizuje się, nie schlebia…

Jest nie do podrobienia. Ona, Pati Dubiel, Złota Ręka, najciekawsza z młodych szklarek, rocznik 1977. (bb)

Patrycja Dubiel

Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła ASP we Wrocławiu, 2003 r.

Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2002.

Nagroda Prezydenta Rzeczpospolitej - Dyplom Roku, stypendium Fundacji Kivanis Wratisla,2003.

I nagroda w konkursie Polygram Polska - tygodniowy pobyt w Stanach Zjednoczonych z zespołem Hey, 1997.

I nagroda w konkursie Pizza Hut na najlepszy obraz, 2001.

III nagroda w konkursie Polmosu na gadżet reklamowy.

I nagroda w konkursie Rexony na przedmiot reklamowy, 2002.

II nagroda w konkursie Pizza Hut, 2002.

I nagroda w konkursie Szkło Młodych, 2003.

*5 lat, 11 kobiet, 29 wiosen… tym razem nieparzyste liczby są górą!...

nie lubię asymetrii, niepodzielności…

wystarczy patrzeć i pokazywać, pokazywać i patrzeć… każdy detal jest troskliwie dopieszczony…

dla własnej przyjemności stworzyłam 11 portretów…ONE - były blisko lub w dalszym ciągu trzymają palec na moim przycisku POWER…

ONE powodują, że nie jestem zimnokrwistą amebą… wizualna atrakcyjność pozwala cieszyć się nimi nawet podczas obróbki i walki z materią…

walki z materią, którą trzeba traktować jak kobietę… delikatnie, subtelnie, z największą czułością…

lecz czasem brutalnie i ekstremalnie, wręcz sadystycznie, aż do bólu!*

zlota ręka

Sztuka Patrycji Dubiel prezentuje ożywcze i świeże podejście do traktowanego na ogół dekoracyjnie materiału. Budując swoje obiekty artystka wykorzystuje szkło z ostentacyjną dezynwolturą. Jej ambicją jest uzyskiwanie efektów oczekiwanych raczej od sztuki obiektowej, czy malarstwa, które potęguje przez użycie przejrzystości, barwy i ostrości szkła.

Tematyka jej wypowiedzi jest intymna, choć język prezentowanych na wystawie prac odwołuje się do kolorowego chaosu obrazów-fetyszy zaczerpniętych z barwnych magazynów i podszytych erotyczną fantazją reklamowych fotosów. Rezerwuar motywów rozpoznawalnych w twórczości Dubiel uzupełniają tematy przejęte z kanonu sztuki, które artystka zderza ze sobą perwersyjnie wykorzystując ich utajoną energię.