Un Bel Composto

Próba barokowych sztuczek z formą, bezkształtem i ginącym pięknem. W niegustownych dekoracjach.

Un Bel Composto*

Piękno widzę jako proces, podlega ono ewolucji i jest zawsze zagrożone upadkiem. Przepych baroku wydaje się ponadczasowy, lecz jego fizyczność ulega stopniowej erozji. Choć idea piękna to antyteza rozkładu, piękno fizyczne jest jego tkanką i pożywką.

Interesuje mnie idea formy rozpływającej się w bezkształt. Fresk Tiepola, ktorego już nie ma.

Interesuje mnie bezkształt, ktory podświadomie organizujemy w rozpoznawalną formę, ktora ma dla nas sens. Może strach przed nieznanym, przed chaosem każe nam w chmurze zobaczyć kotka, a w zacieku na ścianie Matkę Boską?

W barokowym wnętrzu nie zawsze wiadomo, co jest prawdziwe, a co wyobrażone.

Barok - styl formalnie przesadny i nieprzyzwoicie cielesny, opowiada o wieczności ziemskimi środkami. Barok to iluzja: umie być nieważki, mylący i oszukańczy. Umykają w nim kontury rzeczywistości, zmiana punktu widzenia burzy porządek perspektywy i kątem oka widzimy nie to, na co przed chwilą patrzyliśmy. Bogaty i wzniosły, potrafi zaskoczyć sentymentalizmem i otrzeć się o kicz. Niestabilny charakter XVII i XVIII wiecznego splendoru bywa porownywany z naszą nieprzewidywalną wspołczesnością. Pojęcie prawdy i granice realności są coraz bardziej elastyczne. Wysokie i niskie, wzniosłe i komiczne, globalne i lokalne to nasza codzienność.

Un Bel Composto jest probą barokowych sztuczek z formą, jej brakiem i ginącym pięknem. W niegustownych dekoracjach.

                                                                                                         Maja Godlewska

bilety:

wstęp wolny