Awkward Happiness or Everything I Don’t Remember About Meeting You

Dwie pary wyruszają w niełatwą życiową podróż w poszukiwaniu szczęścia. Jesteśmy świadkami konfrontacji, w których ścierają się cztery punkty widzenia na to, czym jest szczęście i jak je osiągnąć (lub nie). Spektakl jest refleksją na temat daremności poszukiwań szczęścia inspirowana książkami Nieznośna lekkość bytu Milana Kundery i L’Euphorie perpétuelle (Wieczna euforia) Pascala Brucknera. Czas nakłada na płótno związku kolejne warstwy piękna, sekretów, zaskoczeń i nieporozumień. Czy obraz w lustrze, w którym odbija się relacja dwojga ludzi może przybliżyć nas do zrozumienia szczęścia? Czy szczęście jest czymś, czego szukamy w drugiej osobie, ale co nie może znaleźć pełnego spełnienia? Zalążkiem projektu były badania Studia Matejka nad ludzkim ciałem we współczesnej praktyce performansu. Podczas 18-miesięcznych badań w Instytucie Grotowskiego członkowie Studia prowadzili poszukiwania w zakresie treningu i ćwiczeń fizycznych, opierając się na tematach i obrazach, które ich zainspirowały. Wstępny materiał twórczy został następnie przekształcony w fizyczne partytury: solowe i wykonywane w duecie, które podlegały nieustannej dekonstrukcji i rekonstrukcji pod kierunkiem Mateja Matejki i współpracujących ze Studiem gości. We współpracy z DogDocs (Słowacja) Studio Matejka dokonało przeniesienia struktur twórczych na taśmę filmową, tworząc sześć filmów krótkometrażowych. W spektaklu wykorzystano przede wszystkim teksty i dialogi autorstwa aktorów Studia. Są one owocem dwóch lat pytań i refleksji na temat związków międzyludzkich, szczęścia, marzeń i pragnień. Aktorzy przywołują także punkty widzenia innych autorów, czerpiąc inspiracje z poezji i prozy Anny Świrszczyńskiej, Alexandra Whp Fleischerera, Yehudy Amichaiego i Milana Kundery. Warstwa muzyczna spektaklu powstała na bazie transformacji głosów i muzyki granej na żywo w postaci sampli w harmonii z tym, co dzieje się na scenie. Wykorzystano także współczesne utwory jazzowe i kompozycji instrumentalne. Muzyka nie stanowi tła ani budować atmosfery, lecz dopełniać działania fizyczne.