Brave Kids

Brave Kids. Za miesiąc rusza projekt odważnych dzieci

Za niecały miesiąc do Polski przyjedzie ponad setka dzieci z różnych zakątków świata, które wezmą udział w 4. edycji programu Brave Kids. Podczas trzytygodniowych warsztatów stworzą wspólny dziecięcy spektakl, który zobaczymy w trakcie finału Brave Festival – festiwalu przeciw wypędzeniom z kultury.

Brave Kids to głos odważnych dzieci z różnych części globu. Uczestniczący w programie młodzi artyści mają możliwość wniesienia cząstki siebie i swojej kultury do wspólnego, międzynarodowego przedstawienia, dzięki któremu odzyskują godność i siłę do zmagania się z nierzadko trudną codziennością. To, co różni poszczególne dzieci na scenie jest motorem do poszukiwania tego, co je łączy. Dlatego dzieci podczas warsztatów wcielają się w dwie role: uczą się od innych i same udzielają lekcji. I choć w programie biorą udział uczestnicy o różnym statusie materialnym, każde z nich dzięki wspólnej pracy jest na równej pozycji. Za sprawą Brave Kids dzieci z odległych zakątków świata mogą się poznać i porozumieć w najbardziej uniwersalnym z języków – językiem sztuki.

Tegoroczna edycja Brave Kids swoim działaniem obejmie 17 zespołów artystycznych. Zobaczymy między innymi grupę wietnamskich dzieci urodzonych w Czechach, które do dziś dumnie kultywują tradycje swoich ojców, tancerzy breakdance z Ugandy, którzy wierzą, że dzięki aktywności artystycznej są w stanie doprowadzić do zmian społecznych w swoim kraju i członków grupy Ukuleles For Peace z Izraela, angażującej arabskie i żydowskie dzieci we wspólną grę na małej, czterostrunowej gitarze. Do Polski przybędą też delegacje z Chin, Gruzji, Kirgistanu, Rumunii, Laosu, Indii, Zimbabwe, Iranu i Brazylii – w sumie ponad setka dzieci z 14 krajów, w tym dwie grupy artystyczne z Polski.

W tym roku program po raz pierwszy odbędzie się równocześnie aż w czterech miastach: we Wrocławiu, Warszawie, Łodzi i Puszczykowie koło Poznania. W każdym z tych miejsc od 25 czerwca do 7 lipca trwać będą warsztaty artystyczne, podczas których młodzi goście nauczą się od siebie nawzajem przepięknych rodzimych obrzędów, śpiewu, tańca i gry na instrumentach.

– Zbliżanie dzieci do kultury innej niż ta, w której dorastały pomaga im zrozumieć, że granice świata nie kończą się na zastanej przez nich rzeczywistości – uważa Anastazja Korczak, dyrektor i inicjatorka całego projektu. – Brave Kids to od lat dowód na to, że dzielenie się doświadczeniami ubogaca i poszerza horyzonty. Dzięki udziałowi w programie młodzi artyści z różnych zakątków globu uczą się tolerancji i wyzbywają niszczących ograniczeń.

W kolejnym etapie projektu wszystkie dzieci spotkają się w dolnośląskich Krośnicach, gdzie przez tydzień, pod okiem liderów artystycznych, przygotowywać będą wspólny dziecięcy spektakl. Animatorzy wykorzystają w nim elementy różnych kultur, co ma uczyć młodych artystów tolerancji i szacunku do innych. Efekty ich twórczej pracy poznamy 12 lipca – podczas finału Brave Festival we Wrocławiu.

– Podczas warsztatów staramy się wyciągnąć z dzieci to, co w nich najpiękniejsze – odwagę, piękno, bojowość, inność, a zarazem jednorakość, spontaniczność i otwartość na drugiego człowieka – mówiliderka warsztatów dziecięcych Ewa Zielińska. – Jednak w Brave Kids nie chodzi tylko o pracę nad spektaklem, tylko przede wszystkim o spotkanie, wymianę, nawiązanie przyjaźni, a nawet pierwszych miłości. Spektakl to tylko pretekst, trochę taka czekolada na deser albo nagroda, bo dzieci przecież uwielbiają się ścigać i wygrywać. Są w tym naprawdę doskonałe – o wiele lepsze od dorosłych.

Dużym wsparciem dla występujących dzieci jest również sama obecność widowni. – Trzy lata temu dostałam maila od dziewczynki z domu dziecka w Nepalu, która napisała mi, że występ przed siedmiuset osobami zmienił jej życie – wspomina Anastazja Korczak. – W chwili, gdy jest jej ciężko, zamyka oczy i przypomina sobie gromki aplauz publiczności. I to niezwykłe uczucie w brzuchu – że może robić, co tylko zapragnie, a świat należy do niej – dodaje.

Co więcej, program Brave Kids angażuje również środowisko lokalne. Dzieci przyjeżdżające na warsztaty nie mieszkają w hotelach czy w schroniskach, ale u miejscowych rodzin. – W naszym przypadku goszczenie dzieci było wydarzeniem, które wywróciło życie do góry nogami, zmieniając cały system wartości i podejście do codziennych spraw – wspomina Magda Sawicka z Wrocławia, która podczas poprzedniej edycji Brave Kids gościła u siebie trzy artystki z Tanzanii. – Dziewczynki przepięknie grały na bębnach i bardzo szybko znalazły wspólny język z moją 10-letnią córką Mają. Do dziś wspominamy wizytę Tanzanek w naszym domu. Był to czas pełen radości, zabawy i nowych – często nieoczekiwanych wrażeń.

Warsztatom w miastach goszczących towarzyszą otwarte dla miejscowej publiczności, darmowe występy Brave Kids. To doskonała okazja, by poznać niezwykłych uczestników tegorocznej edycji programu i na własne oczy zobaczyć ich zdolności artystyczne. Spektakle półfinałowe odbędą się 6 lipca w Puszczykowie (Rynek), Łodzi (Teatr Pinokio) i Warszawie (Muszla Koncertowa, Park Skaryszewskiego) oraz 7 lipca we Wrocławiu (Ośrodek Działań Twórczych Światowid).

Więcej informacji o projekcie oraz jego uczestnikach można znaleźć na stronie www.bravekids.eu

KTO WYSTĄPI NA BRAVE KIDS?

Czechy – Banana Kids Kiedy idąc ulicami Pilzna spotykasz młodego człowieka o azjatyckich rysach twarzy i z ciekawości pytasz skąd pochodzi i jakie są jego korzenie, mówi odważnie: jestem Czechem. Wietnamska społeczność stanowi trzecią co do wielkości mniejszość narodową w Czechach (za Słowakami i Ukraińcami). Za początek emigracji uznaje się czasy socjalizmu, kiedy to młodzi Wietnamczycy przyjeżdżali na studia do krajów blok wschodniego. Dziś szacuje się nieoficjalnie, że w Czechach mieszka ich nawet 100 tysięcy. Co istotne, żyjąc w Pilźnie, młodzi Wietnamczycy nie zaniedbują pamięci o kulturze, z której się wywodzą. Zaproszona na Brave Kids artystyczna grupa wietnamskich dzieci urodzonych w Czechach z dumą kultywuje tradycje swoich ojców, podtrzymując zwyczaje i rytuały ich świąt i obrzędów. Dodatkowo, istotnym aspektem w partnerskiej wymianie pomiędzy Pilznem a Wrocławiem jest fakt, że miasta te zaprezentują w 2015 i 2016 roku życie kulturalne swoich okolic, całego regionu i obu państw, kolejno piastując godność Europejskiej Stolicy Kultury.

Chiny – Hong Kong Youth drama Ambassador Scheme Grupa dzieci Hong Kong Youth drama Ambassador Scheme stara się poprzez teatr odkryć energię i historię miasta z czasów przedkolonialnych – przez 156 lat Hongkong powoli zatracał bowiem swoją orientalną wyjątkowość. Dzieci szukają własnego mitu życia, tożsamości. Korzystając z wielu symboli zawartych w opowieściach klasyków, odkrywają nowe znaczenie tego, co „chińskie”, stając się ludźmi świadomymi swojej historii. Przyjazd na Brave Kids daje młodym aktorom szansę odnalezienia kolejnej warstwy tożsamości – pokazując światu własne korzenie, dzieci stają się dumne ze swojej kultury. Liderka grupy, Sim Fong Zoe Lai, przyznaje, że praca z najmłodszymi jest dla niej darem, który pozwala wrócić do czasów niewinności, naiwności i beztroski, zobaczyć w oczach dzieci ten sam zapał i ciekawość świata. Podczas Brave Kids 2012 dzieci z Hongkongu okazały się niezwykle opiekuńcze i ochoczo udzielały się w warsztatach, ucząc innych nowych artystycznych umiejętności.

Polska – Wrocławskie Gimnastyczki Te dziewczęta to grupa wrocławianek, dla których gimnastyka artystyczna stała się prawdziwą pasją. Liderka, Agata Jach, w latach ubiegłych gościła uczestników Brave Kids i zdradza, że nauczyła się rzeczy, o których pewnie nigdy w życiu by się nie dowiedziała. Włączając do projektu swoje podopieczne, chciała pokazać jak niesamowite jest tworzenie wspólnego przedstawienia z dziećmi o różnych umiejętnościach artystycznych. Ma więc nadzieję, iż będzie to dla nich tak samo niezapomniane przeżycie, jak dla niej. Gimnastyka artystyczna jest piękną i wymagającą dyscypliną, a wyjazdy do Luksemburga, Belgii, Słowenii, Włoch, Czech i Niemiec to nie tylko sportowe wyzwanie, ale i szansa na poznanie najlepszych zawodniczek świata i ugruntowanie pragnienia, by również osiągnąć sukces. Dziewczynki mają wielkie marzenia i wierzą, że mogą je zrealizować. Ta wiara to kwintesencja Brave Kids.

Uganda – Breakdance Projekt Uganda Breakdance Projekt Uganda powstał z marzenia odważnego chłopca, który pragnął lepszego życia dla ugandyjskich dzieci. Czy jednak marzenia mogą uzdrowić rany całego narodu? Abraham Abramz Tekya sam został osierocony w wyniku pandemii HIV/AIDS, dlatego wie, co to znaczy żyć na marginesie społeczeństwa. Założył BPU, który zrzesza młodych ludzi i integruje ich poprzez hip-hop i taniec. Każde dziecko, chodząc na darmowe lekcje breakdance’u, uświadamia sobie, że może uczyć siebie i innych, że każdy powinien stanowić wzór dla swojego rówieśnika i pomagać innym. Mark Kaweesi jako sierota w wieku 17 lat trafił do BPU, w której szeregach znalazł przyjaciół – swoją nową rodzinę. Teraz jest jednym z liderów o ogromnym doświadczeniu w pracy z dziećmi różnych środowisk: przeprowadzał warsztaty w domach dziecka, slumsach, w zakładach poprawczych i więzieniach. Główną ideą BPU jest bowiem przekonanie, że praca artystyczna prowadzi do pozytywnych zmian społecznych.

Polska – Hope4Street Świetlica socjoterapeutyczna „Mały Książę” pomaga dzieciom i ich rodzinom pochodzącym z warszawskiej Pragi w organizowaniu czasu wolnego w efektywny i kreatywny sposób. Liderka grupy Hope4Street, Ania Szmidt, mówi, że interdyscyplinarne zajęcia artystyczne pozwalają odkryć w dzieciach nowe talenty i potencjał twórczy. Praca z dziećmi z trudnych i ubogich rodzin ma na celu działania profilaktyczne, zapobiegające powielaniu patologicznych postaw poznanych na swoim podwórku czy w domu. Świetlica to miejsce otoczone ludźmi o silnym poczuciu misji, których działalność obejmuje nie tylko zajęcia artystyczne, ale również socjoterapię, wsparcie żywieniowe, odzieżowe, zakup zabawek, a także pomoc dydaktyczną przy odrabianiu lekcji. Grupa goszcząca na Brave Kids rymuje i tańczy breakdance.

Gruzja – Małe Gruzińskie Gwiazdy Spośród wielu możliwych zajęć pozalekcyjnych wychowankowie domu dziecka w Tbilisi wybrali tradycyjny gruziński taniec. Fundacja Caritas Gruzja stara się bowiem stworzyć przyjazne środowisko dla odpowiedniego rozwoju dzieci, organizując zajęcia umożliwiające poszerzanie horyzontów poprzez naukę języka angielskiego, fryzjerstwo, warsztaty lalkarskie, śpiew, rzemiosło artystyczne, haft, praktyki komputerowe itd. Każde gruzińskie dziecko jednak od najmłodszych lat uczy się tradycyjnego tańca i śpiewu. Niewiele kroków tanecznych na świecie jest tak dynamicznych, jak gesty Gruzinów, lub tak pełne gracji, jak ruchy Gruzinek, które wywołują wrażenie jakby delikatnie unosiły się w powietrzu. Cudowność kostiumów, tańców i śpiewu sprawia, że jeśli ktoś już raz zobaczył Gruzję, będzie o niej pamiętał zawsze. Grupa „Małych Gruzińskich Gwiazd” składa się z tancerzy ciężko doświadczanych przez los. Większość z nich to sieroty i półsieroty żyjące poniżej granicy ubóstwa – lider zespołu, Tamar Chaduneli, mówi, że przyjazd do Polski jest dla nich szansą odmiany swojego życia.

Kirgistan – Karawana Talentów Taniec może stać się drogą do uzdrowienia duszy osieroconych dzieci. Dla niejednego człowieka jest bowiem sposobem komunikacji, instrumentem umożliwiającym odnalezienie własnej ekspresji, środkiem konstruowania pozytywnych relacji ze światem zewnętrznym. W listopadzie 2012 roku w sześciu domach dziecka z Biszkeku i okolic rozpoczął się projekt „Karawana talentów”, w którym dzieci uczą się breakdance’u. I tak pod przewodnictwem znanego kirgiskiego tancerza, Atai Omurzakova, najmłodsi na chwilę mogą odciąć się od trudnej przeszłości i lęku przed niepewnym przeznaczeniem. „Kiedy tańczę, zapominam o wszystkich moich problemach” – mówi Rahman, a Alexandr dodaje: „Taniec wypełnia pustkę wewnątrz mojej duszy”. Ermek Kadyrov – lider grupy, jeden z instruktorów breakdance „Karawany talentów” – przyznaje, że podczas trzynastu lat pracy z dziećmi nauczył się działać według jednej zasady: „jeśli chcesz zmienić świat, zacznij od zmiany życia jednej osoby”.

Rumunia – ACT4ART Grupa sześciu dziewcząt łączy aktorstwo i taniec z unikatową sztuką performatywną, osadzoną w tradycji pogańskich obrządów regionu Oltenia. Ich przedstawienie scala dwa rytuały – Paparudę i Drăgaicę – ściśle kojarzone z modłami o urodzaj i dobrobyt. W trzeci wtorek po Wielkanocy odbywa się rytuał deszczu – Paparuda. Dziewczynki ubrane w koszule z długimi rękawami, ozdobionymi liśćmi kwiatów bzu, machają nimi w celu wywoływania deszczu: przyciągają „siostry chmury”. Tancerki odwiedzają każdy dom w wiosce, a każda gospodyni jest zobowiązana do symbolicznego polania wodą uosobienia bogini – Paparudę i jej orszak. Drăgaica zaś to święto związane z przesileniem letnim, najdłuższym dniem w roku. Rytualny taniec, mający zapewnić ochronę dla wyrosłych roślin, zwłaszcza zbóż, prowadzi grupa dziewcząt ubranych na biało, z pięknymi wiankami ozdobionymi kwiatami nawłoci. Liderka grupy, Ruxandra Chelaru, podkreśla, że choć pełne zapału dziewczynki prezentują współcześnie wierzenia tradycyjne, to w przyszłości „najbardziej na świecie” chciałyby zostać „prawdziwymi” aktorkami.

Laos – The Butterfly Children’s Center The Butterfly Children’s Center jest położone w małej miejscowości na granicy Laosu i Chin. Mieszkańcy tego regionu są reprezentantami kilkudziesięciu grup etnicznych, z których każda posługuje się odrębnym językiem. Dzieci uczęszczają do szkoły do momentu, w którym ich samodzielność i indywidualne kompetencje naukowe są uznane za wystarczające. Rodzice nie znają laotańskiego, nie są więc w stanie pomóc w odrabianiu zadań domowych, często też nie rozumieją ważnej roli edukacji. Całe ich życie opiera się na pracy na roli, bo tylko dzięki niej mogą wyżywić rodzinę. Pokaz tradycyjnego tańca i podróż do Polski pozwoli dzieciom poznać świat niemieszczący się na stronach ich krótkich podręczników. Oula Douangpanya, która jest liderką grupy z Laosu, opowiada, że gdy pojechała z dziećmi do głównego miasta swojej prowincji wyrobić potrzebne paszporty i wizy, kupiła mapę świata; dzieci chciały zobaczyć, gdzie pojadą i skąd pochodzą inni uczestnicy Brave Kids. Podczas podziwiania kontynentów świata na zadane przez opiekunkę pytanie „ile krajów jest na Ziemi?” odpowiedziały, wahając się – między 15 a 30. Cieszymy się, że na Brave Kids dzieci będą mogły poznać mieszkańców przynajmniej niektórych z nich.

Gruzja – Pesvebi Do 1944 roku muzułmańscy Gruzini mieszkali na terenie historycznej krainy – Meschetii. W ciągu dwóch dni 80 tysięcy osób z rozkazu Stalina zostało deportowanych do Azji Środkowej. Tegoroczni uczestnicy Brave Kids są potomkami tych, którzy przez 68 lat walczyli o wolność i możliwość powrotu do swojej ojczyzny. Do tej pory wróciły 2 tysiące dorosłych i dzieci. Nadal jednak są traktowani jak goście, również dlatego, że nie wszyscy znają język gruziński albo nie wyznają chrześcijaństwa, tak jak większość Gruzinów. Liderem grupy jest Nino Zumbadze, który pracuje w Stowarzyszeniu Tolerant w Achalciche, integrując różne grupy etniczne i organizując występy taneczne. Jego podopieczni po pięknych występach schodzą ze sceny, wracają do codzienności i okazuje się, że pomimo różnic etnicznych, religijnych i materialnych, myślą tak samo, jak ich rówieśnicy z innych krajów: chłopcy marzą o drogich samochodach i podziwiają najlepszych piłkarzy świata, a dziewczynki wzdychają na widok spektakularnych kreacji.

Czechy – MiniMerci Złoto, soczyste kolory, akordeon, suknie błyszczące cekinami, radosne życie w wędrownym taborze – to romantyczny obraz Romów, mocno zakorzeniony w naszej świadomości. Rzeczywistość jednak bezpardonowo weryfikuje wyobrażenia: czescy Romowie żyją często w całkowitej izolacji od reszty społeczeństwa. Bronx, Havaj czy Parlament – to nazwy niektórych z 300 romskich gett zaznaczonych na mapie Republiki Czeskiej. W jednym z nich żyją dzieci z MiniMerci – tanecznej grupy prowadzonej przez Lenkę Sládečkovą. Zajęcia taneczne są wpisane w cykl pozalekcyjnego programu, mającego zachęcić młodych Romów do poświęcenia wolnego czasu na własny rozwój artystyczny. Liderka grupy przyznaje, że uczestnictwo w Brave Kids (już po raz trzeci) staje się prawdziwą motywacją – dzieci wiedzą, że tylko dzięki ciężkiej pracy mogą przyjechać do Polski. Najmłodsi Romowie żyjący w wyizolowanej przestrzeni getta opierają swoją wiedzę o świecie na mitach i opowieściach krążących wśród dorosłych lub historiach wymyślanych przez rówieśników. Kiedy w pierwszym roku gościliśmy MiniMerci, mali Romowie oczekiwali w Polsce niebieskich drzew, a spotkawszy dzieci z Ugandy, uznali je za diabły, początkowo odmawiając współpracy. Podczas Brave Kids będzie można przekonać się, że pomimo trudnej sytuacji Romów w Czechach dzieci wciąż mają zapisaną w genach tę samą energię tańca i radość w oczach.

Indie – Kolonia Marionetek Wśród licznych slumsów Delhi jest jeden z najbardziej znanych na świecie – w „Kolonii Marionetek” z pokolenia na pokolenie rodzą się i szkolą magowie, akrobaci, znachorzy, kuglarze, zaklinacze węży, śpiewacy ludowi i treserzy małp. Pochodzą oni z Radżasthanu, a przyjechali tu w poszukiwaniu lepszego życia, tworząc swoistą kastę: to jedyny taki punkt na mapie Indii, którego każdy mieszkaniec opanował jakąś artystyczną umiejętność bądź ma magiczną moc. Artyści ci żyją w całkowitej zgodzie, a zgiełk i chaotyczne wrażenie, jakie po sobie zostawiają, jest wyznacznikiem ich temperamentu i pragnienia ciągłego „bycia na scenie”. Dzieci z Kolonii Marionetek czują, że przyjazd do Polski jest rozpoczęciem wielkiej kariery, którą przeżywali ich ojcowie, występując na licznych międzynarodowych festiwalach. Liderem grupy młodych artystów jest Jagdisha Bhatt – wybitny lalkarz, o którym powstał film z programu tegorocznego przeglądu Brave People Doc. 

Zimbabwe – Chiedza Child Care W ciągu kilku lat Zimbabwe z kraju nazywanego „spichlerzem Afryki” przekształciło się w jedną z najbiedniejszych części Globalnego Południa. W Chiedza Children Center dzieci – często ciężko doświadczone przez los – mogą aktywnie spędzić swój wolny czas, zjeść ciepły posiłek, zdobyć wiedzę i umiejętności, które sprawią, że w dorosłym życiu staną się „samowystarczalne”. „Samowystarczalność” jest bowiem najbardziej pożądaną cechą w kraju ogarniętym 95% bezrobociem. Grupa taneczna liczy przeszło 20 osób, które odnalazły pasję w przekazywaniu i utrzymywaniu zanikających wartości kulturowych. Występy przed szeroką publicznością nie tylko podnoszą samoocenę dzieci, ale również pokazują miłość mieszkańców Zimbabwe do rytmu i tradycji rytualnego tańca. Liderką grupy jest Olina Mashinge, która po ubiegłorocznych doświadczeniach na Brave Kids przyznała, że dzieci zaczęły zupełnie inaczej postrzegać świat: już nie kończy się on na granicach Zimbabwe. Jej podopieczni uświadomili sobie, że pochodzenie i niższy status społeczny nie mogą być wymówką powstrzymującą rozwój. Każdy przecież ma wielkie marzenia – warto je pielęgnować, bo się spełniają.

Izrael – Ukuleles For Peace Od lat świat nie potrafi rozwiązać narastającego napięcia pomiędzy Żydami a Arabami. Terytorium Izraela pełne jest konfliktów, nienawiści i strachu. Ukelele for Peace to oddolny projekt charyzmatycznego małżeństwa Paula Moore’a i Daphny Orion, który angażuje arabskie i żydowskie dzieci we wspólną grę na ukulele (małej czterostrunowej gitarze). Ideą tego muzykowania jest pokojowe współistnienie obydwu narodów. Moore i Orion starają się zaszczepić w dzieciach skłonność ku inspirującej i szczerej solidarności społecznej, która prowadzi do twórczego rozwoju i pojednania. Do projektów angażowane są całe rodziny, które wspólnie organizują koncerty, wycieczki i pikniki. Ukulele For Peace chce tworzyć „pokój jutra”, podróżując po całym świecie w sprzeciwie agresji, wojnom i wszelkim konfliktom. Bez względu na pochodzenie i religijną przynależność można przecież zbudować prawdziwe relacje międzyludzkie oparte na przyjaźni i pokoju – o tym także jest Brave Kids.

Brazylia – Casa de Caminho – Capoeira Capoeira to tradycyjna brazylijska sztuka walki, w której taniec płynnie spaja akrobatyczne ewolucje z nieprzewidywalnymi atakami. To nie tylko walka, ale również manifest odrębności kulturowej, sposób zabawy pozwalający zapomnieć o codziennej niedoli. Zajęcia Capoeira w Domu Dziecka Casa da Caminho stanowią kreatywną alternatywę spędzania wolnego czasu. Dzięki prowadzonym zajęciom poprzez wysiłek fizyczny zmniejsza się poziom agresji, praca w grupie uczy zachowań społecznych, a sztuka walki utrwala kodeks moralny, będący punktem odniesienia dla dzieci wykluczonych z systemu naturalnej edukacji rodzinnej. doświadczone sieroctwem dzieci podwyższają swój status społeczny, a to stymuluje do odważnego działania na rzecz udanej i wartościowej przyszłości. Instruktorami są byli wychowankowie Casa de Caminho – dzieciom daje to poczucie, że obrana droga prowadzi do pełnego profesjonalizmu.

Izrael – Rabah Markus Dance Studio Swoje dzieciństwo poświęcają tańcowi. Młodzi tancerze chcą podążać drogą, która poprzez regularny trening różnych technik ruchu pozwoli dostać się do prestiżowych szkół tańca w Izraelu. Uczestnikami Brave Kids będą uczniowie Szkoły Sztuk Performatywnych Matte Asher w kibucu Gaton, w której dzieci i młodzież poznają współczesny taniec najwyższych lotów. Wspólnie z nimi przyjadą dzieci z sąsiedniej szkoły Rabeha Morkus. Pod okiem palestyńskiej tancerki dzieci uczą się łączyć tradycyjne formy baletowe, rytuały arabskie z elementami współczesności. Dzięki temu tworzą wyjątkowy język, który wyraża arabską wrażliwość i bogactwo kultury. Dzieci żydowskie wspólnie z arabskimi biorą udział w przygotowanym dla nich kursie tańca, dzielą się swoimi umiejętnościami, a przede wszystkim mają szansę na budowanie prawdziwych relacji ponad podziałami etnicznymi. Liderem grupy jest Rabeah Roby.

Iran – Donya Children Research Institute Centrum badań nad dziećmi w Teheranie powstało by uświadamiać mieszkańcom Iranu, że wychowanie w pokoju jest elementarną wartością każdego człowieka. Przykładową akcją Działaczy tego NGO to zebranie atrybutów dzieciństwa - bajek, zabawek, gier czy strojów- od starożytności do czasów irańskiej rewolucji islamskiej by udowodnić, że od wieków ich kultura nastawiona była na pokój. W państwie skonfliktowanym nie tylko ze światem zachodu, ale również wewnętrznie, niezwykle ważne jest przywrócenie wartości życia bez nienawiści. Grupa z wielką determinacją dążyła do udziału w Brave Kids, gdyż jak mówi dr Nasser Yousofi: "udział w projekcie poprowadzi nas do pokoju i porozumienia ponadnarodowego. Co więcej będzie on szansą by przedstawić nas jako pokojowo nastawionych Irańczyków". Tegoroczni uczestnicy to dzieci w wieku 12-14 lat, które przedstawią bogatą kulturę perską poprzez muzykę, teatr, taniec, zabawy folkowe i literaturę dziecięcą. Liderką grupy jest Roxana Mehrafzoun.