Prawie 100 obrazów jednego z najważniejszych współczesnych polskich malarzy można będzie oglądać na retrospektywnej wystawie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Wśród wystawionych prac znajdą się m.in. najsłynniejsze dzieła opartowskie i najnowsze płótna powstałe w XXI w.

Na wystawie będzie można zobaczyć obrazy opartowskie, najbardziej znane i kojarzone z twórczością artysty (1958-74) – wyjaśnia Stefan Szydłowski, kurator wystawy. Z lat najwcześniejszych pokażemy portret Einsteina (1948) oraz szkic do słynnego obrazu „Matka Koreanka” (1950). Wśród wystawionych dzieł znajdą się także prace powstałe na emigracji, głównie w Stanach Zjednoczonych, będące reakcją artysty na wizualną kulturę mediów elektronicznych (Obrazy telewizyjne) oraz dominującą politykę korporacyjną (Wodzowie Indian). Zwiedzający zobaczą również rozmalowane w bogatej gamie kolorów martwe natury i portrety z lat 90. Ostatni cykl obrazów, malowany od 2005 r., ma charakter palimpsestu, jest jednocześnie nakładaniem dzisiejszych interpretacji na dawne szkice i rysunki, ale także sięganiem do dawnych postaw zarysowanych w osobistej historii artysty, warstw własnej tektoniki, które dzisiaj są uobecniane – są wspomnieniem dawnych teraźniejszości.

Zgromadzone obrazy powstały w czasie blisko siedemdziesięciu lat - najstarszy z nich namalowany został w 1948 r., najnowszy w 2012 r. Przestrzeń wystaw czasowych Muzeum Narodowego ma charakter „domowy”, jest to sześć pokoi w amfiladzie. Narzucają one linearny porządek i kameralny klimat. Linearność sugeruje pokazywanie obrazów w porządku chronologicznym, zaczynanie od „początku”, od „źródła”, od obrazów najstarszych, albo wręcz odwrotnie – od powstałych ostatnio, by przez nie poznawać te pierwsze. Kuratorzy wystawy, wbrew tym, zdawałoby się naturalnym przesłankom, zrezygnowali z chronologicznej prezentacji. Wystawa rozpocznie się od obrazów najbardziej znanych, magicznych kół, rozwibrowanych fal i kształtów ameboidalnych powstałych w latach 1958-1974. W następnych salach pokazane zostaną te późniejsze i te wcześniejsze dzieła artysty. Kameralny charakter sal sprzyja studiowaniu, przeżywaniu obrazów, ale także pozwala na uwypuklenie różnych etapów w twórczości artysty.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu szczyci się najcenniejszą w kraju kolekcją polskiej sztuki współczesnej. A twórczość Wojciecha Fangora jest reprezentatywna dla wieku XX, rozpoznawalna i co najważniejsze – w dalszym ciągu żywo komentowana oraz analizowana. Artysta nadal jest bowiem bardzo aktywny - mówi dr hab. Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Nie jest zatem niespodzianką to, iż pokazujemy Jego dzieła właśnie u nas, na tle i wokół tego, z czego jesteśmy tak dumni. Wszak ta okoliczność służy samemu artyście, również naszej kolekcji muzealnej, a co najważniejsze – przede wszystkim widzom. A o nich szczególnie zabiegamy.

Kuratorzy wystawy: Barbara Ilkosz, Stefan Szydłowski