Konstruktywistyczna sztuka Marleny Kudlickiej rozgrywa się na kilku intertekstualnych polach: języka i jego typograficznego obrazu; rysunku technicznego i humanistycznej spekulacji, mechanicznie reprodukowanej koncepcji i doświadczalnie korygowanej formy. Metalowe rzeźby artystki powstają w ślusarskim warsztacie, który jest miejscem mentalnego i fizycznego rozwijania kształtów. Nie chodzi tu jednak o „maszynizm”, lecz – przywołując słowa Władysława Strzemińskiego – o najważniejsze cechy aktu twórczego – „o proces stawania się, nawarstwiania dzieła sztuki” (…). W powstawaniu kształtu bierze udział nie tylko koncepcja autorki, ale także błąd – odstępstwo od pierwotnego zamiaru, które wynika zarówno z nieprzewidywalności aktu twórczego, jak i z dopuszczalnego zakresu błędu narzędzi pomiarowych czy wykonawczych, ustalonego w ramach ich kalibracji i standaryzacji. Refleksja o błędzie jest źródłem ostatnich cykli prac artystki z lat 2014–2015: „Protocol of error on.e”, „a divided dot”, „unprotected 0”.

Językowe spekulacje w sztuce Kudlickiej, która z punktów, liter, cyfr i słów tworzy lingwistyczną gramatykę przestrzeni, bliskie są myśleniu Stanisława Dróżdża i jego pojęciokształtom. Z tego też względu wystawę Marleny Kudlickiej dedykujemy patronowi naszego muzeum.

Marlena Kudlicka ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu w 1998 roku. Mieszka w Berlinie.