Zapraszamy na tatarskie bajanie dla dzieci młodszych i starszych, podczas którego snuta opowieść przeniesie nas do niesamowitego świata jurt i stepów, tajemniczych mocy, nad którymi człowiek nie potrafi zapanować, inteligentych zwierząt, mądrych dziewcząt i szlachetnych wojowników.

Czytać i zachęcać do wspólnego czytania bajek będzie Musa Czachorowski, który dla Was te piękne bajki zebrał i przetłumaczył.

Na dzieci czekać też będą kreatywne warsztaty plastyczne. Zapraszamy!

Bajki, podania, legendy, opowieści... Towarzyszą ludziom chyba od zawsze. Przekazują ludowe mądrości, wyśmiewają ludzkie przywary, są przestrogą, uczą, bawią, przypominają dawne czasy, stanowią świadectwo trwania poprzez możliwość sięgania, odwoływania się do jednego źródła, z którego życiodajną moc czerpało już tak wiele pokoleń. Te wszystkie opowieści tworzą bowiem opokę, na której wspiera się nasza tożsamość, łączącą się z przeszłością i będącą spadkiem drogocennym dla naszego potomstwa. Z tego zwykłego, wydawałoby się, bajania dowiedzieć się można, że zło nie popłaca, a dobro zwycięża. Że kłamstwo zawsze wychodzi na jaw, prawda zaś triumfuje. Że nieuczciwie zdobyte bogactwo nie daje szczęścia, natomiast skromność i pracowitość zapewnia spokój oraz ludzki szacunek. (…)

Wędrowali Tatarzy z dalekich azjatyckich stepów, aż dotarli na wschodnie krańce Europy, potem dalej, bo przecież na Krym, Litwę, do Polski. Nieśli ze sobą własne legendy, podania, bajki i baśnie różnorodne, które wzbogacały się poprzez kontakty z wieloma plemionami, narodami, ich zwyczajami i wierzeniami. W wiekach tak odległych, że nawet najstarsi ludzie ich nie pamiętają, opowiadano sobie przy ogniskach o dawnych bohaterach oraz rozmaitych tajemniczych zdarzeniach. W bajkowej formie przekazywano z pokolenia na pokolenie ostrzeżenia i doświadczenia przodków. Dla nauki, dla zabawy. Bo były przecież różne bajki: inne dla dorosłych, inne dla dzieci, inne dla rozrywki oraz inne ku przestrodze. Były opowieści straszne, o tajemniczych mocach, nad którymi człowiek nie potrafi zapanować, a których powinien się wystrzegać. I były opowiastki o zwierzętach, drzewach i strumykach. O pięknych dziewczętach i szlachetnych wojownikach. Tatarzy nie tylko mówili, ale słuchali również bajania swoich sąsiadów. (…) Dzięki wsłuchiwaniu się w opowieści innych ludów wzbogacały się ich własne.

Musa Çaxarxan Czachorowski

Szczegółowe informacje: http://kalejdoskopkultur.pl/