Obraz autorstwa Renaty Brzozowskiej. O Poetce z wywiadu, który przeprowadził Dariusz Matusiak dla Miesięcznika " Dzikie Życie" z 03/2017. "Justyna Koronkiewicz – nie nazywa siebie poetką, a raczej nosicielką słów. Od czasu do czasu któreś z nich domaga się uwolnienia. Wtedy wypuszcza z siebie wiersz. Mieszka na Końcu Świata, przy czym końce świata mogą być różne. Ten jej znajduje się w sercu Gór Stołowych, pośród łąk i lasów. Jest przede wszystkim Kobietą. Opiekunką domowego ogniska. Kisi ogórki, smaży powidła, kosi trawę, zaplata wianki i rozsiewa słowa. Najbardziej cieszy się, gdy ktoś przyjmie jej słowa do swojego serca i pokocha jak swoje własne. To dla niej najcenniejsza nagroda – dlatego stroni od konkursów, publikacji i poetyckich salonów. Bliższy jej jest szum lasu niż szum medialny. Chociaż przydarzyło jej się zdobycie Srebrnego Sokolego Pióra tegorocznych Lubuskich Wawrzynów Literackich. Słowa czuje w sobie jak uderzenia szamańskiego bębna. Są dla niej energetyczną wibracją, dzięki której może przekazać na zewnątrz to, co jest w niej. Z nadzieją, że trafią do ludzi, którzy staną przed tymi słowami jak przed lustrem i zobaczą w nich siebie. " Spotkanie muzycznie wzbogacą: Johanka Filas- multiinstrumentalistka Waldi Saren- bębny Szymon Koronkiewicz- bęben