Guinovart

malarz hiszpański

Urodzony w Barcelonie, 72 letni malarz hiszpański od wczesnych lat młodości zafascynowany był malarstwem europejskim, zwłaszcza surrealizmem. Począwszy od lat pięćdziesiątych, Josep Guinovart rozwinął własny, indywidualny styl twórczy, który poprzez odniesienie się do innych ruchów artystycznych wyznaczał linię twórczej ciągłości z teraźniejszością.

Jego pierwszy prace z 1958 roku, w stylu realizmu figuratywnego (figurative realism), którego używał tylko w ilustracjach i dekoracjach teatralnych, były prostą drogą do abstrakcji, w której wielu krytyków sztuki rozpoznaje dalszy sposób wciąż realistycznego patrzenia na świat. Faktycznie, następny etap w jego twórczości, która datuje się na rok 1964, został opisany jako powrót do nowego realizmu rozumianego jako dosłowne przeniesienie do dzieła sztuki materialnych fragmentów prawdziwego świata.

W jego ówczesnych dziełach fragmenty monumentalnych konstrukcji, przełamują granice między rzeczywistością i sztuką. Tę ostatnią pozornie stara się uwolnić od fikcji, by niepostrzeżenie łączyć sferę codziennego życia z bardziej poetyckimi fantazjami.

Nie unika też zaangażowania w sprawy społeczne i polityczne wskazując na ich realne, obecne w życiu codziennym aspekty. Dlatego też jego prace są przepełnione gałęziami, kolcami, kamieniami i piaskiem, ale też kawałkami chińskiej porcelany, nocników, siatki drucianej i przedmiotów domowego użytku, stając się przez to nowoczesną komnatą cudów – jakby filtrowanych przez nieregularny wszechświat surrealizmu.

Ta próba godzenia materiałów, form i stylów malarskich wywołuje u światowych krytyków sztuki spekulacje, które odnoszą się do wrażliwości Guinovarta w kontekście estetyki epoki baroku, stylu kubistycznego, a nawet klasycznego pop-artu, do którego w rzeczywistości stał w opozycji. Jednakże, pomijając owe dywagacje, należy podkreślić bez wątpienia, że Guinovart próbuje uchwycić rzeczywistość zarówno symbolicznie jak i plastycznie, a jego twórcze poszukiwanie zawsze są pytaniami o głębię natury i umiejętność jej postrzegania przez zwykłego obserwatora.

(Z katalogu "Guinovart" tłum. Joanna Mirecka)

Wystąpienie hiszpańskiego Ministra Spraw Zagranicznych:

Przez ostatnich kilka dekad Hiszpania obserwowała narodziny wielu wybitnych i szanowanych twórców. Jednak - w przeciwieństwie do wcześniejszych doświadczeń - artyści ci nie odnosili sukcesów międzynarodowych, pomimo docenienia geniuszu ich pracy w kraju. Dlatego współczesna kultura Hiszpańska, w tym również sztuka, w drugiej połowie XX wieku, jest mało znana za granicą.

Świadomy niesprawiedliwości tej sytuacji i znaczenia promocji w innych krajach bogactwa naszej współczesnej artystycznej produkcji - lustra obecnej rzeczywistości Hiszpanii - wspólnie z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i Współpracy próbujemy ułatwić prezentację twórczości naszych najwybitniejszych twórców za granicą.

Doskonałym do tego pretekstem jest wystawa dzieł Josepa Guinovarta, jednego z najlepszych przedstawicieli sztuki ukazujący bogactwo i jakości prac charakteryzujących naszych współczesnych twórców. W rzeczy samej, dużo charakterystycznych rysów sztuki hiszpańskiej ostatniego pięćdziesięciolecia znajduje odbicie w dziełach Guinovarta, bez umniejszenia jego indywidualności i kreatywności. W jego obrazach można dostrzec ślady geniuszu Picasso i Miro i wpływy innych trendów, jednak bardzo współczesne, eksperymentalne użycie rozmaitych materiałów powodują, że jego prace zachowują oryginalność, która jest cechą wielkich twórców. To właśnie jest powód dla którego chcąc przedstawić prace hiszpańskich twórców za granicą, Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Współpracy wybrało dzieła Guinovarta, który jest, poza wszelkimi wątpliwościami, jednym z naszych najwybitniejszych reprezentantów.

Angel Miguel Moratinos

Hiszpański Minister

Spraw Zagranicznych i Współpracy