POKAZ INSTALACJI

Otwierany w Muzeum Narodowym we Wrocławiu pokaz instalacji Stanisława Dróżdża, wrocławskiego artysty wiąże się bezpośrednio z jedną z najważniejszych międzynarodowych prezentacji sztuki współczesnej. W dniu 13 czerwca 2003 roku otwarte zostało 50. Międzynarodowe Biennale Sztuki w Wenecji, odbywające się pod hasłem Sny i konflikty: dyktatura widza. W pawilonie polskim znajduje się jedno dzieło, jeden projekt – Alea iacta est (Kości zostały rzucone) Stanisława Dróżdża. To niewątpliwe wyróżnienie przypadło temu artyście nie bez przyczyny. Stanisław Dródż należy do wąskiego grona najwybitniejszych przedstawicieli poezji konkretnej. Urodził się w 1939 roku w Sławkowie. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim, dyplom uzyskał w 1979 roku. W swoich pracach szuka najbardziej czystych i konkretnych form języka, wiążąc swoje eksperymenty ze sztukami plastycznymi, komponując słowno – graficzno – przestrzenne, czarno – białe utwory. W 2002 roku za twórcze i wizjonerskie połączenie dwóch duchowych dziedzin: sztuki i poezji otrzymał nagrodę Fundacji Nowosielskich. Jego prace prezentowane były m.in. na Targach Książki we Frankfurcie w 2000 r., na wystawie sztuki polskiej In Between w Chcago. Związany jest z warszawską Galerią Foksal, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, a także Galerią Sztuki Współczesnej we Wrocławiu. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, w Museum of Contemporary Art w Los Angeles, Schwarz Galeria d’Arte w Mediolanie, Museum of Modern Art. w Hünfeld. Wrocławskie Muzeum, posiada w zbiorach obiekty: Klepsydra 1967, Optimum 1968, Zapominanie 1969, Continuum 1973, Bez tytułu 1973, Między 1977. Obecnie pokazywana kompozycja jest jedną z ostatnich prac artysty – to instalacja przestrzenna, na którą składa się 128 kwadratów 30x30 cm.