Program najnowszych eksperymentalnych filmów animowanych studentów i absolwentów Wydziału Concept and Media Planning w Kyoto City University of Arts, przygotowany przez prof. Yoshimasę Ishibashiego, artystę i pedagoga tamtejszej uczelni, w kontekście Biennale WRO 2019 CZYNNIK LUDZKI/HUMAN ASPECT.

Pokaz, z gościnnym udziałem Setsuki Kawahary, został przygotowany we współpracy z Kyoto City University of Arts dzięki specjalnemu wsparciu EU-Japan Fest Committee i jest kolejnym akcentem japońskim Biennale WRO 2019. Prezentowane w dwóch częściach prace wykorzystują w nowatorski sposób liczne techniki animacji, począwszy od animacji klasycznej i rysunkowej, komputerowej, poklatkowej po kolaż i syntezę grafiki z żywym obrazem filmowym. Znajdziemy w nich malowane akwarelą pejzaże, animowane kamienie i piasek, efemeryczne rysunki kredą i rzeźbiarskie, plastelinowe formy.

Użyte techniki tworzą wizualność na przecięciu wschodnich i zachodnich estetyk. Manga współistnieje tu z filmami, które z powodzeniem mogłyby powstać w najlepszym okresie rozwoju eksperymentalnej europejskiej animacji z lat 60. i 70. XX w. Prace poruszają uniwersalne zagadnienia, tematykę ludzkiej pamięci - indywidualnej i zbiorowej – zajmując się rolą mitu jako czynnika formatującego nasze wspomnienia w podobny sposób, jak upływający czas czy relacje rodzinne.

Obydwie części programu w barwny, plastyczny sposób manifestują różnorodność współczesnej japońskiej animacji, pozwalając wyróżnić w twórczości młodych artystów z Kioto aktualne trendy.

W animacji „Narzeczona Ikara” Yuriko Sasaoka bada podobieństwa sztuki wideo do malarstwa olejnego. Jej metoda łączenia sekwencji zdjęć części ciała ludzkiego z ujęciami fragmentów ciał lalek, którymi manipuluje na scenie, przypomina starą szkołę efektów specjalnych. Historię opowiadają tu nie tylko lalki, nośnikiem narracji jest także pochodzący z początku XX wieku wiersz „Hana-yome Ningyo”, własne teksty artystki i skomponowana przez nią oryginalna melodia. W drugiej pracy tej autorki - „Helo Holy”, postaci posługują się niezrozumiałym, fikcyjnym językiem stworzonym przez Asaokę, badającej tym samym, na ile sama warstwa wideo może pobudzić wyobraźnię widza. W „Bottled Hell” Saki Suwahara odnosi się do lęku przed utratą wspomnień związanych z matką. Podobną tematyką, związaną tym razem z nieobecnością ojca, zajmuje się w swojej pracy „Flower of Eden” Saho Nanjo. Poprzez nawiązanie do symbolu – czerwonego Hibiskusa – przywołuje wspomnienia różnych stanów emocjonalnych, towarzyszących doświadczeniu porzucenia. „I have loved some and hated others” Saayi Kaneko to animacja opowiadająca o wspomnieniach z miejsc, które z powodów naturalnych lub na skutek ludzkiej ingerencji, ulegają systematycznym przeobrażeniom. Animacja Setsuki Kawahary „Louisa and The Town of Iberis” to barwna opowieść o dorastaniu, marzeniach i utopijnych wyobrażeniach przyszłości w dużym mieście - wprowadza w nostalgiczny nastrój. Rozczarowanie przyszłością to natomiast temat pracy Kosuke Katakury „Anthem of NARAKU”. Bohater pracy Naraku, sprzedając dzieciom losy na loterię oferuje im jedynie rozczarowanie, czyli „prawdziwą nadzieję”. Artystę interesują różnice między nadzieją a pewną spekulatywną rzeczywistością, której człowiek może doświadczyć. Alina Zhdanova w pracy „Favoritka” użyła różnorodnych materiałów i technik do wyrażenia własnych doświadczeń, wspomnień i fizyczności ciała. Jej praca dotyka problematyki feminizmu w perspektywie ludzkiej egzystencji. „Bright Narkissos” Risako Matsumoto porusza z kolei temat poszukiwania i zachowania własnej tożsamości, wyborów dokonywanych pod społeczną presją oraz ceny, jaką trzeba zapłacić za samoakceptację.