GRUPA TEATRALNA 'SALUT L’ARTISTE'

Jest to historia Qasimodo, garbatego dzwonnika z Notre- Dame i jego tragicznej miłości do Esmeraldy, pieknej Cyganki; historia miłości skazanej na niepowodzenie przez niesprawiedliwość i zazdrość.

Qasimodo, który patrzy na świat z góry, z wież Notre – Dame, zakochuje się w Esmeraldzie, która śpiewa i tańczy na dziedzińcu katedry. Ale Esmeralda kocha Phoebus, pięknego kapitana strzelców królewskich. Phoebus jest zaręczony z młodą i bogatą Fleur – de-Lys, wywodzącą się z rodu burżuazyjnego. Wkrótce jednak, Phoebus zostaje zniewolony egzotyczną zmysłowością cyganki, która by uchronić poetę Gringoire przed zlinczowaniem, zgadza się na białe małżeństwo zaaranżowane przez Clopin - głowę Dziedzińca Cudów i bratnia duszę Esmeraldy. Do tej powikłanej pajęczyny emocji dochodzi jeszcze pragnienie Esmeraldy ze strony księdza Frollo. On to czyni Qasimodo swym niewolnikiem i trzyma go w swojej katedrze. Tłumione pragnienia cielesne księdza oraz jego zazdrość prowadzą go do zasztyletowania Phoebusa. W ten sposób pozbywa się swego rywala. Esmeralda zostaje niesłusznie oskarżona o usiłowanie morderstwa i wtrącona do więzienia. Qasimodo uwalnia Esmeraldę i ukrywa ją w swym królestwie, dzwonnicy katedry Notre – Dame. Ale Clopin, wraz z oddziałem uciekinierów, dokonuje ataku na katedrę aby uratować cygańską tancerkę. Na rozkaz Frollo, Phoebus i jego żołnierze interweniują, by zdusić zamieszki. Clopin zostaje zabity. Aby powrócić do Fleur–de –Lys, Phoebus skazuje Esmeraldę na powieszenie. W swej wściekłości, Qasimodo zrzuca Frollo z dzwonnicy i ponownie spieszy na ratunek Esmeraldzie...Jest już za późno. Przygnębiony rozpaczą garbaty, zabiera Esmeraldę do wspólnego grobu, gdzie umiera przy jej boku.

Streszczenie piosenek

AKT I Czas katedr Wstęp do historii opowiada poeta Gringoire. Akcja dzieje się w Paryżu w 1482 r. Jest to czas katedr. Człowiek tworzy je, powodowany ambicją wzniesienia się do gwiazd. Ale tłum obcych, który jest u bram Paryża zmieni wszystko.

Uchodźcy Clopin i inni uchodźcy proszą Notre – Dame o azyl. Nie można ich już dłużej ignorować, ponieważ coraz więcej z nich chce żyć w Paryżu.

Interwencja Frollo Frollo, arcydiakon Paryża, nakazuje Phoebusowi, kapitanowi Strzelców Królewskich, wygonić zgraję obcych z Paryża. Czyniąc to, Phoebus spotyka Cygankę Esmeraldę, której piękno oczarowuje go.

Cyganka Esmeralda opowiada Phoebusowi swoja historię. Wyrastała wśród Cyganów i jej jedyną ojczyzną jest Paryż. Jednak jej zmarła opowiadała jej o Andaluzji w Hiszpanii. Esmeralda czuje, że tam są jej korzenie i chciałaby tam wrócić.

Ty wiesz, Esmeraldo Clopin, przyjaciel Esmeraldy, niepokoi się o nią. Esmeralda nie jest już małą dziewczynką, lecz dojrzałą kobietą. Prosi, by uważała na mężczyzn.

Te oto diamenty Phoebus i jego narzeczona Fleur-de-Lys są zakochani i obiecują sobie miłość i wierność na zawsze

Papież szalonych. Podczas karnawału, Quasimodo zostaje wybrany Papieżem Szalonych. Pomimo kpin daje mu na jeden dzień prawa królewskie. Pozostaje jednak smutny, ponieważ Esmeralda nie jest nim zainteresowana.

Dziedziniec Cudów Clopin jest szefem Dziedzińca Cudów, który gromadzi wszystkich wyrzutków społeczeństwa: kryminalistów, prostytutki, Cyganów. Poeta Gringoire próbuje bez pozwolenia wtargnąć do Dziedzińca Cudów. Za to grozi mu kara szubienicy, ale Esmeralda ratuje mu życie biorąc go za swego małżonka.

Słowo Phoebus Esmeralda pyta swego nowego męża, co znaczy słowo Phoebus. Gringoire odpowiada jej, że słowo to oznacza po łacinie słońce.

Piękny niczym słońce. Esmeralda i Fleur-de –Lys marzą o Phoebusie, który jest piękny niczym słonce. Fleur-de-Lys widzi Phoebusa jako złoczyńcę, który przejął nad nią kontrolę, Esmeralda jako swojego bohatera, swego rycerza.

Rozdarci Phoebus czuje się rozdarty miedzy dwiema kobietami, które kocha. Esmeralda jest dla niego przeciwieństwem Fleur-de-Lys: one są jak noc i dzień, niebo i piekło.

Piękna Quasimodo, Frollo i Phoebus deklarują miłość do Esmeraldy. Czują się winni z powodu tego cielesnego pragnienia, ponieważ Esmeralda jest tylko pogańską Cyganką.

Mój dom jest twoim domem Quasimodo zamieszkuje Notre – Dame i obiecuje Esmeraldzie, że zawsze znajdzie ona u niego schronienie. Notre – Dame to całe życie Quasimodo: jest jego domem, więzieniem, rozumem, szaleństwem, pasją, jego powietrzem, jego krajem. Esmeralda wchodzi do kościoła Notre – Dame po raz pierwszy.

Pogańska Ave Maria Esmeralda błaga Marię Dziewicę o ochronę i tolerancję. Pragnie, by przełamały się społeczne bariery.

Czuję, że moje życie chwieje się Frollo czuje, że jego życie chwieje się. Jego miłość do Esmeraldy uczyniła je podniosłym i czuje się bezradny.

Zniszczysz mnie Frollo przeklina Esmeraldę, ponieważ zawróciła go z jego drogi. Przedtem, Frollo był żarliwym księdzem, myślącym tylko o religii i nauce. Teraz jednak, nie jest w stanie stłumić swego pożądania w stosunku do Esmeraldy. Nie może już powrócić do tego, co było.

Rozkosz Phoebus i Esmeralda kochają się. Esmeralda przyrzeka Phoebusowi miłość, nawet, gdyby miało ją to kosztować życie. Frollo, który śledził ich przez okno, wbija Phoebusowi nóż Esmeraldy.

Fatum Życie postaci naszej historii jest wywrócone i już nic nie jest tak jak przedtem. Gringoire przeczuwa, że koniec będzie tragiczny.

AKT II Florencja Gringoire i Frollo dowiedzieli się o nowych prądach Renesansu, nadchodzących z Florencji. Tam myślą, że jesteśmy u zmierzchu świata, który dzieli się na dwie części i, że stare instytucje zaczynają się zapadać.

Dzwony Quasimodo nie bije już w dzwony katedry Notre – Dame, ponieważ jest zakochany i nieszczęśliwy. Zawsze uderzał w dzwony dla innych. Teraz chce, by dzwony, jego najlepsi przyjaciele, zadzwoniły jeden raz tylko dla niego. By ogłosiły jego miłość do Esmeraldy.

Gdzie ona jest? Frollo, Clopin i Gringoire są smutni, ponieważ Esmeralda zniknęła. Ostatecznie, Gringoire ujawnia, co się wydarzyło: Esmeralda, oskarżona o dokonywanie czarów przebywa w wiezieniu. Zostanie powieszona.

Skazańcy Clopin i inni uchodźcy są zatrzymani. Czują się wygnani, skazani, uciśnieni, deportowani i marzą o świecie, w którym nie byłoby już więcej odrzuconych.

Proces Frollo oskarża Esmeralde o rzucenie czaru na Phoebusa i zranienie go. Esmeralda, odkrywa, że Phoebus nie umarł. Przysięga, że jest niewinna i prosi, by mogła go zobaczyć. Choćby przez krotką chwilę.

Tortura Esmeralda jest torturowana i w końcu wyznaje, że kocha Phoebusa. Frollo skazuje ją na powieszenie.

Phoebus Esmeralda wzywa Phoebusa na pomoc: by przybył i zaprowadził ją daleko od Paryża w stronę gór Andaluzji.

Być księdzem i kochać kobietę Frollo żałuje konfliktu miedzy swoim powołaniem bycia księdzem i pragnieniem Esmeraldy. Deklaruje, że ją kocha z całej swej duszy i że pójdzie za nią nawet do piekła.

Rękojeść Serce Fleur-de-Lys staje się nieczułe z zazdrości. Ona to przyciska Phoebusa do muru: Jeśli przysięgnie, że Esmeralda zostanie powieszona, zapomni tę niemiłą przygodę i ofiaruje się jemu.

Oswobodzeni Quasimodo uwalnia z więzienia Esmeraldę, Clopina i wszystkich uchodźców.

Księżyc Gringoire śpiewa do księżyca. Prosi go o dostrzeżenie nieszczęścia Quasimodo, który płacze z powodu swojej tragicznej miłości do Esmeraldy.

Boże! Jaki ten świat jest niesprawiedliwy. Quasimodo opłakuje niesprawiedliwość świata, barierę między ubogimi i bogaczami, pięknymi i brzydkimi. Phoebus zdradził Esmeraldę a mimo to ona go kocha. W przeciwieństwie do Quasimodo, który skazany jest na samotność z powody swojej brzydoty.

Żyć Esmeralda, która nie zaznała jeszcze miłości, nie chce umierać. Jest jednak gotowa, by oddać swoje życie i zmienić bieg historii. Dla nowego świata, w którym nie będzie więcej odrzuconych i nienawiści.

Atak na notre-Dame Clopin wraz z uchodźcami zajmuje Notre-Dame. Phoebus i jego żołnierze polują na nich. Clopin ginie. Wypowiadając ostatnie słowa, prosi Esmeraldę o kontynuowanie walki przeciwko ciemiężcom.

Deportowani Frollo i Phoebus zatrzymują Esmeralde i skazują ją na powieszenie. Uchodźcy będą wygnani z Paryża.

Tańcz moja Esmeraldo Quasimodo chce, by Esmeralda zatańczyła dla niego ostatni raz. Umiera obok jej ciała, by mogli być razem, po śmierci. Według Quasimodo, nie umiera się...jeśli umiera się dla Esmeraldy.

kompozytor: Richard Cocciante (Włochy) autor: Luc Plamondon (Kanada) tłumaczenie: Ewa Gołąb-Nowakowska

Impreza w ramach Dni La Vienne we Wrocławiu