Ewa Rossano - malarstwo

Współistnienie

Tematem obrazów jest przede wszystkim osoba ludzka. Tło pozostaje abstrakcyjne – jego barwa wyraża emocje przedstawionych postaci, tworzy nastrój przedstawienia. Kolor, kładziony szerokimi płaszczyznami, oddziałuje na widza swą głębią; szczególnie barwy zimne - błękity, fiolety i zielenie, które zdaję się wciągać jego wzrok w głąb obrazu, sugerując jakby za barwną płaszczyzną znajdowała się inna rzeczywistość – pisze o obrazach artystki Dominika Kowalewska, w katalogu towarzyszącemu wystawie

Artystka urodziła się w roku 1973 we Wrocławiu. Dyplom z malarstwa uzyskała w tutejszej Akademii Sztuk Pięknych, a z rzeźby – w Ecole Superieur des Art Decoratifs w Strasburgu. Stypendium w Bezalel Academy of Art W Jerozolimie. Swoje prace prezentowała na wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce, Francji. Czechach, Anglii, Szwajcarii i Izraelu. Podejmując temat ludzkiego ciała artystka sięga do odwiecznej tradycji obejmującej całe dzieje sztuki. Interpretuje ją po swojemu, łącząc w tworzonych kompozycjach brąz i szkło – to jeden ze sposobów zbliżania się do złożonej dwoistej rzeczywistości, która wymyka się naszemu poznaniu. W jej twórczości dominują emocje i intuicja – to poprzez ciało człowiek doświadcza życia, cierpienia, ograniczeń, przyjemności i śmierci. W dziełach Ewy Rosano materiały o krańcowo odmiennych właściwościach i tradycji łączą się w harmonijną całość, przezwyciężają sprzeczności i dwoistość egzystencji – życia i śmierci, ciała i ducha, siły i kruchości, radości i cierpienia.