Archipelag Tadeusza Różewicza: Odchodzi

Teraz kiedy piszę te słowa spokojne oczy matki spoczywają na mnie na mojej ręce na tych okaleczonych oślepionych słowach. oczy naszych matek przenikające serca i myśli są naszym sumieniem sądzą nas i kochają
pełne miłości i strachu
oczy matki
Matka patrzy na syna kiedy on stawia pierwsze kroki i potem kiedy szuka drogi, patrzą kiedy syn odchodzi, ogarniają spojrzeniem całe życie i śmierć syna
Tadeusz Różewicz, „Matka odchodzi”, 1999

Odchodzi – każdy lub ktoś bliski.

Uczucie, jakie łączyło Tadeusza Różewicza z Mamą, silnie mnie dotknęło. Takie świadkowanie w ostatnich chwilach, pełne uczucia, miłości i niepewności, czy wszystko się dla Niej uczyniło. Ta świadomość nie daje spokoju – oczy matki przenikają jeszcze silniej, kiedy już jej nie ma. Szukałem obrazu dla tych przestrzeni i dla tego tekstu.
Leszek Mądzik, 2003

Adaptacja spektaklu „Odchodzi”, której pierwsza premiera odbyła się w Scenie Plastycznej KUL w roku 2003, jest drugim plenerowym spektaklem we Wrocławiu (pierwszy, plenerowy, w ramach Festiwalu „Kartoteka rozrzucona” w 2016 roku).

Praca ze studentami Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych jest moim kolejnym doświadczeniem dającym nadzieję na owocny finał.
Leszek Mądzik, 2021