koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  3 lata temu  »  

Pieśń o nocy

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 13 880 wyświetleń od 6 kwietnia 2022
  • 22 czerwca 2022, środa
    » 19:00

Serdecznie zapraszamy na zakończenie sezonu artystycznego NFM Filharmonii Wrocławskiej! W programie tego wyjątkowego wydarzenia znajdzie się ostatni koncert fortepianowy Wolfganga Amadeusa Mozarta, w którym partię solową wykona znakomita portugalska pianistka Maria João Pires. Jako ostatnie zabrzmi zaś jedno z największych arcydzieł muzyki polskiej pierwszej połowy XX wieku autorstwa Karola Szymanowskiego. Orkiestrę poprowadzi jej szef artystyczny, maestro Giancarlo Guerrero.

Wolfgang Amadeus Mozart jest dla nas synonimem twórcy wszechstronnego, piszącego dzieła praktycznie wszystkich form i gatunków. Jednak za swojego życia kompozytor ten znany był przede wszystkim jako autor oper, a także… wirtuoz fortepianu – na ten instrument stworzył aż dwadzieścia siedem koncertów! Podczas zakończenia sezonu NFM Filharmonii Wrocławskiej wysłuchamy ostatniego z nich, czyli Koncertu fortepianowego B-dur nr 27, KV 595. To późne dzieło zabrzmiało po raz pierwszy w 1791 roku, prawdopodobnie w marcu, podczas ostatniego publicznego koncertu Mozarta. Orkiestra wykorzystana przez kompozytora jest niewielka – flet, dwa oboje, dwa fagoty, dwie waltornie, smyczki i, last but not least, instrument solowy, a muzyka pełna jest ciepła i pogody, w której jednak odzywają się także bardziej melancholijne akcenty.

III Symfonia „Pieśń o nocy” Karola Szymanowskiego powstała w okresie, w którym kompozytora żywo fascynowała kultura Persji. Fascynacja ta znalazła odbicie zarówno w rozrzutnej, śmiałej i zmysłowej kolorystyce brzmienia, jak i w doborze tekstu. Szymanowski sięgnął po tekst trzynastowiecznego poety i mistyka perskiego Dżalaluddina Rumiego w przekładzie Tadeusza Micińskiego. Tę jednoczęściową kompozycję podzielić można na trzy odcinki. Pierwszym z nich jest utrzymana w powolnym tempie introdukcja wykorzystująca pełny skład orkiestry, następnie żywy taniec z potraktowanym kolorystycznie, wokalizującym chórem śpiewającym samogłoskę „a” i następnie powolne, tajemnicze zakończenie. Przebogate brzmienie orkiestry, giętkie linie melodyczne, znakomita orkiestracja, ekstatyczne kulminacje z udziałem wszystkich wykonawców tworzą kompozycję o wyrazistym charakterze, efektowną i mocno zapadającą w pamięć.

autor:
zmodyfikowano  3 lata temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ