Zmęczona śmierć w reżyserii Fritza Langa to ostatni z filmów prezentowanych w ramach wakacyjnego Kina Organowego. Tym razem nieme kadry dzieła należącego do klasyki kinematografii lat dwudziestych zeszłego stulecia wzbogacą improwizacje organowe Michała Kocota.

Zmęczona śmierć z 1921 roku jest mniej znanym dziełem Langa – czołowego twórcy niemieckiego ekspresjonizmu w filmie okresu międzywojennego. Zrealizowana została na podstawie scenariusza, którego autorami byli reżyser i jego przyszła żona – pisarka Thea von Harbou. Film w trzech aktach opowiada historię kobiety, która pragnie uchronić ukochanego przed śmiercią. Wspólnym mianownikiem epizodów jest jedna egzystencjalna myśl – nikt nie może przed ostatecznym losem istot żywych. Bohaterka, która nie może się pogodzić z odejściem lubego, udaje się do królestwa śmierci, by prosić o jego ocalenie. Śmierć, w której rolę wcielił się Bernard Goetzke stawia dziewczynie ultimatum – jeśli uda się jej ocalić choć jedno z trzech ludzkich żyć, wyrok zostanie cofnięty. Struktura fabuły podlega następnie podziałowi na wątki, których akcja ma miejsce w świecie arabskim, Wenecji oraz Chinach. W intrygującej opowieści uwydatniają się zarówno elementy romansu, jak i inspiracje literaturą gotycką, a zwłaszcza powieściami grozy. Film do dziś uważany jest za arcydzieło cenione przez wielkich twórców kina. Zmęczona śmierć była bowiem ulubionym filmem mistrza suspensu Alfreda Hitchcocka, zaś Ingmar Bergman widocznie czerpał z niej inspiracje, co widać doskonale w jego Siódmej Pieczęci.