MARIUSZ BONASZEWSKI

JUROR 'FeTY 2002'

CJG: Dzięki roli Doktora w przedstawieniu Krzysztofa Warlikowskiego Oczyszczeni wg Sarah Kane mamy okazję ostatnio oglądać Pana w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Czy wrocławska publiczność czymś Pana zaskoczyła?

• Wyjątkowością wrocławskiej publiczności, w porównaniu z Warszawą czy Poznaniem, miastach, w których także gramy ten spektakl, jest jej zróżnicowany przedział wiekowy. Obserwuję, jak każdego wieczoru na widowni pojawiają się zarówno ludzie młodzi jak i starsi, co jest właśnie zaskoczeniem. Być może ta różnorodność wiekowa powoduje, że publiczność jest skupiona, czuła, jest przygotowana na spotkanie z nami. Oczywiście każdy spektakl jest inny, każda widownia jest inna, ale we Wrocławiu jest taka przychylność i to niewynikającą z konwenansów. Wspominam niezwykłe spotkanie popremierowe, które przeciągnęło się długo w nocy. Padały zaskakujące pytania, publiczność wyrażała swoje emocje, wątpliwości, oceny. Panowała atmosfera bliskości i szczerości, nawet w przypadkach niezaakceptowania do końca wizji reżysera czy w ogóle spektaklu.

CJG: Przyjmując zaproszenie organizatorów do udziału w jury Festiwalu ewentualnych Talentów Aktorskich, przyznał Pan, że nie ma doświadczenia w pracy jurora. Będzie to zatem debiut. - Rzeczywiście, nie miałem okazji do tej pory uczestniczyć jako juror w konkursie czy festiwalu, nie ustawiałem nikogo w kolejności – pierwszy, drugi, trzeci, kierując się jakimiś przyjętymi kryteriami. Zawsze zresztą mam wątpliwości co do tych kryteriów, jak oceniać i jak wybierać tych najlepszych. Na pewno jest to odpowiedzialna rola i należy unikać zbyt pochopnych decyzji, szczególnie wobec młodych, zdolnych, wrażliwych ludzi, którym tak bardzo zależy na potwierdzeniu własnych umiejętności. Mam jednak pewne doświadczenie w ocenianiu, ale nie pod kątem rywalizacji. Spotykałem się z młodymi ludźmi w Młodzieżowej Akademii Filmowej w Warszawie, gdzie prowadziłem warsztaty. Wymagały one indywidualnych ocen, jednak nie prowadziły do klasyfikowania w kategoriach lepszy – gorszy, lecz do pokazania i wydobycia potencjału aktorskich możliwości z każdego uczestnika. Nie jestem jednak przeciwny rywalizacji, uważam, że jest słuszna. Sam jej doświadczyłem.

CJG: Czy biorąc udział w podobnych konkursach? - Nie, głównie w sporcie, bo jako nastolatek uprawiałem sport. Własne umiejętności aktorskie rzadko sprawdzałem, rywalizując z innymi. Raz poproszono mnie o udział w konkursie recytatorskim, ale ponieważ za późno złożyłem dokumenty, nie zakwalifikowano mnie. Chętnie jednak podglądałem innych i kibicowałem moim kolegom.

CJG: Co mogą lub powinni uczestnicy FeTY zrobić z porażającą ich tremą? - Trema jest nieunikniona, jest częścią zawodu aktora i nie jest niczym nadzwyczajnym. Jest to stan organizmu, który przygotowuje się do niezwykłego wysiłku, tak jak przed każdym innym obciążeniem czy stresem. Istnieją sposoby, żeby pozytywnie wykorzystać tremę. Trzeba fizjologicznie pomóc organizmowi. Trema domaga się rozgrzewki, jest ona konieczna, ale oczywiście każdy organizm na swój sposób rozgrzewa się – jednym wystarczą ćwiczenia oddechu, innym intensywne ćwiczenia fizyczne. Niektórzy gwałtownie się skupiają, wtapiają się w siebie, ale są i tacy, którzy skupiają się nie na organizmie, lecz na czekającym ich zadaniu. Nie ma metody na pokonanie tremy, są sposoby na jej opanowanie, ale wymagają pewnego treningu.

CJG: A czy Pan wciąż trenuje i pokonuje własną tremę? -Oczywiście, i powiem więcej: jest takie prawo aktorskie, że im człowiek starszy, tym trema większa. Coraz częściej doświadczam tej prawidłowości.