Jak projektować dobrostan za pomocą gliny? – warsztaty

Zapraszamy na drugi moduł projektu Dzika glina.

Działając hiperlokalnie z grupą roboczą oraz uczestniczkami i uczestnikami warsztatów, stworzymy rozwiązanie łączące kontekst ziemi i przynależności z urbanistyką i architekturą. Inspiracją dla warsztatowiczów będzie historia otoczenia galerii SIC!, jego założenia i koncepcje, które pozostają świeże w kontekście aktulnego dyskursu o budowaniu miejsc wspólnych. Właściwości gliny – możliwość budowania z niej zarówno w formie niewypalonej jak i porowatej niskowypalanej ceramiki – staną się pretekstem do ekologicznego myślenia o działaniach miejskich.

• Jak projektować dobrostan za pomocą gliny? Dzika glina. Moduł lokalność
• SIC! BWA Wrocław, pl. Kościuszki 9
• 29.07.2023, sobota, działania plenerowe
• 30.07.2023, niedziela, spacer po podwórku KDM, warsztat
• zgłoszenia: a.kwapisz@bwa.wroc.pl
• wstęp wolny

W pierwszym dniu warsztatu odbędzie się plener połączony z własnoręcznym pozyskaniem próbek lokalnej gliny. Opowiemy o pracy z tym materiałem i o jego właściwościach z perspektywy projektantów, rzemieślników.

Drugi dzień zaplanowany jest na pracę warsztatową w galerii. Zagłębimy się w historię otoczenia jej podwórka, które było projektowane przez architekta krajobrazu Janusza Szymańskiego, jako element wzajemnie uzupełniającej się architektury i zieleni. O podwórku w przestrzeni Kościuszkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej opowie nam Iwona Kałuża. Słowem kluczowym będzie lokalność a tematem projektowanie dobrostanu. Chcielibyśmy stworzyć koncepcje interwencji w tkankę podwórka. Naszym materiałem będzie glina, którą nauczymy się przygotowywać do pracy oraz wykonamy z niej prototypy. Warsztat przeprowadzi Alicja Patanowska oraz Bartosz Brylewski.

Dzika glina to projekt poświęcony naturalnemu materiałowi pozyskiwanego bezpośrednio z ziemi, nieprzetworzonego przez przemysł. Z gliny budowano i wytwarzano naczynia od czasów prehistorycznych. Współcześnie materiał ten coraz częściej staje się tematem badań. Traktowany jako element architektury wernakularnej, nieemisyjnej, lokalnej i często regenerującej praktyki opartej na tradycyjnej wiedzy. Czy ta już prawie zapomniana wiedza dotycząca gliny może być odpowiedzią na postępujący kryzys ekologiczny? To pytanie zadamy naukowcom, badaczom a także artystom, dla których dzika glina jest przedmiotem pracy.