Podążając szlakiem wytyczonym przez narrację wystawy Olbrzymki kierujemy się do Wrocławia. To właśnie tam swoją artystyczną drogę rozpoczęły Ewa Zarzycka i Ewa Ciepielewska. Spotkanie z artystkami poprowadzi Piotr Lisowski.

W czasie spotkania porozmawiamy o Wrocławiu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, o roli uczelni i formatach kształtowania, o samoorganizacji, niezależności czy relacjach środowiskowych. Poszukamy różnić pomiędzy dekadami, ale także punktów zbieżnych. Zastanowimy się co pozostało z tamtego czasu i jak wpływa on na kształt życia artystycznego dziś.
Ewa Zarzycka studiowała we wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w latach 1973–1978. Był to okres kulminacji sztuki konceptualnej, czas rozwoju poszukiwań z obszaru fotomedialnego, ale także coraz intensywniejszej obecności działań performance. Tygiel koncepcji, poglądów i postaw – jak ujął to krytyk Jerzy Ludwiński – ukształtował we Wrocławiu silne neoawangardowe środowisko.

Dekadę późnej nastąpił rodzaj przewartościowania, wynikającego w sposób naturalny z pojawienia się nowego pokolenia, zmęczenia konceptualnego, ale także uwarunkowań politycznych nacechowanych sinusoidą – od karnawału solidarności do stanu wojennego. Ten obszar pozostaje domeną naszej drugiej bohaterki. Ewa Ciepielewska w 1984 roku obroniła dyplom z malarstwa by następnie wraz ze swoimi przyjaciółmi z Grupy Luxus zdominować życie artystyczne Wrocławia.

→ więcej o wydarzeniu

→ więcej o wystawie