Przejmujący portret współczesnego pokolenia trzydziestolatków w reżyserii Joachima Triera, twórcy Reprise. Od początku raz jeszcze… Anders nie żyje. Jest wprawdzie jeszcze dość młody i przystojny, ale jeśli nie osiągnęło się sukcesu przed trzydziestką, to tak, jakby nie osiągnęło się w życiu nic. Dręczą go wspomnienia wszystkich zmarnowanych szans i ludzi, których zawiódł. Kiedyś był ambitny, miał rodzinę, przyjaciół i wielkie plany. Dzisiaj zmaga się z demonami przeszłości, uzależnieniem od narkotyków i myślą dlaczego znalazł się w „martwym punkcie”. Kiedy pojawia się szansa nowego startu, Anders powraca do dawnych miejsc i wkracza w „idealne” życie przyjaciół. Wita go miasto wypełnione melancholią i sztucznymi gestami. Wieczorem, 31 sierpnia, wracają wspomnienia. Możliwości. Wolność. I wybór.

Podróż Andersa, poprzez dźwięki i obrazy miasta, odczuwamy niemal jako pożegnalną podróż do miejsca, w którym wszystko jeszcze miało znaczenie. Operator, Jakob Inhre, nie zrobił nic, aby upiększyć to miasto, ale uchwycił klimat późnego lata, z jego wypłowiałymi kolorami i pierwszym odczuwalnym chłodem. To jedno z najważniejszych wizualnych doznań, czujemy siłę żalu Andersa i niepewność tego, co przyniesie mu przyszłość.

[Źródło: Allan Hunter, "Screen"]