„Medee/Materiały do Pokojówek” to próba połączenia teatru i performansu w nieprzerwany ciąg działań aktorskich i instalacji, układający się w poetycki obraz odrzucenia.

Dramaturgię pierwszej, muzycznej części spektaklu tworzą pieśni w języku arabskim, perskim i kurdyjskim wykonane przez zaproszone do projektu śpiewaczki z Teheranu i Stambułu – Marjan Vahdat i Seldę Őztűrk. Pieśni te zostają skontrastowane z łacińskimi fragmentami mszy żałobnej. To swoiste requiem dla bezimiennych, którzy giną w drodze na nasz kontynent. Uwiedzeni Europą, jej obrazem i mitem, niemal stają u jej bram, jednak nie dane im jest przekroczenie granicy. Tymczasem Europa stygnie. Opada wraz ze swoimi wartościami, które teraz wydają się płynne i wyciekają pomiędzy palcami.

W drugiej części, mającej charakter instalacji, kobiety z różnych stron świata, zamknięte w schronisku dla uchodźców, przez niekończące się gry i intymne mikro-przedstawienia próbują odsłonić swoją ukrytą tożsamość. Wypowiedzieć siebie na głos w języku tworzonym ad hoc wobec zgromadzonych – w języku, którym nigdy tak naprawdę nie będą władać. Podczas tego spotkania, balansującego między przesłuchaniem/naborem do spektaklu a przesłuchaniem/naborem w urzędzie pracy, kwestia tożsamości staje się stopniowo drugorzędna – najważniejsza pozostaje godność. Godność teraz, a nie po śmierci.

Do inspiracji zaczerpniętych z oryginalnego tekstu „Pokojówek” Jeana Geneta dołączone zostały fragmenty „Stabat Mater Furiosa” Jeana-Pierre’a Siméona, „Umieram jako kraj” Dimitrisa Dimitriadisa oraz Konstytucji Republiki Francuskiej.