działanie performatywne: 2.12.2025 start godz. 14:00

otwarcie wystawy: 2.12.2025 godz. 18.00

współpraca kuratorska
Alicja i Mariusz Jodkowie

Są siły, których nie da się policzyć. Praca wykonana o świcie, zanim ktokolwiek się obudzi. Emocjonalny ciężar dźwigany przez całe życie, który nigdy nie znajdzie się w żadnym CV. Troska, która nie ma swojej pozycji w systemie płac. Ta siła jest wszędzie, a jednocześnie jest niewidzialna, bo system nie nauczył się na nią patrzeć.

Haft został zepchnięty do kąta jako „kobiece rzemiosło” – coś, co robi się przy oknie, przy herbacie, w ciszy domowego zacisza. Niegroźne. Niepotrzebne. Tu wraca jako Fighting Rose, róża z kolcami, która nie chce się podobać. Symboliczne imię każdej kobiety, która słyszała, że ma być silna, ale nie za bardzo. Opiekuńcza, ale nie męcząca. Ambitna, ale nie zagrażająca. Pomnik dla wszystkich, które wstają o świcie. Które trzymają rodziny, relacje, całe światy – bez podręcznika, bez nagrody, bez przerwy.

Prezentowane na wystawie działania prowadzą ten sam dialog – jedna przez fizyczność, druga przez uwięzienie. O tym, ile trzeba siły, żeby po prostu trwać w systemie zbudowanym tak, jakby cię w nim nie było.

Wystawa stanowi część projektu doktorskiego badającego mechanizmy kulturowego i społecznego kształtowania kobiecej cielesności oraz tożsamości, a także ich wpływ na relację kobiet z własnym istnieniem. Poprzez analizę systemowych form wykluczenia, zinternalizowanych norm oraz błędów poznawczych wynikających z androcentrycznej perspektywy, projekt eksploruje możliwości przepracowania tych doświadczeń w akcie twórczym. Sztuka staje się tu nie tylko narzędziem krytyki, ale przestrzenią, w której można na nowo negocjować relację z własnym ciałem i tożsamością. 

Katarzyna Gwoździk

Artystka wizualna, projektantka i badaczka. Od wielu lat łączy praktykę komercyjną z działalnością artystyczną eksplorującą mechanizmy systemowego wykluczenia kobiet. Wykorzystując wiedzę zdobytą w ramach dwóch obszarów studiów (Sztuki Piękne i Psychologia Kliniczna), bada relacje z ciałem w kontekście społeczno-kulturowym, doświadczenie kobiecości oraz psychologiczne aspekty budowania tożsamości poprzez akt twórczy.

Jej fascynacja psychologią poznawczą i unikalnością procesów związanych z psychofizjologią widzenia wpływa na sposób konstruowania prac – świadomie wykorzystuje mechanizmy percepcji do tworzenia wielowarstwowych doświadczeń wizualnych, które angażują widza na różnych poziomach. Obecnie realizuje projekt doktorski eksplorujący możliwości sztuki w dekonstrukcji norm dotyczących kobiecej cielesności i tożsamości.