KONCERT W ZOO

FILHARMONIA WROCŁAWSKA

Koncert w Zoo pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta Wrocławia.

Mariusz Smolij — dyrygent Katarzyna Daleczko — fortepian Dariusz Urbanowicz — fortepian Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej

1. Ottorino Respighi ( 1879-1936) Suita orkiestrowa Ptaki Preludium Bernarda Pasquiniego Gołąb Jakuba di Gallota Kokoszka Jean Philippe Rameau Słowik (Anonim z XVII w) Kukułka Bernarda Pasquiniego 2. Leroy Anderson (1908 – 1975) Galopem do domu (Home Stretch) Koń i dorożka (Horse and Buggy) 3.Camille Saint-Saëns (1835-1921) Koncert Karnawał zwierząt op. 168 Introdukcja i marsz królewski lwa Kury i koguty Półosły- zwierzęta chyże Słoń Kangury Akwarium Osobistości o długich uszach Kukułka na drzewie Zwierzęta fruwające Pianiści Zwierzęta kopalne (mamuty) Łabędź Finał

Naśladowanie odgłosów przyrody zawsze było w centrum zainteresowania kompozytorów. Przedmiotem ich opracowań były nie tylko głosy wydawane przez dzikie i domowe zwierzęta, lecz także szum wiatru, liści, wody, odgłosy burzy i stąpanie. Nie można wskazać jednego wybranego okresu stylistycznego, w którym takie naśladowanie byłoby jedyne i powszechne. Naśladowanie głosów zwierząt istniało zawsze, od momentu, gdy stworzono muzykę świecką średniowiecza do wieku, w którym żyjemy. Jednakże w liczbie utworów napisanych z udziałem głosów zwierząt dominowali zawsze kompozytorzy z dwóch krajów: Francji i Włoch. Tu naśladowanie stało się uroczą zabawą połączoną z dowcipem muzycznym, a nawet nietypowym sposobem gry na tradycyjnych instrumentach. Charakterystycznym przykładem połączenia dawnej muzyki i dwudziestowiecznej stylizacji jest twórczość włoskiego kompozytora Ottorino Respighiego. Zafascynowany muzyką dawną czerpał z niej wszystkie interesujące pomysły, w tym także naśladowanie przyrody. Tak powstała jedna z bardziej znanych jego suit zatytułowana Ptaki. Utwór został ukończony w 1927 roku, ale zainteresowaniejakie budził skłoniło kompozytora do stworzenia wersji baletowej, co znacznie pogłębiło wyobraźnię słuchaczy. Utwór trwa około 20’. Metodę muzycznej ilustracji stosują także kompozytorzy XX i XXI wieku. Szybki galop konia, stukot kół dorożki w każdym twórcy budzi najpierw skojarzenia rytmiczne, poczucie szybkości i przestrzeni, a melodyka ma tu charakter umowny i jednostajny. Takim przykładem są dwa utwory Leroya Andersona o wyraźnym wskazaniu ilustracyjnym. Utworów o takim wyobrażeniu było wiele. Kompozytorzy w listach przyznawali się nawet do tego, że tętent konia był źródłem ich muzycznych inspiracji. Najbardziej znanym przykładem w dziejach muzyki jest słynny Karnawał zwierząt francuskiego kompozytora Camille Saint-Saënsa. Kompozytor znany ze swojego wykwintnego smaku, brzmieniowej elegancji i skłonnościach do wyrażania treści pozamuzycznych, w tym przypadku dał pełny upust swojej wyobraźni pisząc w 1886 roku dzieło o zwierzętach, których wyobrażenie dają baśnie czytane w dzieciństwie. ...Jest to moja mała fantazja zoologiczna... - pisał w listach - ...jej pisanie i słuchanie dało mi wiele przyjemności. Nawiązując do dawnych francuskich wzorów barokowych Saint- Saëns przedstawił muzyczne obrazki ulubionych zwierząt, ale zaliczył ten utwór do kategorii koncertów. Utwór trwa około 34 minut. Walentyna Węgrzyn