IMIENINY ROKU 2004 - MAGICZNY KONCERT

DŹWIEKI ZJEDNOCZONEJ EUROPY

W muzyczną podróż po Europie zabierze nas gwiazda sal koncertowych świata i telewizyjnej gali Wiktory 2003 Waldemar Malicki oraz Orkiestra Kamerlna Leopoldinum.

WLADEMAR MAILICKI Wszechstronny pianista, łączący grę solową z różnorodnymi formami kameralistyki. Improwizator oraz popularyzator muzyki. Studiował w Gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Jerzego Sulikowskiego. Kontynuował studia u Paula Badury-Skody i Jörga Demusa, a kameralistykę u Erika Werby. Występował na XVI Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, a w 1980 roku był akompaniatorem Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Marii Callas w Mediolanie. Nie mając za sobą konkursowych laurów, szybko osiągnął uznanie jako solista, a przede wszystkim zyskał sobie opinię doskonałego akompaniatora. Koncertuje z prawie wszystkimi polskimi orkiestrami filharmonicznymi, także poza granicami kraju. Współpracuje z najwybitniejszymi polskimi śpiewakami (Andrzej Hiolski, Stefania Toczyska, Teresa Żylis-Gara), skrzypkami (Kaja Danczowska, Krzysztof Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka) i zespołami kameralnymi (Kwartet Śląski, Kwartet Wilanów). Artysta stworzył też wspólnie z Tamarą Granat unikalny w Polsce duet fortepianowy: Duo Granat specjalizujący się w muzyce fortepianowej na cztery ręce. Prowadzi kursy mistrzowskie w Finlandii, Islandii, Ameryce Północnej i Południowej, a w 1992 roku był członkiem Jury Konkursu Pianistycznego w Vina del Mar w Chile. Jest prezesem Towarzystwa im. Ignacego Jana Paderewskiego.

WROCŁAWSKA ORKIESTRA KAMERALNA LEOPOLDINUM Powstała w 1978 roku z inicjatywy między innymi Tadeusza Strugały. Pierwszy koncert odbył się w kwietniu 1979 roku pod jego batutą w sali Filharmonii Wrocławskiej. Nazwa zespołu nawiązuje do nazwy jednego z najcenniejszych zabytków architektury barokowej w Europie środkowej: słynącej ze znakomitej akustyki Auli Leoporocławska Orkiestra Kameralna Leopoldinum ldyńskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Ten 15-osobowy, składający się ze znakomitych muzyków zespół, zdobył szerokie uznanie słuchaczy i krytyki na koncertach i festiwalach w Polsce i w takich krajach jak: Belgia, Dania, Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria. Leopoldinum koncertowało między innymi w salach: Philharmonie i Schauspielhaus w Berlinie, Tivolis Koncertsal w Kopenhadze, Teatro Victoria Eugenia w San Sebastian oraz na festiwalach: Tivoli w Danii, Muziekfestival West-Brabant w Holandii, Bodensee-Festival czy Weilburger Schlosskonzerte w Niemczech, Echternach w Luxemburgu, Estoril w Portugalii, oraz wielu festiwalach w kraju: Wratislavia Cantans i Musica Polonica Musica Nova we Wrocławiu, a także w Dusznikach Zdroju, Łańcucie, Sandomierzu, Szczawnie Zdroju, Tarnowie, Warszawie. Wśród gości Leopoldinum należy wymienić między innymi: Kaję Danczowską, Irenę Grafenauer, Jadwigę Kotnowską, Ewę Kupiec, Gaby Pas-van Rieth, Ewę Pobłocką, Ewę Podleś, Maria Stange, Ruth Ziesack, Andrzeja Bauera, Stefana Beviera, Vadima Brodskiego, Iana Browna, Reinholda Friedricha, Krzysztofa Jabłońskiego, Krzysztofa i Kubę Jakowiczów, Johna-Edwarda Kelly'ego, Reinera Kussmaul’a, Francois Leleux, Konstantego Andrzeja Kulkę, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Marcina Nałęcza-Niesiołowskiego, Bartłomieja Nizioła, Piotra Palecznego, Borisa Pergamenschikowa, Marka Pijarowskiego, Piotra Pławnera, Adam Taubitza czy Grigori Zhislina. Wieloletnim kierownikiem artystycznym orkiestry Leopoldinum, który nadał jej kształt artystyczny, był wybitny muzyk i patron polskiej kameralistyki, nieżyjący już Karol Teutsch. W latach 1993-1995 funkcję kierownika artystycznego pełnił artysta skrzypek Jan Stanienda. W sezonie 1999-2000 funkcję tę pełnił Stefan Bevier. Na codzień Leopoldinum pracuje pod kierunkiem koncertmistrza Zbigniewa Szufłata. Od sezonu 2002/2003 orkiestra rozpoczęła współpracę pod artystycznym kierunkiem znakomitego dyrygenta, Jerzego Maksymiuka, w specjalnym projekcie pt. Alternacje Muzyczne. W czasie swojej długoletniej działalności artystycznej zespół stał się jedną z ważniejszych orkiestr tego typu o czym świadczy między innymi systematyczne zapraszanie orkiestry do jednej z najsłynniejszych sal koncertowych: Berlińskiej Filharmonii.