koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
CO JEST GRANE - kwiecień 2024 -nr 359BANKSYTpL repertuarMuzyczne Opowieści Europy
zmodyfikowano  11 lat temu

Orkiestra TITANIC

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 19 934 wyświetleń od 24 lutego 2007
  • 23 lutego 2008, sobota
    » 19:15
  • 22 lutego 2008, piątek
    » 19:15
  • 21 lutego 2008, czwartek
    » 19:15
  • 20 lutego 2008, środa
    » 19:15
  • 11 maja 2007, piątek
    » 19:15
  • 10 maja 2007, czwartek
    » 19:15
  • 2 marca 2007, piątek
    » 19:15
  • 1 marca 2007, czwartek
    » 19:15
  • 28 lutego 2007, środa
    » 19:15
  • 27 lutego 2007, wtorek
    » 19:15
  • 25 lutego 2007, niedziela
    » 19:15
  • 24 lutego 2007, sobota
    » 19:15

Christo Bojczew

  • przekład: Hanna Karpińska.
  • reżyseria: Krystyna Meissner.
  • scenografia i kostiumy: Andrzej Witkowski
  • muzyka: Piotr Dziubek
  • ruch sceniczny: Tomasz Wygoda
  • iluzjonista: Maciej Pol

OBSADA: Maria Czykwin - Luba, Bogusław Kierc - Luko, Piotr Łukaszczyk - Doko, Przemysław Bluszcz (gościnnie) - Meto, Maciej Tomaszewski - Harry

Opowieść o czwórce włóczęgów, którzy żyją na opuszczonej i zapomnianej przez boga i ludzi stacyjce kolejowej, na której od dawna nie zatrzymuje się już żaden pociąg. Wszystko się zmienia, kiedy z przejeżdżającego pociągu zostaje wyrzucona skrzynia, a z niej wyłania się tajemniczy osobnik.

Ten świetnie napisany tekst – wartki, błyskotliwy, pełen humoru, z soczystymi, wyraźną kreską rysowanymi postaciami - jest znakomitym materiałem dla aktorskiego kwintetu. Niepozorni bohaterowie sztuki wiodą lekko i bezpretensjonalnie filozoficzne rozważania o tym, co jest prawdą, gdzie leżą granice między fikcją a rzeczywistością, co tak naprawdę jest rzeczywistością. Śmieszni, mali ludzie Bojczewa są pełnymi głębokich uczuć marzycielami, którzy poszukują siebie samych i próbują odnaleźć swoje związki ze światem. Przenikliwa, śmieszno-gorzka i bardzo subtelna diagnoza kondycji współczesnego człowieka.

CHRISTO BOJCZEW – ur. w 1950 w północnej Bułgarii. Z wykształcenia jest inżynierem. W 1984 roku odbyła się premiera jego pierwszej sztuki „That Thing” („To”). Rok później rozpoczął studia w Narodowej Akademii Sztuki Teatralnej i Filmowej. W 1989 roku zdobył tytuł „Dramatopisarza roku” Bułgarii. W 1990 roku zaczął regularnie występować jako satyryk w jednym z najbardziej popularnych TV show. W 1996 roku wystartował w wyborach prezydenckich i zdobył ok. 2% głosów. Nagrodzony w 1997 przez British Council Międzynarodową Nagrodą Dramatopisarską dla Najlepszej Sztuki za „The Colonel Bird” (Pułkownik Ptak). Dwa lata później otrzymał prestiżową włoską nagrodę teatralną "Enrico Maria Salerno". Jest autorem ok. 10 sztuk, które ponad 100 razy wystawiano na scenach Europy, Ameryki i Azji.

KRYSTYNA MEISSNER – ur. 1933, absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Reżyserii warszawskiej PWST. Reżyser w teatrach dramatycznych, operowych i teatrze TVP, dyrektor teatrów. Twórca, organizator i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Kontakt” w Toruniu (1991-1996) oraz od 2001 r. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Dialog-Wrocław”. Członek Informal European Theatre Meeting. Trzykrotny juror Europejskiej Nagrody Teatralnej w Taorminie. Ma w swoim bogatym dorobku reżyserskim wiele znakomitych i nagrodzonych przedstawień – przede wszystkim polskiej i obcej klasyki. Ma wyjątkowy „słuch” na polskie przywary, fobie i irytującą łatwość ulegania stereotypom oraz stadnemu myśleniu, czego dowodzą jej realizacje „Balladyny” Słowackiego, „Wesela” Wyspiańskiego, „Zemsty” Fredry, „Nie-Boskiej Komedii” Krasińskiego czy „Królewny Orlicy” Micińskiego. Sięga po takie teksty współczesne, które, choć zakorzenione w rzeczywistości, dają możliwość budowania metafory. Tak zrealizowała m.in. swoje świetne „Sytuacje rodzinne” Srbljanović, czy „Fernando Krapp napisał do mnie ten list” Dorsta.

zmodyfikowano  11 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ