Alina Sibera

Malarstwo

wernisaż: 30 maja 2007 r., godz. 17:00

Alina Sibera
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach. Dyplom w 1977 roku z ilustracji książkowej i przestrzennego projektowania graficznego. Zajmuje się głównie malarstwem sztalugowym, rysunkiem i pastelą. Jest członkiem Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Od 1979 roku miała 14 wystaw indywidualnych oraz 36 wystaw zbiorowych w kraju i zagranicą. Czynnie uczestniczy w plenerach, w tym w jednym z najciekawszych spotkaniu artystów, noszącym imię Dudy Gracza plenerze „Kamion”, którego aktualnie jest kuratorem.

O wystawie od autora.

Prezentowany zestaw prac, składający się na moją kolejną wystawę stanowi istotną część mojego dorobku z ostatnich trzech lat. Ukazuje on krąg moich zainteresowań tematycznych i warsztatowych, a myślę, że również mój stosunek do świata, człowieka, tradycji...I na tym można by poprzestać. Wszystko bowiem co chciałabym powiedzieć jako autorka, o tym co stanowi moje dzieło, nie będzie miało sensu, jeżeli nie potwierdzi tego samo dzieło, gdyż to nie autor o dziele, a dzieło mówi o autorze. Moje prace rodzą się głównie z przeżyć, odczuć i refleksji, z przesłanek bardziej emocjonalnych niż racjonalnych, a w wyborze motywu i jego formalnym opracowaniu, jak również o ostatecznym wyrazie, decyduje moja indywidualna wrażliwość i poczucie ekspresji. Bowiem najistotniejsze dla mnie jest emocjonalne przeżycie treści, które wyrażam.

W prezentowanych pracach widać dwie moje pasje: przyrodę i człowieka. Jest jednak jeszcze trzeci element – tajemnica. W moich pracach jest ona obecna zawsze. Pomaga osiągnąć sens mojego tworzenia, którym jest uzyskanie pełnego wyrazu napięcia w relacjach pomiędzy treścią, formą i techniką. W tym co robię chcę wyrazić wizualnie myśl, emocję lub ideę, co daje szansę wyrażenia siebie, swojego świata, bez żadnych jednakże formalnych obciążeń jakąś obowiązującą aktualnie estetyką.

Staram się w każdym wytworze mojej pracy zawrzeć cząstkę samej siebie, moich myśli, odczuć i zwątpień, traktują je jako moje przesłanie do odbiorcy. Toteż w każdej swojej wypowiedzi usiłuję dać formę czystą, prostą i jasną, zrozumiałą dla każdego, kto zechce poświęcić jej choć trochę uwagi i przyjrzeć się tym pracom dokładniej. W tym miejscu deklaruję entuzjazm dla starej tradycji malarskiej.

Oglądającemu pozostawiam wartościowanie postaw artystycznych, a przez nie pośrednio i prac, z nadzieją, że nie pójdzie on ścieżką obiegowych sądów i uprzedzeń. Chciałabym, aby oglądano tę wystawę i reagowano, aby każda z oglądających osób – na swój użytek – interpretowała to co robię i w efekcie jej proponuję.

Jeżeli zdarzy się coś, co potwierdzi moje oczekiwania, będę w pełni usatysfakcjonowana.