TERESA SAWICKA

Jubileusz 35-lecia pracy artystycznejwybitnej aktorki teatralnej

Uroczystość jubileuszowa odbędzie się 14 października 2007 roku na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego we Wrocławiu po spektaklu Mayday Raya Cooneya, w którym Jubilatka wystąpi w roli Barbary Smith. Niedzielę 14 października zapamiętamy także jako dzień 800. przedstawienia farsy Mayday.

TERESA SAWICKA

Urodziła się 1 VI 1949 roku w Krakowie. W roku 1972 ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Karierę rozpoczęła w Teatrze Narodowym w Warszawie (1972–1976). Następnie była w zespole artystycznym Teatru Współczesnego we Wrocławiu (1976–1984), a od początku roku 1985 przeszła do Teatru Polskiego we Wrocławiu, gdzie gra do dziś. Jest założycielką i dyrektorką artystyczną Teatru k2 we Wrocławiu (pierwotnie Fundacja PROSCEM [Promocyjna Scena Młodych]). Pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej we Wrocławiu (Wydziały Zamiejscowe PWST w Krakowie) od roku 1979, czyli od początku istnienia oddziału uczelni. W latach 2002–2006 pełniła tamże funkcję dziekana Wydziału Aktorskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu brała też udział w Czytaniu „Człowieka z Bogiem w szafie” Michała Walczaka (reż. Michał Walczak, 23 IV 2007) w ramach „Czynnych poniedziałków”.

Role dyplomowe

Dworka Olivii – „Wieczór Trzech Króli, czyli co chcecie” Williama Shakespeare’a, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie, reż. Bronisław Dąbrowski, 4 III 1968 [epizod zagrany na I roku].

Dianna – „Fantazy” Juliusza Słowackiego, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie, reż. Jerzy Merunowicz, 6 XII 1971.

Donna Lubrica Terramon – „Gyubal Wahazar” Stanisława Ignacego Witkiewicza, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie, reż. Bohdan Hussakowski, 28 III 1971.

Role teatralne

Marlis, Baletnica – Biografia Maksa Frischa, Stary Teatr w Krakowie, reż. Serge Nicoloff, 28 VII 1968.

Aktorka – Hamlet Williama Shakespeare’a, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 16 IV 1970.

Muza – Beniowski wg Juliusza Słowackiego, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 13 VI 1971.

Justyna – Kochankowie piekła Jarosława Marka Rymkiewicza, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 16 VI 1972.

Elwira – Trzy po trzy wg Aleksandra Fredry, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 23 VI 1973.

Postać na balu – Wacława dzieje wg Stefana Garczyńskiego, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 15 XI 1973.

Dziewczyna – Kartoteka Tadeusza Różewicza, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Tadeusz Minc, 17 XI 1973.

Pani – Balladyna Juliusza Słowackiego, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 7 II 1974.

Maryna – Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Adam Hanuszkiewicz, 11 XII 1974.

Bianka, Dziewka – Białe małżeństwo Tadeusza Różewicza, Teatr Narodowy w Warszawie, reż. Tadeusz Minc, 24 I 1975.

Postać – Polska Safo wg Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Teatr Stara Prochownia w Warszawie, reż. Wojciech Kępczyński, 1 XI 1975.

Postać – Lirycy i fizycy wg poezji rosyjskiej, Teatr Stara Prochownia w Warszawie, reż. Wojciech Siemion, 24 IV 1976.

Anna Livia – Anna Livia wg Jamesa Joyce’a, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 17 VI 1976.

Żona Impresaria – Odejście Głodomora Tadeusza Różewicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Helmut Kajzar, 9 II 1977.

Księżna Himalaj – Operetka Witolda Gombrowicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 21 V 1977.

Aktorka, Kobieta – Opowieść sceniczna o Aleksandrze Błoku Aleksandra Sztejna, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 8 X 1977.

Pani Maab, Królowa Maab – +++ (Trzema krzyżykami) Helmuta Kajzara, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Helmut Kajzar, 29 X 1977.

Sekretarka – Jego mała dziewczynka Tymoteusza Karpowicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Jacek Weksler, 29 XII 1977.

Chór, Anioł, Młoda kobieta – Dziady Adama Mickiewicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 23 i 24 IV 1978.

Ona – Kiedy przychodzi anioł Tymoteusza Karpowicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 30 XII 1978.

Aktorka – Villa dei Misteri Helmuta Kajzara, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Helmut Kajzar, 7 IV 1979.

Numer 38, Angelica Arnaux – Bal manekinów Brunona Jasieńskiego, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Jacek Weksler, 8 XII 1979.

Sasza – Do domu, do nieba Ałły Sokołowej, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Eugeniusz Korin, 16 II 1980.

Cecylia – Kronika wypadków miłosnych Tadeusza Konwickiego, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 7 III 1981.

Postać – Teatr metacodzienny – Samoobrona Helmuta Kajzara, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Helmut Kajzar, 8 V 1981.

Żona Ambasadora – Ambasador Sławomira Mrożka, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Bogusław Jasiński, 23 II 1982.

Postać – Valeza Kazimierza Brauna, przedstawienie o charakterze próby czytanej w mieszkaniu prof. Józefa Łukaszewicza we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, II 1982.

Postać – Było. Muzyka teatralna Zbigniewa Karneckiego, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Bogusław Kierc i Jacek Weksler, 15 V 1982.

Anioł – Dziady Adama Mickiewicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 3 VI 1982.

Emilia – Wyzwolony Stanisława Brejdyganta, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Jan Różewicz, 19 I 1983.

Pielęgniarka, Żona Dozorcy – Dżuma wg Alberta Camusa, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 6 V 1983.

Postać – Zanim dokończę Kazimierza Brauna, przedstawienie o charakterze próby czytanej w mieszkaniu prof. Józefa Łukaszewicza we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, XII 1983.

Felicja – Pułapka Tadeusza Różewicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 7 I 1984.

Kornelia – Irydion Zygmunta Krasińskiego, Teatr Współczesny we Wrocławiu, reż. Krzysztof Babicki, 10 III 1984.

Maria – Maria Ireneusza Iredyńskiego, Centrum Sztuki Impart we Wrocławiu, reż. Jacek Weksler, 1986.

Pani Helena Alving – Upiory Henrika Ibsena, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Rudolf Zioło, 16 XI 1986.

Markiza de Merteuil – Niebezpieczne związki Christophera Hamptona wg Choderlosa de Laclosa, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Jan Buchwald, 2 VII 1988.

Solange – Pokojówki Jeana Geneta, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Zofia Kalińska, 24 II 1989.

Helena Modrzejewska I – Immigrant Queen Kazimierza Brauna, Project Arts Center Theatre w Dublinie, reż. Kazimierz Braun, 7 II 1990.

Sara Wise – Odchodzić Toma Kempinskiego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Jarosław Ostaszkiewicz, 18 I 1991.

Panna Młoda – Miazga wg Jerzego Andrzejewskiego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Kazimierz Braun, 27 III 1991.

Donna Pasqua – Awantura w Chioggi Carla Goldoniego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Maciej Wojtyszko i Jerzy Schejbal, 30 X 1991.

Barbara Smith – Mayday Raya Cooneya, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Wojciech Pokora, 6 VI 1992.

Głos z megafonu – Przezroczyste zero Alfonso Vallejo, Fundacja PROSCEM we Wrocławiu, reż. Wojciech Ziemiański, 12 X 1992.

Polka Walcząca – Kurs polskiego dla niezaawansowanych Jarosława Ostaszkiewicza i Macieja Wojtyszki, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Maciej Wojtyszko, 15 XI 1992.

Pani Dyndalska – Nie uchodzi, czyli Damy i huzary wg Aleksandra Fredry, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Marek Sikora, 27 III 1993.

Laura – Ojciec Augusta Strindberga, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Krzysztof Babicki, 10 X 1993.

Irina Arkadina – Mewa Antona Czechowa, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Marek Fiedor, 18 XI 1995.

Magdalena Ozeray – Improwizacja paryska Jeana Giraudoux, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Andrzej Wajda, 20 V 1996.

Postać – Pieśń o blasku wody wg Karola Wojtyły, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Andrzej Wajda, 30 V 1997.

Oberżystka – Kubuś Fatalista i jego Pan wg Denisa Diderota, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Rudolf Zioło, 15 IX 2001.

Gospodyni – Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Mikołaj Grabowski, 27 III 2002.

Kwasznia – Azyl wg Na dnie Maksima Gorkiego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Krystian Lupa, 24 I 2003.

Maja – Trzy kobiety wokół mojego łóżka Przemysława Nowakowskiego, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Bohdan Hussakowski, 28 II 2003 [pokaz warsztatowy podczas I edycji EuroDramy 3 XII 2002].

Ella Rentheim – John Gabriel Borkman Henrika Ibsena, Teatr Polski we Wrocławiu, reż. Grzegorz Wiśniewski, 6 V 2005.

Role w Teatrze Telewizji

Anna – Sąd ostateczny Ödöna von Horvátha, reż. Tadeusz Minc, 7 IX 1973.

Postać – Norwid wg Cypriana Kamila Norwida, reż. Adam Hanuszkiewicz, 3 XII 1973.

Anna Haward – Ustępliwy kochanek Grahama Greene’a, reż. Ludwik René, 31 XII 1973.

Marta – Twarz pokerzysty wg Józefa Hena, reż. Stanisław Wohl, 10 I 1974.

Postać – Rok polski wg Stanisława Grochowiaka, reż. Andrzej Maria Marczewski, 5 XII 1975.

Helena – Kto daje? Ringa Lardnera, reż. Janusz Dymek, 15 VIII 1976.

Julia – Miłość czysta u kąpieli morskich Cypriana Kamila Norwida, reż. Kazimierz Braun, 18 VI 1979.

Maria Angielska – Rozmowy zmarłych Bernarda le Bovier de Fontenelle’a, reż. Igor Przegrodzki, 13 I 1980.

Brandachłystowa – Śmierć Tarełkina Aleksandra Suchowo-Kobylina, reż. Wiesław Wodecki, 15 VI 1981.

Tereza Tallien – Oskarżyciel publiczny Fritza Hochwäldera, reż. Jan Maciejowski, 19 X 1981.

Sylvia – Człowiek, który przyszedł w piątek Aleksieja Tołstoja, reż. Wiesław Wodecki, 23 IX 1982.

Minna – Szalona lokomotywa Stanisława Ignacego Witkiewicza, reż. Jacek Bunsch, 4 V 1988.

Katasia – Kosmos Witolda Gombrowicza, reż. Eugeniusz Korin, 3 XI 1988.

Żona Impresaria – Odejście Głodomora Tadeusza Różewicza, reż. Jan Różewicz, 1 XII 1988.

Pani Helena Alving – Upiory Henrika Ibsena, reż. Rudolf Zioło, 18 IX 1989.

Ona – Zabić mężczyznę Eduarda Radzinskiego, reż. Andrzej Sapija, 7 VI 1990.

Barbara – Mały bies Fiodora Sołoguba, reż. Krzysztof Lang, 1 X 1990.

Aleksandra Bertoux – Witaj Max, czyli renowacja Pierre’a Chesnota, reż. Jerzy Zygmunt Nowak, 28 VII 1991.

Dejanira – Herkules i stajnia Augiasza Friedricha Dürrenmatta, reż. Stanisław Lenartowicz, 20 X 1991.

Postać – Kaczo Bogusława Schaeffera, reż. Wojciech Ziemiański, 1 VII 1992.

Baronowa de Simiane – Madame de Sade Yukio Mishimy, reż. Andrzej Sapija, 1 III 1993.

Matka Zucco – Roberto Zucco Bernarda-Marie Koltèsa, reż. Maciej Dejczer, 3 II 1994 (prod. 1993).

Matka – Historia noża Marka Pruchniewskiego, reż. Jacek Skalski, 1 II 1995 (prod. 1994).

Magdalena Ozeray – Improwizacja paryska Jeana Giraudoux, reż. Andrzej Wajda, 20 V 1996.

Pani Sarti – Życie Galileusza Bertolta Brechta, reż. Maciej Prus, 3 II 1997 (prod. 1996).

Ochmistrzyni – Diabeł przewrotny Alejandra Casony, reż. Jan Jakub Kolski, 14 IV 1997.

Postać – Pieśń o blasku wody wg Karola Wojtyły, reż. Andrzej Wajda, 1997.

Pani – Figurki pana Gracjana Żywii Karasińskiej-Fluks, reż. Marek Pawłowski, 23 I 1998 (prod. 1997).

Wdowa – Pani Bovary wg Gustave’a Flauberta, reż. Krzysztof Babicki, 30 III 1998 (prod. 1997).

Kobieta – Ślad Idy Fink, reż. Jan Buchwald, 16 IV 1998.

Matka II – Kartoteka rozrzucona Tadeusza Różewicza, reż. Kazimierz Kutz, 30 XI 1998.

Matka Kohoutka – Inne rozkosze wg Jerzego Pilcha, reż. Rudolf Zioło, 18 III 1999 (prod. 1998).

Henrietta – Republika marzeń wg Brunona Schulza, reż. Rudolf Zioło, 26 III 2000 (prod. 1999).

Kobieta – Muchy Andrzeja Stasiuka, reż. Łukasz Wylężałek, 19 XI 2000.

Matka – Przemiana 1999 Lidii Amejko, reż. Laco Adamik, 1 IV 2001.

Żona Illa – Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta, reż. Waldemar Krzystek, 7 X 2002.

Ciocia Marta – Courage mojej matki George’a Taboriego, reż. Magdalena Łazarkiewicz, 13 X 2002.

Matka – Pan Dwadrzewko Lidii Amejko, reż. Piotr Mularuk, 6 VI 2004.

Role filmowe

Urzędniczka – Padalce, reż. Roman Wionczek, 1974 [film TV].

Postać – Zanim włączysz pierwszy bieg, reż. Henryk Rewkiewicz, 1975 [film krótkometrażowy].

Kobieta – Roman i Magda, reż. Sylwester Chęciński, 1978 (premiera: 1979).

Irena Markowska – Kung-fu, reż. Janusz Kijowski, 1979 (premiera: 1980).

Celina Karkowska – Bo oszalałem dla niej, reż. Sylwester Chęciński, 1980 [film TV].

Iwona Ruda – Głosy, reż. Janusz Kijowski, 1980 (premiera: 1982).

Lidka – Laureat, reż. Jerzy Domaradzki, 1980 [film TV].

Żona Wareckiego – Przed odlotem, reż. Krzysztof Rogulski, 1980.

Recenzentka – Ukryty w słońcu, reż. Jerzy Trojan, 1980.

Matka Tomka – Dreszcze, reż. Wojciech Marczewski, 1981.

Marta Herman – On, ona, oni [nowela On, reż. Krzysztof Tchórzewski], 1981 (premiera: 1983).

Dąbkówna – Wolny strzelec, reż. Wiesław Saniewski, 1981 (premiera: 1987).

Postać – Zderzenie, reż. Grzegorz Skurski, 1981 (premiera: 1984) (film TV).

Popędzołka – Popielec, 1982 [serial TV].

Recepcjonistka Halinka – Wielki Szu, reż. Sylwester Chęciński, 1982 (premiera: 1983).

Wychowawczyni Beata – Nadzór, reż. Wiesław Saniewski, 1983 (premiera: 1985).

Irena – Synteza, reż. Maciej Wojtyszko, 1983 (premiera: 1984).

Postać – Dokąd człowieku, reż. Jerzy Kołodziejczyk, 1984 (premiera: 1986) [film TV].

Postać – Remis, reż. Krzysztof Lang, 1984 [film TV].

Pielęgniarka Celina – Trapez, 1984 [serial TV].

Białasowa – Daleki dystans, reż. Mirosław Bork, 1985 [film TV].

Lekarka – Przez dotyk, reż. Magdalena Łazarkiewicz, 1985 (premiera: 1986) [film TV].

Przyjaciółka Marii – Głód serca, reż. Roman Załuski, 1986 (premiera: 1988) [film TV].

Lekarka – Inna wyspa, reż. Grażyna Kędzielawska, 1986 (premiera: 1987).

Halina – Tango z kaszlem, reż. Jerzy Kołodziejczyk, 1986 (premiera: 1988) [film TV].

Helena Jezierska – Bez grzechu, reż. Wiktor Skrzynecki, 1987 (premiera: 1988).

Postać – Pusta klatka, reż. Leszek Baron, 1987 (premiera: 1989) [film TV].

Postać – Szklany dom, reż. Małgorzata Kopernik, 1989 (premiera: 1990) [film TV].

Krystyna – Kaj’s Fødselsdag, reż. Lone Scherfig, 1990.

Madame Gaillaume – Bonne chance Frenchie, 1991 [serial TV].

Pani Baudhuin – A Woman at War, reż. Edward Bennett, 1991 [film TV].

Pacjentka w szpitalu – Farba, reż. Michał Rosa, 1997 (premiera: 1998).

Żona pułkownika Matałowskiego – Historie miłosne, reż. Jerzy Stuhr, 1997.

Barbara – Lata i dni, 1997 [serial TV].

Sąsiadka Pirków – Dom Pirków, reż. Grażyna Popowicz, 1998 [film TV].

Halina – Poniedziałek, reż. Witold Adamek, 1998 (premiera: 1999).

Barbara – Życie jak poker, 1998–1999 [serial TV].

Matka Moniki – Nie ma zmiłuj, reż. Waldemar Krzystek, 2000.

Kobieta – O czym szumią kierpce, 2000 [serial TV].

Krystyna – Głośniej od bomb, reż. Przemysław Wojcieszek, 2001 (premiera: 2002).

Wracając do Marka, reż. Wiesław Saniewski, 2002 [lektorka w filmie dokumentalnym].

Matka Emila Wiśniewskiego – Fala zbrodni, 2003 [serial TV].

Janina Kosowska – Na Wspólnej, 2003–2007 [serial TV].

Pani Krystyna, Profesor Grochocińska – Pierwsza miłość, 2004–2007 [serial TV].

Milena – W dół kolorowym wzgórzem, reż. Przemysław Wojcieszek, 2004 (premiera: 2005).

Elżbieta Kuźniczak – Biuro kryminalne, 2005 [serial TV].

Chłopka w Juryszkach – Boża podszewka. Część druga, 2005 [serial TV]. Postać – Co słonko widziało, reż. Michał Rosa, 2005 (premiera: 2006).

Grażyna Kuś-Kłaptocz – Warto kochać, 2005–2006 [serial TV].

Matka – Beautiful, reż. Piotr Matwiejczyk, 2006.

Pielęgniarka z izby przyjęć – Chłopiec na galopującym koniu, reż. Adam Guziński, 2006.

Matka chłopca bez nogi – Fundacja, reż. Filip Bajon, 2006.

Kobieta – Świat według Kiepskich, 2007 [serial TV].

Lekarz 2 – Nie panikuj, reż. Bodo Kox, 2007.

Postać – Pamiętasz mnie?, reż. Piotr Matwiejczyk, 2007.

Postać – Na boso, reż. Piotr Matwiejczyk, 2007.

Postać – Mała Moskwa, reż. Waldemar Krzystek, 2007.

Reżyserie teatralne

• O sobie samej. Poezje Urszuli Kozioł, Ewy Lipskiej i Asji Łamtiuginy, Ośrodek Teatru Otwartego Kalambur we Wrocławiu, 7 V 1982 [również opracowanie tekstu].
• Z Bakakaju wg Biesiady u hrabiny Kotłubaj i Zbrodni z premedytacją Witolda Gombrowicza, Teatr Współczesny we Wrocławiu, 7 IX 1990 [również adaptacja].
• Nasze miasto Thorntona Wildera, 28 XI 1990 [przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, grane w sali PWST przy ul. Jastrzębiej].
• Trzy siostry Antona Czechowa, IV 1992 [przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu].
• Jak się kochają w niższych sferach Alana Ayckbourna, Teatr k2 we Wrocławiu, 7 V 1994.
• Chłopiec o 13 ojcach wg Aleksandra Rody Rody, Teatr k2 we Wrocławiu, reż. Jerzy Bielunas, 22 V 1995 [współpraca reżyserska].
• Żyć się chce Wasilija Szukszyna, Teatr k2 we Wrocławiu, 6 XII 1996 [również adaptacja].
• Igraszki z diabłem Jana Drdy, 8 IV 1998 [przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu].
• Mc Mayak wg Władimira Majakowskiego, Teatr k2 we Wrocławiu, reż. Teresa Sawicka i Konrad Imiela, 6 V 2000 [również scenariusz z K. Imielą].
• Bal manekinów Brunona Jasieńskiego, 15 I 2001 [przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu].
• Madame de Sade Yukio Mishimy, 29 I 2007 [przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu].
• Villa dei Misteri Helmuta Kajzara, 2007 [przedstawienie Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu].

Nagrody

• 1978 – XVIII Kaliskie Spotkania Teatralne – wyróżnienie za rolę w Odejściu Głodomora.
• 1980 – Międzynarodowy Dzień Teatru – nagroda Towarzystwa Miłośników Wrocławia i Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru za rolę w Villi dei Misteri.
• 1980 – VIII Koszalińskie Spotkania Filmowe „Młodzi i film” – nagroda aktorska (w wyniku plebiscytu publiczności) za film Kung-fu.
• 1984 – XXIV Kaliskie Spotkania Teatralne – nagroda za rolę w Pułapce.
• 1990 – XXXV Dni Wrocławia – nagroda miasta za osiągnięcia artystyczne.
• 1992 – Międzynarodowy Dzień Teatru – Statuetka Fredry dla wydarzenia teatralnego roku: spektaklu Nasze miasto w PWST we Wrocławiu.
• 1994 – Złota Iglica.
• 1996 – Międzynarodowy Dzień Teatru – nagroda Estrady Dolnośląskiej dla Teatru k2.
• 1997 – Międzynarodowy Dzień Teatru – nagroda prezydenta Wrocławia za pracę artystyczną i pedagogiczną.
• 1998 – Międzynarodowy Dzień Teatru – nagroda prezydenta Wrocławia dla Teatru k2 za „konsekwentne obalanie mitu o upadku teatru”.
• 1998 – XVI Festiwal Szkół Teatralnych w Łodzi – nagroda jury studenckiego oraz prezydenta Łodzi dla spektaklu dyplomowego PWST we Wrocławiu Igraszki z diabłem.

Odznaczenia

• 1983 – Srebrny Krzyż Zasługi.

• 2004 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

• 2006 – Srebrny Medal Gloria Artis