Igor Krenz

Wernisaż i spotkanie z artystą: 16.05.2008, godz. 18:30

Praktyki nielegalne Igora Krenza to pierwsza od momentu otwarcia Centrum Sztuki WRO wystawa indywidualna. Jest to projekt artysty od ponad 10 lat związanego z działalnością WRO: jego prace prezentowane były we Wrocławiu po raz pierwszy podczas Międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów WRO 97, od tego czasu biorąc udział w kolejnych edycjach. W 2003 roku podczas Biennale WRO 03 Globalica twórczości Igora Krenza poświęcony był obszerny pokaz specjalny, a on sam był wówczas jurorem konkursu WRO.

Wystawa pod kryjącym ambiwalencję tytułem Praktyki nielegalne łączy realizacje powstałe w specyficznych okolicznościach, często w wyniku strategii subwersywnych (co szczególnie ironicznie ujawnia się w przypadku performance'u z Jackass Polska relacjonowanego przez MTV).

Tytułowa nielegalność, jeśli rozumieć ją dosłownie, stanowi codzienność współczesnej praktyki artystycznej. W cyklu Krenza ujawnia się jednak i realizuje na wielu płaszczyznach, jednocześnie, wykorzystując tę dosłowność i unikając jej: w działaniach artysty, jako zrekonstruowana akcja sabotażowa, jako materiały bądź narzędzia pozyskane przypadkowo.

Poszczególne prace raz subtelnie odsłaniają swą genealogię (PKiN, TV „S”, Kółko i kwadrat...), raz ukrywają zawłaszczenia (Analiza formalna), grając z pojęciami rekonstrukcji, przypadku, prowokacji. Jedną z prac (Ptak) 14-letni Igor Krenz niejako tylnymi drzwiami (lub przez piwnicę, gdzie niedawno odnalazł taśmę), wkracza do grona twórców wideo lat 70. i wpisuje się w ich poszukiwania, traktując to dziś z przymrużeniem oka.

Przy tym, co charakterystyczne dla twórczości Krenza, wszystkie realizacje łączy specyficzna oszczędność i elegancja formalna, za którą kryje się tyleż pytań, co odpowiedzi, pozwalających na podjęcie długiej indywidualnej wycieczki. Praktyki nielegalne zachęcają do jej podjęcia.

Igor Krenz

W połowie lat 90. Igor Krenz założył „Zespół Filmowy Kino”, nieformalną organizację zajmującą się sztuką wideo, jej prezentacją, dokumentacją i wsparciem technologicznym. Jest współtwórcą grupy „Usługi Fotograficzne” i grupy „Azorro”.

Swoje prace prezentował między innymi na wystawach i pokazach w Centrum Sztuki Współczesnej i Galerii Raster w Warszawie, GB Agency w Paryżu i Tate Modern w Londynie. Jest autorem ponad 90 filmów. Mieszka i pracuje w Warszawie.

„Praktyki nielegalne” to nowy projekt filmowy Igora Krenza. Z całkowicie różnych powodów niektóre z prezentowanych prac zostały w specyficzny sposób oznakowane, część w skutek „infekcji” zmieniła znaczenie, jeden z filmów został ocenzurowany, a inny został nakręcony nie do końca legalnie posiadaną kamerą.

Praktyki nielegalne:

**TV „S” [rekonstrukcja]
3'30, 2006

DVD, loop, pl/en**

W 1985 r. grupa astronomów z Uniwersytetu w Toruniu skonstruowała nadajnik telewizyjny transmitujący opozycyjne hasła podczas oficjalnie emitowanego programu telewizyjnego. Testy sprawdzające zasięg i poprawność działania nadajnika polegały na transmitowaniu niewielkich figur geometrycznych. We wrześniu 1985 r. podczas emisji Dziennika Telewizyjnego i serialu kryminalnego 07 zgłoś się na ekranach telewizorów pojawiły się hasła: „Solidarność Toruń, dość podwyżek cen, kłamstw, represji” oraz „Solidarność Toruń, bojkot wyborów naszym obowiązkiem”.

**Palace
8 h 5 min, 2006

DVD, loop**

W 1964 r. Endy Warhol zrealizował film „Empire”, trwającą 485 min. rejestrację Empire State Building. Remake, grając z tytułem oryginału, ukazuje warszawski Pałac Kultury i Nauki, szczególnie atrakcyjnie prezentujący się w pierwszej połowie nocy.

**PKiN (Jackass Polska performance)
3'40, 2006

DVD, loop, pl**

Polska grupa „Jackass” dostała nietypowe zadanie, polegające na obejrzeniu filmu „Palace”, ponad ośmiogodzinnego remake'u filmu „Empire” Andy Warhola. Film stanowi portret warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki. Już po pięciu godzinach projekcji w Kinie Lab w CSW Zamek Ujazdowski, z pięcioosobowej grupy na widowni pozostał tylko jeden śmiałek. Wytrwał do końca. Relację z tego wydarzenia prezentowana była w MTV.

**Ptak
0'40, 1973

DVD, loop**

Próba utrzymania obiektu w środku kadru przy użyciu nie do końca legalnie posiadanej kamery 8 mm, podczas wakacji w 1973 roku.

**Analiza formalna
7'24, 2005

DVD, loop, de**

Film wytwórni Silwa Video z 1981 roku po ocenzurowaniu odsłonił swoją warstwę narracyjną, na którą nikt przez tyle lat nie zwracał szczególnej uwagi.

Kółko i kwadrat w filmie - analiza działania praktycznego, czyli awangarda przez przypadek
DVD, loop, 2008

Film przeznaczony do projekcji kinowej mieści się na kilku szpulach. Każda szpula to od 17 do 20 min filmu. W odpowiednich momentach trzeba je przełączyć. Przy tej czynności pomagają znaki na taśmie.

Blow-Up
Fotografia, 50x60 cm, 2007

(Dzięki uprzejmości Galerii Raster)

Fotografia przedstawia kadr z „Powiększenia” Michelangelo Antonioniego (1966). To, co w filmie służyło za metaforę sztuki, poszukiwania prawdy i tajemnicy, w wersji Krenza przekształciło się w narzędzie do przekroczenia granic fikcji filmowej i dążenia do jej dekonstrukcji zakończonej ostatecznym „wybuchem” [ang. blow up]. Filmowa tajemnica broni się jednak skutecznie przed udzieleniem rozstrzygających odpowiedzi, a sposób postrzegania sztuki zostaje poszerzony: jest jednocześnie niespokojnym i dociekliwym poszukiwaniem fałszu mechanicznych obrazów.