Jedna opowieść. Dwie perspektywy. Sto pięć metrów. Milion uczuć. Kolizja galaktyk skutkuje ich połączeniem w jedno. Tak ewoluuje wszechświat. Zderzenie światów Niny i Paula tworzy nową rzeczywistość. Tak dojrzewa człowiek.
Nina i Paul chodzą do jednej klasy, ale tak naprawdę w ogóle się nie znają. Koniec roku, zmiana szkoły i towarzysząca temu perspektywa rozstania mobilizują nastolatków do podjęcia inicjatywy. Na oczach widzów ze słów i zdarzeń rodzi się więź, o której trudno mówić. A może wcale mówić nie trzeba, bo równie ważne – jeśli nie ważniejsze – jest to, czego Ona i On sobie nie mówią, co tylko czują, przeczuwają, co wyraża się uśmiechem, gestem, dotykiem.
Niespodziewanie odważni, otwarci na siebie nawzajem, gotowi zaryzykować. Bohaterowie sztuki przypominają nam, że marzenia można i trzeba realizować, a dzielenie się przeżyciami z bliskim nam ludźmi pozwala doświadczać świata mocniej i głębiej. Scena staje się przestrzenią prawdziwego spotkania, o które tak dziś trudno. Widz nie tylko obserwuje, ale też przeżywa, bo historia Niny i Paula jest historią każdej i każdego z nas.