Czarodziejski Flet

Wolfgang Amadeusz Mozart

• kierownictwo muzyczne: Dirk Vermeulen (Belgia)
• reżyseria: Matthias Remus (Niemcy)
• scenografia i kostiumy: Stephan Dietrich (Niemcy)

premiera: 5 kwietnia 2006, Eindhoven (Holandia)

Realizatorzy premiery Opery Nova tłem akcji czynią monumentalną Bibliotekę, siedzibę i świątynię Rozsądku, Piękna, Wiedzy, Siły, Natury…

Kostiumy, wzorowane na kolekcji z Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie, są wierną kopią ubiorów z epoki Mozarta

Sprawa tak się przedstawia, jak gdyby scenariusze inicjacji były nierozerwalnie złączone z samą strukturą życia duchowego. Jak gdyby inicjacja była procesem koniecznym dla wszelkiej próby całkowitego odrodzenia, dla wszelkiego wysiłku przekroczenia naturalnego stanu człowieka celem dostąpienia uświęconego bytu – te słowa M. Eliadego zdają się pasować do kluczowej idei libretta. Ono samo jest porównywane do baśni. Czarodziejski flet daje Taminowi moralne oparcie w momencie, gdy musi odrzucić swoje dotychczasowe utarte sądy, by stać się godnym wtajemniczenia. Pomaga mu przetrwać próby powietrza, ognia i wody, stanąć po stronie Światła w walce z Ciemnością. Rytuały inicjacyjne i odniesienia do religii starożytnego Egiptu stanowiły temat popularny w dramatopisarstwie i sztuce operowej schyłku Oświecenia. Opera Mozarta jeszcze te modę spotęgowała, lecz kompozytorowi nie było już dane cieszyć się jej sukcesami.

Książę Tamino pragnie uwolnić córkę Królowej Mocy, Paminę, rzekomo więzioną przez złego Sarastra. Z polecenia Królowej pomagać ma mu ptasznik, Papageno, któremu w nagrodę obiecano małżonkę. Do ochrony przed niebezpieczeństwami Tamino otrzymuje czarodziejski flet, Papageno zaś – dzwoneczki. Po przybyciu do państwa Sarastra zaczynają domyślać się, że go wprowadzono w błąd; Sarastro służy prawdzie i doskonałości…